Wie verlekkerd is op dissonante, esoterische en occulte black metal zal ongetwijfeld wel al van het Poolse éénmansproject Ars Magna Umbrae gehoord hebben. Einzelgänger K.M. bracht met zijn geesteskind reeds een sterke EP (“Through lunar gateways” uit 2017) en twee knappe langspelers (“Lunar ascension” uit 2018 en “Apotheosis” uit 2020) uit. Een jaar later klopt de multi-instrumentalist opnieuw op onze deur met de derde worp “Throne between worlds“, voorzien van een knap en kleurrijk hoesontwerp van Dhomth (kan niet anders als je op I, Voidhanger Records zit) dat de plutonische onderwereld van waanzin en wanhoop, gelegen op de grens tussen de wereld van de levenden en die van de doden, waarover Ars Magna Umbrae (Latijn voor “De Grote Kunst van de schaduw”) verhaalt, perfect weergeeft.

Toegegeven, “Throne between worlds” heeft een aantal luisterbeurten meer nodig gehad vergeleken met de voorgangers alvorens het kwartje viel. Het tempo ligt immers aanzienlijk lager waardoor de songs niet echt ergens naartoe leken te reizen. Maar eenmaal de zes nummers de nodige tijd kregen om ingewerkt te geraken, bleek ook deze derde langspeler wederom de moeite te zijn. De majestueuze composities zijn in een duistere atmosfeer ondergedompeld en ademen een gevoel voor tragedie en melancholie uit, wat tot uiting komt in de vele melodieuze gitaarmelodieën en flitsende solo’s zoals in de dynamische opener “Into waters of the underworld“, het traag opbouwende “Consecrating the shrine of undoing” en het ietwat hoekige, door avontuurlijk drumspel voortgedreven, maar toch atmosferische “Beyond the stellar gates“.

Een verstikkend disharmonisch nummer als “Treader on the dreamless path” lijkt daar met zijn gitaarriffs en drumpatronen, die elk een eigen leven lijken te leiden maar toch perfect tot een symbiose komen, haaks op te staan, maar toch weet K.M. ook in dit dissonante en technische epos heel veel gevoel binnen te smokkelen middels een traag postrockachtige riedeltje. Ook voor mystieke ambient en dromerige, kosmische soundscapes is er ruimte op “Throne between worlds“, vooral dan in het slepende, instrumentale titelnummer dat erg gestaag naar een climax weet op te bouwen en daarbij gebruik maakt van beklijvende gitaarleads, tegendraadse drumritmes en enkele aan Akhlys-refererende hoge gitaarnoten.

Ars Magna Umbrae-nummers zijn doorgaans vrij behapbaar qua songlengte, maar in de vorm van het afsluitende “Metempsychosis (Transmigration of the soul)” heeft K.M. zijn eerste compositie van meer dan tien minuten geschreven. Deze song wordt gekenmerkt door progressief gitaarspel en een sterke dynamiek tussen slepende opbouwen, intropsectieve Oosters getinte intermezzi en blastende uitbarstingen. Het einde van het nummer voelt erg apocalyptisch en desolaat aan daar minimalistische ambient en drones het hier enkele minuten lang voor het zeggen hebben en in schril contrast staan met het flitsende gemusiceer elders op de plaat.

Ook al vroeg “Throne between worlds” wat meer tijd om te rijpen, een slechte plaat schrijven zie ik K.M. nog niet zo snel doen. Liefhebbers van zijn oude werk kunnen zonder problemen toehappen.

JOKKE: 82/100

Ars Magna Umbrae – Throne between worlds (I, Voidhanger Records 2021)
1. Into waters of the underworld
2. Consecrating the shrine of undoing
3. Beyond the stellar gates
4. Treader on the dreamless path
5. Throne between worlds
6. Metempsychosis (Transmigration of the soul)