Black metal verbinden we doorgaans aan “negatieve” emoties zoals haat, afkeer, weemoed, pijn, eenzaamheid, enz., maar er zijn ook bands die in staat zijn om ons hart te laten overlopen met bloedmooie melodielijnen die de ooghoeken meer dan eens waterachtig maken. Het Duitse Shores Of Ladon is zo’n band die de vertederende emoties hoog kan doen oplopen. Een eerste langspeler lossen deden de heren na een hele resem demo’s en een EP in 2013 met “Eindringling” waarna de band lange tijd in winterslaap belandde. In 2020 volgden twee kleine tekens van leven (een promotionele demo en een split met Wolfsschrei), voorbodes voor de langverwachte tweede full-length die ons in de donkerste dagen van het jaar in de vorm van “Witterung” bereikt. In het Duits verwijst de albumtitel naar een oud woord voor ‘weer’, maar de term wordt in het jagersvakjargon ook gebruikt om naar het dierlijk reukvermogen te verwijzen. Als extra pleister op de wonde voor het lange wachten, verschijnt ongeveer simultaan ook nog de EP “Heimkehr“.

Beginnen doen we met “Witterung” en diens zeven lange nummers die gezamenlijk op een speelduur van 48 minuten afklokken, zonder dat er een intro, outro of intermezzo aan te pas komt. Vergeleken met het debuut dragen de verbeterde productie en drumsound er nu nog beter toe bij om onderuitgezakt in de sofa volop van Shores Of Ladon’s herfstachtige muziek te genieten. De goudgele gloed die we op de albumcover waarnemen, ligt als een prachtig bladerblad over de zwartmetalen klanken van het kwintet gedrapeerd.

Ondanks de emotionele evocatieve aard van de muziek mogen we niet vergeten dat “Witterung” in de basis natuurlijk een blackmetalplaat blijft. Er wordt met andere woorden vurig van jetje gegeven middels helse tremolo’s en de screams van zanger/gitarist St. ijlen door het uitgedunde bladerdek, maar reeds vanaf albumopener “Abgrund” zijn daar ook die aanstekelijke en beklijvende melodieën die als een warm deken in een ijskoude winternacht aanvoelen. Het invasieve gitaarspel van St. en Nosophoros (neen, niet de gelijknamige Noorse muzikant die we kennen van ondermeer Mare en andere Nidrosian bands) is erg gedetailleerd met subtiel verweven folkloristische motieven en bevat heel wat emotioneel diepgaande spanningsbogen te midden van een vertederende herfstkoude blackmetalatmosfeer. De traanzakjes worden het meest op de proef gesteld in het meeslepende “Fliegengott“, het met treurige en weemoedig klinkende violen opgesmukte “Am Baume” en het opzwepende “Der Flammentänzer“.

De absolute hoofdvogel wordt echter vakkundig afgeschoten in het midtempo “Sirenen Sang” met diens aanstekelijke gitaar- en vioolmelodie die ook uren nadat je de plaat beluisterde nog door je hersenpan spookt en galmt. Naar het einde van het nummer toe worden we op een uitbarstende spetterende finale verlekkerd. In het afsluitende titelnummer horen we nog een kort stukje akoestische gitaar, maar dat is dan ook de enige plek waar dit opduikt. Droefstemmige strijkers daarentegen worden meermaals aangewend om mee de toon te zetten.

Shores Of Ladon weet als geen ander hoe het emotioneel beladen blackmetalepossen met poëtische teksten moet schrijven. Op “Witterung” prijken er zo zeven prachtexemplaren.

En alsof dat dus nog niet genoeg is, is er ook nog de “Heimkehr” EP waarop vier nieuwe composities en een coversong prijken, goed voor een aanvullende 26 minuten beklijvende black metal. Ook hier houdt de titel een subtiel gevoel voor ambiguïteit in: enerzijds verwijst hij naar de zanger Orpheus die zijn nimf Eurydice terughaalt uit de onderwereld, letterlijk het kernconcept van de tekst van het titelnummer geïnspireerd door één van de bekendste mythische liefdesgeschiedenissen uit de wereldliteratuur. “Heimkehr” kan tevens als een poëtisch Duits woord voor ‘de dood’ geïnterpreteerd worden, maar je kan de titel ook als ‘terugkeer naar huis’ beschouwen. Naast het titelnummer treffen we immers nog twee songs aan die dateren uit het pre-Shores Of Ladon tijdperk. “Verlust” en “Jagdgrund” zijn afkomstig van een titelloze demotape die in 2006 werd opgenomen door zanger/gitarist St. en drummer M. (nu in Stygian Temple, Thorybos en Cold Earth) en waarvoor nieuwe teksten geschreven werden daar deze verloren gegaan zijn. Ook het titelnummer dateert van vóór de oprichting van de band en werd in 2008 geschreven door gitarist Nosophoros, opnieuw gearrangeerd voor de “Promo 2010” en neemt nu zijn definitieve vorm aan met opnieuw gearrangeerde teksten.

Alle ingrediënten voor Shores Of Ladon’s meeslepende black, die één groot vat aan emoties is, zijn hier volop aanwezig en het is er absoluut niet aan te horen dat deze nummers bijna 15 jaar oud zijn. Last but not least, illustreren het mooie, akoestische “Abstieg” (dat veel meer is dan nietszeggend kampvuurgetokkel) en “Weltenende“, een pakkende cover van “Ragnarok” van de Duitse experimentele neofolkband Sonne Hagal’s, de diepgewortelde passie van verschillende bandleden voor het neofolkgenre.

Ook al wijken deze songs niet zo erg af van wat Shores Of Ladon normaliter in petto heeft, toch is het duidelijk waarom de band ervoor opteerde deze op een aparte release te zetten waarop een geslaagd huwelijk tussen black metal en folk te horen valt. Ook deze EP is een absolute aanrader voor liefhebbers van de band en black metal met folkloristische inslag.

Shores Of Ladon – Witterung (Sol Records 2021)
1. Abgrund
2. Fliegengott
3. Am Baume
4. Der Flammentänzer
5. Sirenen Sang
6. Denkmal
7. Witterung

JOKKE: 87/100

Shores Of Ladon – Heimkehr (Sol records 2021)
1. Verlust
2. Abstieg
3. Heimkehr
4. Jagdgrund
5. Weltenende (Sonne Hagal cover)

JOKKE: 85/100