Wanneer Swartadauþuz met nieuw materiaal afkomt springen we steevast een gat in de lucht, wanneer dat met één van zijn beste projecten is halen we meestal olympische hoogten. De Zweed wist te vertellen dat er onder de naam Bekëth Nexëhmü, het project waarmee hij reeds zijn meest uitgebreide discografie bijeenpende, niet één maar vier (4!) full lengths zouden uitkomen in de nabije toekomst, en dat met moeite een jaar na het kolossale “De fördolda klangorna”! Wat nopjes dan ook mogen zijn, ik was alvast erg in de mijne.

Ondertussen bereikte ons reeds “De fornas likgaldrar” (“De oude lijken”), en op het eerste gezicht krijgen we exact wat we verwachten van een Bekëth release: een logo dat door niemand anders dan een kleuter getekend kan zijn wordt op een korrelige zwart-witfoto van een besneeuwd bos geplakt, melkwegillustratie dabei, kaderke errond, perfect. Een speelduur van nét geen twee uur is pittig, maar met de voorganger bewees de Zweed reeds dat hij dat interessant kon houden. Promootje downloaden, uitpakken, startknop indrukken. Zin in!

Nu is mijn Zweeds helaas van hetzelfde niveau als de nieuwe singles van Abbath en Mystic Circle, dus op songtitels let ik normaalgezien totaal niet. Wanneer ik de plaat dus opleg verwacht ik mij dus simpelweg aan twee uur nieuw begeesterend en meevoerend zwartmetaal, van de lofi soort die niet per se agressief, maar vooral episch klinkt. Swartadauþuz is geen man van grote verrassingen maar des te meer een liefhebber van consistentie, dus dat is ook exact wat we voorgeschoteld krijgen. Op de vorige worp werkte hij samen met onze Belgische Déhà (waarmee hij er ook de orkestjes Lykta en Iniquitatem op nahoudt), dus de sound van nieuw Bekëth Nexëhmü materiaal is ontegensprekelijk pakken beter geworden. Of onze landgenoot op de nieuwe plaat opnieuw van de partij is weet ik niet zeker, maar aan de afgewerkte sound te horen durf ik vermoeden van wel – hoewel we hier niet van doen hebben met Déhà’s soms ietwat dichtgeplamuurde sound. De gitaren klinken ijl, de krijsen komen als vanouds vanuit de verte aanwaaien, de bas speelt verstoppertje en synths zijn ongetwijfeld de grootste sfeermakers. Wat vooral opvalt is dat de drumsound eindelijk, tja, als een drum klinkt. Gedaan met de blikken snare van de demo’s! Eindelijk, want ondanks de lofi charme die ouder materiaal bijwijlen had, maakt een goeie drumsound écht het verschil.

Nu heeft onze Zweedse vriend ook bij andere projecten af en toe de neiging gehad om nummers van oude demo’s opnieuw op te nemen en in langspelers te integreren – hell, dat is toch ergens het doel van een demoversie? Toen ik daarnet echter ‘ouder’ materiaal zei, had ik eigenlijk ‘oudere versies van dit materiaal’ moeten zeggen. Waar “De fördolda klangorna” ook de gelijknamige demo van weleer deed herleven, ligt de ratio van nieuwe tegenover herwerkte songs op het ‘nagelnieuwe’ – of zo wordt het toch gepromoot – “De fornas likgaldrar” een ietsiepietsie lager. Laat ons zeggen dat zeven van de acht nummers ons reeds bekend waren (daarom dat de plaat bij een eerste onwetende luisterbeurt zo vertrouwd in het gehoor lag). Het betreft hierbij opnames van de volledige “De forna sederna” demo’s, zowel deel één als twee. Ook “En forglomd ursjal”, het enige nummer dat op de “De glömdas ursjälar” prijkte, is aan het plaatje toegevoegd maar wonderwel met de helft ingekort. Het enige wat nieuw is, is de twingtig minuten durende afsluiter “Vinterlandskapets klangor del.II”, uiteraard een vervolg op deel één. Als ik jullie vertel dat deel één origineel de afsluiter van de eerste “De forna sederna” demo was en hier fungeert als ambient intermezzo, weten jullie hoe laat het is.

Goed, een ‘nieuwe’ Bekëth Nexëhmü plaat waarop enkel een twintigtal minuten ambient aan de plaat gebreid zijn om aan de volle twee uur te geraken, wat denken we daarvan? Mijn eerste reactie is om dit compleet nutteloos te vinden, anderzijds doet de nieuwe productie de nummers een pak meer ademen. Is dit echter de naam ‘full length’ waardig? Absoluut niet, want het betreft hier in feite een compilatie. De keuze om dit een langspeler te noemen is dus niets anders dan een promopraatje. De muziek zelf is naar goede gewoonde ijskoud en ijzersterk, maar iedereen die het project met een half oor volgde wist dat dus al, en op dat vlak brengt “De fornas likgaldrar” helemaal niets nieuws ten berde. Dat de nummers ontegensprekelijk beter te verteren zijn in dit nieuw jasje, valt anderzijds ook te niet ontkennen. Ik zag ondertussen al dat de tracklist voor opvolger “De dunklas sorgeakt”, die binnenkort via Amor Fati zou moeten verschijnen, grotendeels nieuwe titels bevat. Daar ben ik pas écht benieuwd naar.

CAS: 75/100 (muziek an sich: 90/100 / marketingleugens, misleiding en algehele teleurstelling: -15 scenepoints)

Bekëth Nexëhmü – De fornas likgaldrar (Purity Through Fire 2021)
1. Sjalslig urvilja
2. Det isande kallet
3. Nordens vidder
4. Vinterlandskapets klangor del.I
5. Urtidens kall
6. Det forgangna dunklet
7. En forglomd ursjal
8. Vinterlandskapets klangor del.II