Op 1 januari 2022 werd ik ’s morgens niet alleen wakker met enkele nieuwjaarsberichten op mijn smartphone, maar ook met een melding van het Afgrundsmysticism YouTube-kanaal. Weeral een nieuwe Ancient Records-bands van muzikale duizendpoot/blackmetalveelvraat Swartadauþuz dacht ik in eerste instantie, maar dat bleek een misvatting te zijn. Ebon Reliquary houdt er wel nauwe contacten met Ancient Records op na, maar wordt er vermoedelijk niet op uitgegeven. Het is zelfs nog onduidelijk of er wel een fysieke release zal komen. Daar de band in een dikke mist gehuld is, weet ik zelfs niet wie wat het land van oorsprong is, laat staan wie hierachter schuilgaat. Het maakt het aantal tags onderaan deze review dan ook heel beperkt.

“Malicious blood and the fullmoon“, want dat is de titel van het debuut waar we het hier over hebben, zou gedurende 1 nacht in de zomer van 2021 volledig opgenomen zijn en dat is er eerlijk gezegd niet aan te horen. De instrumentale en vocale uitvoering zijn immers oerdegelijk, de productie klinkt lekker duister en korrelig, maar minder striemend en ijzig dan veel van het Ancient Records-spul (misschien wel doordat de basgitaar voldoende bewegingsvrijheid krijgt) en er is veel ruimte voor detail en diepgang. Meer dan eens moet ik aan “The shadowthrone” van Satyricon deken, maar ook aan “A blaze in the northern sky” van Darkthrone of de Burzum-platen “Filosofem” en “Det som engang var“. Niet meteen de minste referentiepunten daar dit allen klassiekers zijn die bij elke rechtgeaarde en zichzelf respecterende blackmetalfan in de collectie thuishoren. Darkthrone omwille van de knapperige gitaarsound en de soms rockende ondertoon van de riffs in o.a. het openende titelnummer of “Jewel of the freezing mists“. De Burzum-connectie horen we bijvoorbeeld terug in de repetitieve tremologitaarriffs aan het einde van “My visions of eclipsed moonlight and endless evil“. Voor een Satyricon-echo verwijs ik dan weer graag naar de riff die rond 3:25 start in “Writing veins of immortal elixir“. Keyboards zorgen waar nodig voor een extra mystieke toets en de overgangen tussen de composities bestaan regelmatig uit sacrale/religieuze elementen zoals het luiden van kerkklokken of kerkelijke koorgezangen zoals in het compacte “Exalted by lust and death“. De meer dan negen minuten durende afsluiter die naar de band vernoemd is, is gek genoeg de song die het minst blijft plakken en weet te bevredigen, althans de eerste acht zwartmetalen minuten want het rustgevende pianospel dat de outro voor zich neemt, weet me dan weer wel te raken.

“Malicious blood and the fullmoon” is zo’n plaat die 100% teruggrijpt naar het DNA van second wave black metal maar zijn geheimen niet vanaf de eerste luisterbeurt prijsgeeft. Je moet er een paar keer aandachtig voor gaan zitten en misschien zelfs de hoofdtelefoon eens van stal halen want hoe meer de nummers zich in je geest vast nestelen, hoe beter ze worden. Aanrader!

JOKKE: 82/100

Ebon Reliquary – Malicious blood and the fullmoon (Eigen beheer 2022)
1. Malicious blood and the fullmoon
2. My visions of eclipsed moonlight and endless evil
3. Writing veins of immortal elixir
4. Exalted by lust and death
5. Malign séance for a deviant
6. Jewel of the freezing mists
7. The ebon reliquary