The English version of this review can be found here.

Ingmar Bergman’s films zijn voor velen bij wie deze duistere wereld toch zo nauw aan het zwartgeblakerde hart ligt een onmiskenbare bron van inspiratie. Pakweg Marduk, Abigor en La Cuenta, net als het vroegere werk van Chelsea Wolfe hebben zich maar wat graag laten beïnvloeden door “The seventh seal”, een zwart/wit epos dat drijft in een bad van onversneden horror, heidendom en hekserij, wilde landschappen, verhalen van folklore en bijgeloof – als de wiedeweerga aan de watch list toevoegen als je deze prent nog niet gezien hebt, dus. Nog het meest iconisch van heel zijn repertoire, is zijn “The faith” trilogie. “Through a glass darkly”, “Winter light” en “The silence” zagen alle drie tussen ‘61 en ‘63 het bijwijlen erg grauwe levenslicht, en werden in besloten kringen enorm geapprecieerd omwille van een doortastende analyse van religie en geloof – telkens in een claustrofobische, obscure setting die ademruimte noch emotionele adhesie wist toe te laten.

Het zijn uitgerekend deze drie films die aan de basis liggen voor het drieluik aan debuut-EP’s van de Britse anonieme eenmansband Spider God. In de aanbieding: low-fi black metal doorspekt met eindeloos triomfantelijke postpunkriffs voorzien van een snedige, rauwe sound en meer tremolo dan je buren weten te verdragen. De drie EP’s werden op een dikke maand tijd geschreven en opgenomen, mid lockdown 2020. Gezien “Ett främmande språk (A foreign tongue)”, de laatste van deze drie EP’s, onlangs eindelijk op tape is verschenen leek dit ons de perfecte moment om het drieluik kort toe te lichten.

“Den inre borgen (The interior castle)”
Een illustere intro en outro uit Bergman’s werk sandwichen vier agressieve nummers die je tegelijkertijd naar de keel en temporale kwab grijpen, om je met een dwaze grijns achter te laten met allerhande riffs en melodieën die je nog dagenlang achterna blijven jagen. De riff op “Still no words” zou zo maar even de beste van dat jaar kunnen zijn. Bij sommige nummers verlies je tijdens het tweede deel af en toe het aandacht, maar luttele seconden later komt daar weer zo’n stadionrock-waardig scheurmachine om de hoek kijken die je weer onherroepelijk tegen je speakers plakt.

“Skugglösa ljuset (Shadowless Light)”
Zelfde principe wat in- en outro betreft, want why change a winning formula? Deze EP mag naar mijn bescheiden mening nog de beste van de drie genoemd worden, mogelijks omwille van de ridicule songstructuren en een nét iets woester karakter. Wanneer de eerste riff zonder waarschuwing de voordeur aan gruzelement trapt, grijpen luisteraars van over de hele wereld zonder enige twijfel stante pede naar onzichtbare appelsienen, met de tanden bloot en kiekenborst zonder schroom naar voren. De daaropvolgende zeventien minuten zijn ontzettend verslavend, meedogenloos melodieus en toch ontegensprekelijk kwaadaardig. Speel deze plaat op een storend luid volume, en laat je meesleuren door de quasi paradoxale muzikale entiteit tot wie Spider God zich met dit werk weet te ontpoppen. Toch wat uitrazen naar het einde toe? Daar denkt magnifieke afsluiter “Blod och vatten (Blood and water)” helaas anders over.

“Ett främmande språk (A foreign tongue)”
Zelfde principe, vaneigens. De beste man lijkt zijn screams nog nét ietsje beter te articuleren, waardoor de hook op opener “Horrible forces” heel erg verstaanbaar wordt. De synth die hier en daar het op deze plaat nog eens zo melodieuze gitaarwerk vergezelt duwt het geheel naar ongezien harmonieuze hoogtes – waardoor het voor mij met momenten teveel van het goeie leek te worden – maar weet deze schaamteloze popmuziek dan enkele seconden later weer bij te staan met zo’n beenharde blackmetalriffs dat alles weer op z’n plaats valt. Werkelijk ongezien talent heeft deze eilander. Je hoort op deze EP duidelijk dat de ideeën voor zijn debuutplaat “Black renditions” stilaan vorm begonnen krijgen. Wat niet wegneemt dat “Ett främmande språk (A foreign tongue)” een volledig op zich staand werk is met ontegensprekelijke kwaliteiten en gitaarwerk waar Ihsahn jaloers van zou worden.

Den inre borgen (The interior castle) (Eigen beheer 2020)
1. Intro
2. Vittne till sönderfall (Witness to disintegration)
3. Än inga ord (Still no words)
4. Vrakets skrov (Shipwreck’s hull)
5. Bekämpa den rasande stormen (Fight the raging storm)
6. Outro

JULES: 87/100

Skugglösa ljuset (Shadowless light) (Repose Records 2021)
1. Intro
2. Eko-guden (Echo God)
3. Jämmerdal (Vale of tears)
4. Förmörkande himmelen (Darkening the sky)
5. Blod och vatten (Blood and water)
6. Outro

JULES: 91/100

Ett främmande språk (A foreign tongue) (Death Prayer Records 2022)
1. Intro
2. Hemska krafter (Horrible forces)
3. Overskuggad av blod (Eclipsed by blood)
4. Framlingar och tarar (Strangers and tears)
5. Omfamna fortvivlan (Embrace Despair)
6. Outro

JULES: 86/100