Zes jaar na het laatste wapenfeit is het zover: Predatory Light herrijst uit de grauwe nevel die zijn sombere grafsteen omcirkelde, zuigt zichzelf vol bijtende gassen en spuugt een auditieve razernij uit die weinig tot niks aan de verbeelding over laat te lijken. Op “Death and the twilight hours” staan de eindeloos miserabele tijden die de zwarte pest met zich meebrachten centraal – terug tot leven geroepen door middel van Boccaccio’s werk en bijgestaan door de vele schrijfsels van Lucretius.

Op de tracklist staan deze keer twee middellange (zes minuten) en twee lange (13 minuten) nummers – die met momenten aan de songstructuren van Necrot doen denken, dankzij vele temposwitches overgoten met ijle, zwaarlijvige riffs en snedig drumwerk, met uitzondering van de vocalen. Waar Predatory Light daarnaast ook meteen heel erg aan doet denken, is de fenomenale fuck-off punk sound van Superstition. Met rede: het gaat in zijn volledige bezetting over dezelfde band. Diens beenharde “The anatomy of unholy transformation” staat bij onderstaande nog steeds geregeld op, net als de platen van die andere band waar Predatory Light leden mee deelt: het immersieve en imposante Vanum.

“Death and the twilight hours” valt vooral op omwille van zijn gitzwarte gitaarlijnen, geschreven om je ronkend in een eeuwige sluimer te doen zinken – huilend en zwerend scheuren ze je de gehoororganen van het gelaat. Amper twee minuten diep in opener “The three living and the three dead“ snijdt de hoofdgitaar zijn eerste sirene aan, en op elks van de volgende nummers kan je je aan – meerdere –  gelijkaardige meesterriffs verwachten.

Er is jammer genoeg ook een keerzijde aan de medaille. Hoezeer deze lijnen ook kunnen verwonderen en verslaven, hoe snel de ritmesectie ook steeds weer van maat weet te veranderen, toch waant bij het merendeel van de nummers de aandacht even later, en vaak duurt het tot de volgende van epiek doordrongen riff eer je weer in de plaat wordt gezogen. Op “Wracked by sacred fires” en “To plead like angels”,  de twee kortere nummers op deze langspeler, stapelen de memorabele riffs en fascinerende leads zich moeiteloos op – zeker na herhaaldelijke luisterbeurten valt op dat er duidelijk tijd is gestoken in het uitschrijven en met hart en ziel inspelen van deze nummers. De heren opereren duidelijk heel goed wanneer ze korte en snedige nummers spelen – daar is hun werk onder Superstition zonder meer getuige van – maar wanneer de boel langer uitgerekt en onderbouwd moet zijn, dan moet je het ook op de minder evidente momenten spannend houden, en dat lukt hier net niet. Of de twee langere nummers beter tot hun recht waren gekomen als ze niet meer dan dubbel zo lang waren blijven doorgaan, dat lijkt me vanzelfsprekend. Aan Predatory Light om te kijken of ze die formule alsnog kunnen heruitvinden. 

JULES: 66/10

Predatory Light – Death And The Twilight Hours (20 Buck Spin 2022)
1. The three living and the three dead 
2. Wracked by sacred fires 
3. Death and the twilight hours 
4. To plead like angels