Ondanks het feit dat het Portugese Corpus Christii reeds sinds 1998 actief is en op internationaal vlak één van de meest doorgebroken blackmetalspelers uit het land van de porto, fado en pastel de nata is, heb ik de band om één of andere reden al die jaren links laten liggen. Corpus Christii’s back catalogue bevat reeds 15 releases waaronder maar liefst acht langspelers, wat op een mooie en continue activiteit wijst. Doorheen de jaren hebben stichter Nocturnus Horrendus en de verschillende companen die op dat moment aan zijn zijde stonden langs verschillende labels rondgezworven en hun zoektocht naar een nieuwe broodheer voor “The bitter end of old” bracht hen bij het Belgische Immortal Frost Productions. Alzo buig ik me over full-length nummer 9.

De opmerking aangaande moderne producties voor blackmetalplaten die ik gisteren maakte in de recensie van Liber Null’s “For whom is the night” gaat hier ook gedeeltelijk op, hoewel “The bitter end of old” wat meer ademt en heel wat ruimte laat voor de basgitaar die op momenten een belangrijke en glansrijke rol vervult met “Behind the shadow” als mooiste voorbeeld. Ook de grote verscheidenheid aan cymbaalaccenten klinkt goed door. De rauwheid van debuut “Saeculum domini” is er helemaal uit en ik begrijp muzikanten wel die voor een moderne productie willen kiezen, maar ik blijf vinden dat dat steeds ten koste gaat van een eigen herkenbare identiteit. Soit, Corpus Christii zal het een worst wezen en zet de weg van modern klinkende black metal die met voorgangers “PaleMoon” (2015) en “Delusion” (2017) ingeslagen werd stug verder.

Nu vallen er natuurlijk wel nog de nodige old-school elementen te noteren in de muziek van Corpus Christii evenals invloeden uit andere extreme metalgenres zoals thrash en death metal. Zo bevatten het opzwepende “Unearthly forgotten memory” (één van de hoogtepunten van “The bitter end of old“) en het furieuze “From here to nothing” enkele palm-muted riffs die de zwartgeblakerde nummers een thrashy feel geven. De deathmetalelementen laten zich dan weer geworden in de grindcore-achtige knallende en hakken drumrazernij van “The predominance“, een thrash/deathmetalriff en drumpartij tijdens de tempowisseling in “Unearthly forgotten memory” en nog een bestiale warmetal-achtige furie in “For I am all“. Afsluiter “Heinous” herbergt nog een gave gitaarsolo.

Verder kan ik zeggen dat Corpus Christii echt wel weet hoe interessante en spannende composities te moeten schrijven want dikwijls passeren er onverwachte breaks of bridges, tempo’s variëren van traag tot blastbeats en tussen de vele helse tremolo’s passeert verder al eens een groovende passage of een meer dissonant klinkend stuk zoals “Fragmented chaos disharmony” mooi getuigt . Een andere troef van deze Portugezen is de uitstekende strot van Nocturnus Horrendus die heel gevarieerd klinkt: hels screamen, hees krijsen, semi-clean zingen, koorachtige zang, fluisteren, het maakt niet uit. In “The predominance” en het hieronder gelinkte “To the end, to the void” klinkt de zang bij momenten avantgardistisch en in “From here to nothing” gooit de muzikant zelfs een gewaagde maar geslaagde heldere uithaal in de strijd.

“The bitter end of old” mag dan wel een zeer late eerste kennismaking zijn met Corpus Christii, mijn interesse in het voorgaande/toekomstige werk is bij deze gewekt.

JOKKE: 82/100

Corpus Christii – The bitter end of old (Immortal Frost Productions 2022)
1. Amargura
2. The predominance
3. Unearthly forgotten memory
4. Fragmented chaos disharmony
5. From here to nothing
6. Behind the shadow
7. To the end, to the void
8. For I am all
9. Heinous