Bloed speelt overduidelijk een belangrijke rol in het universum van de Finse herrieschoppers Blood Chalice en dan doel ik niet enkel op de bandnaam maar ook op de bandfoto’s waar zo te zien wel enkele liters vers maagdenbloed aan te pas kwamen. Check ook het YouTube-filmpje met leeftijdsbeperking maar eens. Een nummer als “Blood worship” maakt het nogmaals duidelijk. Dit zootje ongeregeld bracht na een demo in 2016 een jaar later diens eerste langspeler “Sepulchral chants of self-destruction” uit via Helter Skelter Productions. Dat debuut krijgt nu opvolging in de vorm van “The blasphemous psalms of cannibalism” waarvoor de samenwerking met Werwolf Records werd aangegaan.

Vanaf opener “The black mass” wordt duidelijk dat het kwartet zijn black metal met een hele fikse scheut death metal op smaak brengt. Diens openingsriff zou immers zo van een Zweedse deathmetalplaat geplukt kunnen zijn. Drummer VP.L. hanteert heel wat verschillende drumstijlen gaande van black, over death tot war metal- en grindcoreritmes en ook de vocalen van P.H. duiken meermaals de dieperik in met zelfs beerputgegorgel als resultaat in “Burned faith” en het titelnummer. Niet verwonderlijk als je weet dat hij ook de microfoon in de hand heeft bij Torture Killer. In “From the grave of Livyatan” stretcht hij zijn stembanden zodanig dat de laatste kreten van een varken op de slachtbank haast in het niets verbleken bij wat we hier horen. Ondanks de typerende visuele uitstraling die een ‘chalice’ band als gegoten zit, heeft Blood Chalice dus geen typische Finse black metal voor ons in petto, hoewel we toch ook wel enkele Finse namen als blauwdruk herkennen voor hun sound: heel wat oude-Impaled Nazarene, Archgoat, Belial en zelfs black/deathmetalband Mythos.

Blood Chalice doet meer dan enkel razen en last ook heel wat mid-tempo stukken in, alleen weten die heel wat minder te overtuigen. Zo loopt het al meteen fout met het mellow middenstuk van de albumopener dat deze rampestamper instant doet inkakken. “Celestial destroyer” schiet op een chaotische grindmanier uit de startblokken, maar ook hier weet het veel te langdradige rustigere middenstuk amper te boeien. En “Hate meditation” mist zijn doel als instrumentaal intermezzo ook nagenoeg volledig. Beetje vreemd dat de band dan ook koos om “The blasphemous psalms of cannibalism” met een grotendeels mid-tempo song uit te luiden, hoewel ze plotsklaps toch ook nog voor een onverwachte uitbarsting gaan. In het melodieuze tussenstuk krijgt bassist T-P.I heel wat speelruimte, maar gelukkig eindigt de band toch op een razende manier. “Matanbuchus” start dan weer wel op een geslaagde slepende doom/deathmanier, en weet het tempo gestaag op te drijven met een grindachtige uitbarsting tot gevolg.

Leuke plaat ter afwisseling van de vele pure blackmetalplaten die hier de laatste tijd passeerden. ’t Is goed voor de dynamiek dat de band niet louter voor uptempo nummers koos maar aan de rustigere stukken dient nog wel wat bijgeschaafd te worden want die doen sommige composities als een pudding inzakken.

JOKKE: 70/100

Blood Chalice – The blasphemous psalms of cannibalism (Werwolf Records 2022)
1. The black mass
2. The last supper of insects
3. Antichristian war declaration
4. Matanbuchus
5. Burned faith
6. Celestial destroyer
7. The blasphemous psalms of cannibalism
8. Blood worship
9. Hate meditation
10. Temet nosce
11. From the grave of Livyatan
12. The rise of iconoclast