Met het schaamrood op de wangen moesten we vaststellen dat het Belgische Theudho, op een interview uit 2011 na, eigenlijk nog nooit met een albumreview op dit portaal is verschenen, en dat ondanks een muzikale activiteit van reeds twee decennia. Verder moet ik ook kleur bekennen dat de eerste vier releases (de “Dies natalis solis invicti” demo die nog als Þeuðo uitgebracht werd, de “Under the Alemannic sun/The blueprints for revolution” split met Gorath, het volwaardige debuut “Treachery” en zelfs de op 20 stuks gelimiteerde CD-R “Wurðiz“) in mijn muziekcollectie steken, maar dat ik de band daarna eerder uit het oor dan uit het oog verloor. Er was immers een tijd dat ik blindelings alles wat nog maar naar Vikingen, Germanen, Kelten e.d. rook aanschafte, maar zo rond 2005 begonnen er meer en meer party bands in het pagan/Viking blackmetalgenre op te duiken, waardoor ik al snel de interesse verloor, ook in de serieuze bands zoals een Falkenbach of ons eigenste Theudho dus.

Een tijdje geleden belande “Voorbij de nevelen des tijds“, de ondertussen zesde langspeler van Theudho en de tweede die via Heidens Hart Records verschijnt, in onze digitale brievenbus. Voorts werd aangekondigd dat ook “Cult of Wuotan” uit 2008 een nieuwe mix had gekregen en eveneens via het label zal worden uitgebracht. Hoogdringend tijd dus om ons in de discografie van J.S. en zijn Theudho te verdiepen om alzo “Voorbij de nevelen des tijds” beter naar waarde te kunnen schatten.

Wat we meteen kunnen concluderen is dat de productie en sound van deze nieuwste telg zo wat de beste zijn uit de discografie van de band. Het feit dat de drums niet door een drummer van vlees en bloed ingespeeld zijn, is eigenlijk nog amper hoorbaar. Ook de progressie van de songwriting laat zich na al die jaren niet onopgemerkt voorbij gaan wat tien diverse en dynamische nummers oplevert. Voorts noteer ik dat er anno 2022 minder folkelementen en occasionele symfonische toetsen in Theudho’s muziek zitten dan voorheen. Op “Voorbij de nevelen des tijds” is – op subtiele keyboardpassages en enkele cleane gitaarstukjes na – slechts beperkt ruimte voor akoestische gitaren en andere elementen die het heidense karakter van de band muzikaal onderstrepen, dat uit zich voornamelijk in de aangeboorde thema’s die in de Nederlandstalige teksten voorbij komen.

De screamende maar vrij goed verstaanbare vocalen verwijzen inherent naar black metal, maar muzikaal worden in songs als “Ruiters van het Rijnland” en “Tomben van eeuwig ijs” ook gitaarmotieven gebracht die eerder aan death metal refereren. Voorts bevat de zwartgeblakerde pagan metal – net als in het verleden ook al wel het geval was – heel wat klassiek getinte gitaarsolo’s – een gegeven dat nog vrij zelden voorkomt – die voor een melodieuze toets zorgen in nummers waarin best wel met geslepen zwaard gemusiceerd wordt. Nu dien ik wel te melden dat niet elke solo even goed geplaatst is, in “Noodlot” duikt die bijvoorbeeld onverwachts op en is ie storend door de stijlbreuk met de atmosfeer van de rest van het nummer.

In een song als “Sicamber” is het tempo eerder gematigd te noemen, hoewel Theudho verre van een blastbeatband is, en duiken er voor het eerst wat folky invloeden op zoals heldere gezangen en cleane en akoestische gitaren. Ook in “Schimmen onder een maanloze hemel” en “Hoog in de dode woudreus” zorgen cleane gitaarnoten voor een sterk melancholisch gevoel. Pure folk is enkel bestemd voor het als voorlaatste song geplaatste “Met vuur en staal“. Door zijn extreem korte speelduur van amper 25 seconden, kunnen we eigenlijk eerder over een intro voor de fel startende afsluiter “Noodlot” spreken. Jammer, ik had het nummer graag verder uitgewerkt gezien, want nu komt het vrij overbodig over. Het passende artwork van Wesley Dewanckel is tenslotte wederom om van te smullen. Deze kunstenaar begint zo naderhand serieuze concurrentie voor landgenoot Kris Verwimp te worden.

Ik denk dat ik wel mag concluderen dat ik eigenlijk veel te laat opnieuw aandacht aan Theudho schonk (maar beter laat dan nooit!). “Voorbij de nevelen des tijds” is immers een sterke plaat en één die me zin heeft gegeven nog dieper te duiken in het grote stuk van Theudho’s discografie dat ik gemist heb.

JOKKE: 82/100

Theudho – Voorbij de nevelen des tijds (Heidens Hart Records 2022)
1. Getooid met de krans des doods
2. Ruiters van het Rijnland
3. De zwaardgod
4. Sicamber
5. Schimmen onder een maanloze hemel
6. Tomben van eeuwig ijs
7. Hoog in de dode woudreus
8. Geheiligd door voortekenen
9. Met vuur en staal
10. Noodlot