Toen “Ofte jeg drømmer mig død”, de vorige langspeler van de Deen Ole Pedersen Luk, in mei 2020 het daglicht zag, veranderde de manier waarop ik naar atmospheric black metal keek behoorlijk. Een genre dat me maar af en toe kon boeien bleek plots toch heel wat om het lijf te hebben. De plaat zat tot de nok gevuld met brutale, verslavende en uitgesponnen riffs die bleven groeien tot ze diep verankerd zaten in mijn brein, als een flinke scheut auditieve heroïne die een lawine van fel begeesterde dopamine vrijmaakte met een waas van gelukmakende connotaties in zijn kielzog. Drums kletterden en bliezen als een eindeloze kudde rendieren over je heen, Ole’s stem scheurde wat er na dit alles nog een schampere poging tot overeind blijven deed aan flarden en de plaat verzekerde zichzelf dan ook een plek in de top tien van zowel Johan, Cas als mezelf. De desolate, melancholische en ontegensprekelijk uitzichtloze sfeer op dat album paste perfect bij de prachtige hoes van schilder Brendekilde uit 1889, een waar testament aan de eindeloze strijd die we als individu en als samenleving steeds opnieuw en opnieuw blijven doorstaan. Drie jaar later is daar de opvolger, “Om hundrede år” ofte ‘Over honderd jaar’. Een impressionante hoes aan de hand van levende legende Kris Verwimp, en wederom zes nummers die samen net over de veertig minuten aantikken. 

Maar wat met de muziek op “Om hundrede år” ? Hoe evenaar, of liever nog, overtref je een album als “Ofte jeg drømmer mig død”? De man had zijn sonische interbellum, “I stilhed”, en deze nieuwe plaat in eerste instantie quasi tegelijk willen uitbrengen, maar de Goden dachten daar anders over. De nummers op deze nieuwe langspeler zijn weliswaar in dezelfde periode geschreven, wat ervoor zorgt dat aandachtige luisteraars een subtiele easter egg uit de akoestische EP in deze plaat zullen herkennen. Een eerste single, in de vorm van “Stormfulde hav”, verscheen een kleine maand voor de release, en wist al een bescheiden tip van de in conflicterende rampspoedigheid gehulde sluier op te lichten. Een akoestische intro zette zich om in met DSBM flirtende razernij, gefundeerd op het onderhand voor fans klassieke Afsky-geluid: scherpe tremolo, rollende blastbeats en een opbouw naar een verwoed crescendo om U tegen te zeggen. Ook de rest van de plaat houdt dit principe aan; subtiele flarden folk en doom metal worden aan elkaar geweven door stormachtige en met momenten opvallend triomfantelijke black metal, waarbij muzikale elementen één voor één worden geïntroduceerd tot de boel om de zoveel tijd, vaak meerdere malen per nummer, door het oog van de storm in de totale en uitermate furieuze vernieling wordt gedraaid. Er kan daarbij notie gemaakt worden van het feit dat Ole opteert om zijn bestaande werk verder uit te diepen, in plaats van nieuwe muzikale horizonten op te zoeken – maar daar blijft het verder ook wel bij. Elks van de nummers getuigen van Ole’s ontiegelijk scherp vakmanschap, niet in schrijven maar in spelen bijgestaan door drummer Simon Frenning Sørensen, en op de intro van de vijfde track bovendien voorzien van klavecimbel, voor de gelegenheid zelfs ontleend van het Danish National Museum. 

Afsky blijft echter niet zomaar bij zijn gelezen en goedgekeurde formule; thematisch is dit een heel andere plaat dan zijn voorganger. Waar “Ofte jeg drømmer mig død” overliep van de diepdroeve melancholische zwaarmoedigheid, is “Om hundrede år” geschreven vanuit juist overwegend positieve gedachten. “Thoughts that life is unique and therefore precious and that you shouldn’t throw it away”, volgens de man zelf.

Ik hoor menig lezer zichzelf afvragen of Afsky nu soft is geworden – het tegendeel is gelukkig zonder meer waar. Op geen enkel moment moet deze langspeler inboeten op gezwinde brutaliteit, meeslependheid, en zelfs het voornoemde flirten met DSBM treedt hier af en toe meer naar de voorgrond dan de elementen uit folk en doom die de voorloper kenmerkten. “Om hundrede år” is clichégewijs hooguit de meer mature plaat uit de collectie, en één die de tand des tijds ongetwijfeld mooi zal doorstaan. “A tribute to life, if you will”.  

JULES: 90/100

Afsky – Om hundrede år (Vendetta Records 2023)
1. Stormfulde hav
2. Frosne vind
3. Tak for alt
4. Det der var
5. Tid
6. Fred være med støvet