Izrod mag dan wel een onbekende, exotisch klinkende bandnaam zijn, toch is dit niet zo maar het zoveelste nieuwe orkestje, maar één met een lange voorgeschiedenis. De beginjaren als Cave Ritual zeggen jullie misschien niet zo veel, maar ik hoop dat de incarnatie als Void Prayer tussen 2014 en 2022 wel een belletje doet rinkelen. Van deze Bosnische horde die tot de Black Plague Circle behoort namen we reeds een split met Nefarious Spirit en de erg overtuigende langspeler “The grandiose return to the void” (2020) en EP “Relics of the storm” (2021) onder de loep. Vorig jaar viel blijkbaar het doek over Void Prayer en uit de grote gapende leegte die dat achter liet, rees Izrod op wiens naam zo veel als ‘degeneratie’ of ‘gruwel’ betekent. In deze derde incarnatie van de band treffen we Osman Ramadanović (zang en drums), gitaristenduo Harun Pezo en Eldar Gološ en bassist Armin Jusuframić aan, vier heerschappen met een waslijst aan ervaring in het blackmetalwereldje. “Sarajevski odisej” (“Odyssee van Sarajevo”) is het ‘debuut’ dat via Signal Rex wereldkunig werd gemaakt, of de derde langspeler als je de 2 full-lengths van Void Prayer mee telt.

Op “The grandiose return to the void” hoorden we Void Prayer destijds een wijziging in stijl doorvoeren want de lo-fi, pure, repetitieve en eerder eenvoudige black die we op “Stillbirth from the psychotic void” uit 2017 hoorden, maakte plaats voor een heel ander geluid dat technischer en gecompliceerder klonk, en ook productioneel gezien werd serieuze vooruitgang geboekt. Deze shift in stijl en geluid bereikt op “Sarajevski odisej” een nieuw triomfantelijk hoogtepunt. En tel daar gerust wederom de progressie op vlak van songwriting met heel wat orkestratie bij. Izrod speelt met laaiende riffs vol majestueuze, kronkelige melodieën en waagt zich eveneens aan geestverruimende dissonantie en vurige, extatische leads. Je zou het een mix van recente Misþyrming, Deathspell Omega en latere Mayhem (“Ordo ad chao“) kunnen noemen, maar toch klinkt Izrod niet als een klakkeloze en inspiratieloze kopie van een andere band.

De zang die in de moedertaal gebracht wordt, geeft Izrod bijvoorbeeld al een eigen smoelwerk mee net als gedurfde elementen zoals de bijna progressieve jazzy intermezzi in nummers als het heftige, bijna tien minuten durende “Siva smrt” en “Tibet više nije Tibet” waarin de basgitaar ook duidelijk mag schitteren. De gitaartandem draait haar handen niet om voor complexe, atonale en conflicterende riffstructuren, maar is ook niet vies om er af en toe een harmonieuze heavymetalsolo tussen te smijten. Osman Ramadanović drumt en krijst de zes uitdagende nummers op avontuurlijke wijze aaneen en is duidelijk een man van vele talenten als je zijn grafische werk als Ainul Iblis ook nog mee in rekening neemt.

Het titelnummer alleen is al voldoende reden om de aankoop van “Sarajevski odisej” te rechtvaardigen, wat een beest van een compositie is me dat zeg! En als opwarmer voor deze kraker is er dan nog het oosterse vibes uitstralende en beklijvende “Tibet više nije Tibet” dat woeste uitbarstingen afwisselt met ietwat psychedelisch bluesy gitaarspel, disharmonieuze leads en progressieve basgeluiden.

“Sarajevski odisej” is een complexe, coherente en impressionante plaat geworden die de erfenis van Void Prayer op gepaste wijze verderzet. Bij momenten zal de dissonantie in uitdagende songs als opener “Prokleto gorje“, het dreigende “Crno srce grmi bijesno” of afsluiter “Od zime, vlage i muke” voor sommigen ongetwijfeld nogal zwaar op de maag liggen, in dat geval is Void Prayer misschien eerder jullie eindhalte in plaats van mee te evolueren in het verhaal van Izrod.

JOKKE: 83/100

Izrod – Sarajevski odisej (Signal Rex 2023)
1. Prokleto gorje
2. Crno srce grmi bijesno
3. Siva smrt
4. Tibet više nije Tibet
5. Sarajevski Odisej
6. Od zime, vlage i muke