Eternity mag dan misschien niet de meest bijster origineel klinkende bandnaam ter wereld zijn, toch is de Noorse band van bezieler/oprichter Ewighet een interessante speler in he blackmetawereldje om nog eens nader onder de loep te nemen. “To become the great beast” vormde in 2019 mijn eerste kennismaking met Eternity en deze langspeler verscheen maar liefst dertien jaar na debuut “Bringer of the fall“. Op deze plaat vielen naast main man Ewighet ook enkele andere interessante gastmuzikanten te noteren of wat dacht u van Ruïm’s Blasphemer (die voor de gelegenheid de basgitaar omgorde), drummer T. Ødegaard (die recent nog te horen was op het fenomenale debuut van Ekrom), gitarist J.Røe met een verleden in Nattefrost en Old Man’s Child en Brynjard Tristan, gekend van Dimmu Borgir, die wat gastzang op zich nam. Ondertussen trad V. Fineidet (Den Saakaldte) als vaste bassist toe en vier jaar na zijn voorganger valt “Mundicide“, de eerste Eternity-release waar als collectief aan gewerkt werd, op onze deurmat.

Muzikaal gezien wordt deze keer wat meer over variatie en dynamiek gewaakt, daar waar “To become the great beast” heel wat rechtlijniger was. Het sinistere “Journey towards the darkside” valt zonder blikken of blozen met de deur in huis en laat een aangenaam klinkende dosis tijdloos Noors zwartmetaal horen waarbij T. Ødegaard heel gevarieerd drumspel uit zijn ledematen tovert. “Under the gaze of the king” klinkt wat zwaarder en incorporeert op subtiele wijze elementen uit rock (gitaarspel) en death metal (groove). Het titelnummer staat garant voor een ziedende en allesvernietigende brok black metal: “Kill the world!” wordt er luidkeels gescreamd. In het zes en een halve minuut durende “Hymn” zakt het tempo serieus, gaande van mid-tempo rollende dubbele basdrums tot zelfs down-tempo doom. Heldere hymnegezangen doen de songtitel alle eer aan en zorgen voor een gotische toets. Het contrast met het daaropvolgende “Gunmetal sky” kan haast niet groter zijn want deze eerder compacte song puurt uit onvervalst rock ’n roll en swingende old school (heavy) metal met eenvoudig meebrulrefrein. Ook “O discordia” tapt uit dat opzwepende headbangende vaatje, terwijl het daartussen liggende en in het Noors vertolkte “Pest! Frykten i den andres øye” vooral op rollende basdrums en heerlijk ouderwetse melodieuze Noorse blackmetalriffs beroep doet. Afsluiten doet Eternity in stijl met het meer dan tien minuten durende epos “The seventh seal” waarbij de machtige oorlogshoorns in de finale het einde der dagen aangeven.

Het artwork zal nu niet meteen de annalen ingaan als creatief meesterwerk, maar er zit wel degelijk een boodschap achter die de “het vermoorden van de wereld”, waar de albumtitel op alludeert, nog eens extra in de verf zet. Wij, de mensheid, staan op een drempel. Ofwel helpen we Moeder Aarde in sneltempo de vernieling in ofwel koloniseren we de Melkweg en gaan we andere werelden de verdoemenis in helpen. Muzikaal gezien is “Mundicide” een veelzijdige oerschreeuw over de toestand van de wereld van vandaag en een gebroken spiegelreflectie van de pijn van het leven in zulke tijden.

JOKKE: 83/100

Eternity – Mundicide (Soulseller Records 2023)
1. Journey towards the darkside
2. Under the gaze of the king
3. Mundicide
4. Hymn
5. Gunmetal sky
6. Pest! Frykten i den andres øye
7. O discordia
8. The seventh seal