In 2022 leverden multi-instrumentalist Atvar en zanger/tekstschrijver Antti Klemi maar liefst drie full-lengths af met het door ons geliefde en gelauwerde Circle Of Ouroborus. “Autuala” schopte het daarbij zelfs tot in onze jaarlijst. “Lumi vaientaa kysymykset” is het eerste teken van leven in 2023 en wie weet volgen er nog wel één of meerdere releases alvorens 2023 de boeken dicht doet. In een erg interessant video-interview door White Filth gaf Klemi immers aan dat de creatieve modus van Atvar voortdurend op volle toeren draait.

Je hebt eigenlijk slechts twee seconden van opener “Jäätä pohjaan asti” nodig – het nummer lijkt eigenlijk al bezig te zijn wanneer je op de startknop duwt – om instant te horen dat we met Circle Of Ouroborus van doen hebben, en toch is het steeds weer afwachten om te horen welke subtiele stijlelementen de overhand hebben in hun unieke sound die een mix is van black metal en postpunk. Elementen van de meer recente Circle Of Ouroborus-albums zijn zeer zeker te herkennen op deze 23ste (!!!) langspeler, zo is het weer regelmatig meedeinen op de rustgevende en kalmerende shoegazeglooiingen, maar algemeen beschouwd ligt het tempo toch wel wat lager en slepen de vier lange songs zich op een doomy tempo voort. In “Jäätä pohjaan asti” doen de melodieën en het tempo regelmatig terugdenken aan de pre-cleane zangperiode van het Zweedse Katatonia, wie mij kent weet dat ik dat allerminst een spijtige zaak vind. Niets nieuws voor het Finse duo want een gelijkaardige aanpak was bijvoorbeeld reeds te horen op ouder werk zoals “Kuuhun Kahlittu” uit 2014.

Atonale akkoorden en treurende orgelklaken maken dat “Kukaan ei niittänyt tätä viljaa” geen happy happy joy joy-luisterervaring is. De scherpe metalachtige start van dit nummer knipoogt wel naar het eveneens geniale Kêres waarmee Atvar ook regelmatig releases uitbrengt, maar het verdere verloop van deze song weet ons minder te raken. “Lankeemus” bevindt zich min of meer in hetzelfde straatje, maar weet dan weer wél de gevoelige snaar te raken en bevat onderhuids ook wel wat elementen van jaren ’70 en ’80 psychedelische rock met ondermeer een mooie bedwelmende gitaarsolo en bezwerende, koortsachtige synths. Ook de aan postpunk ontleende baslijnen zijn nog hoorbaar op de plaat en creëren op zichzelf een shamanistische en hypnotiserende sound. Afsluiter “Peilikuva” is een bedwelmend nummer dat flirt met leuke drumaccenten en een trippy orgelpassage als uitsmijter in petto lijkt te hebben, tot de song plots een onverwachte, maar fel gesmaakte wending richting logge stonderdoom neemt.

Zoals steeds vraagt een nieuwe Circle Of Ouroborus-plaat de nodige luisterbeurten en neemt ze ons mee op een introspectieve reis waarbij we weer iets meer van onszelf leren en ons kunnen onderdompelen in de verrukkelijke melancholie die de heren creëren. Alle vitale kenmerken van het Circle Of Ouroborous-geluid zijn min of meer aanwezig, enkel de heldere galmende zang ontreekt daar Antti voornamelijk screamt en het tempo ligt aan de lage kant. Het neerslachtige en droevige aura dat over “Lumi vaientaa kysymykset” gedrapeerd is, maakt dit voor mij persoonlijk een iets mindere release, hoewel er zeker nog voldoende genietbaarbare momenten zijn. Maar de lat ligt nu eenmaal hoog bij Circle Of Ouroborus.

JOKKE: 78/100

Circle Of Ouroborus – Lumi vaientaa kysymykset (His Wounds 2023)
1. Jäätä pohjaan asti
2. Kukaan ei niittänyt tätä viljaa
3. Lankeemus
4. Peilikuva