De moderne extreme metal die te horen was op het self-titled debuut van het IJslandse duo Helfró vonden we destijds best te pruimen, zo hard zelfs dat we Ragnar Sverisson (drummer, componist en zanger) zelfs nog aan de tand voelden. De band wordt volledigd door zanger, gitarist, bassist en arrangeerder Simon Þ. Na enkele jaren stilte is er nu opvolger “Tálgröf” die voor de gelegenheid een oranje/gelig coverartwork aangemeten kreeg. Dit werkje straalt een totaal andere atmosfeer uit vergeleken met de blauwe bevrozen gloed van de albumcover van het debuut. Zou het een voorbode zijn voor een gedifferentieerde nieuwe aanpak?

Grotendeels wel. Daar waar de extreme metal van het debuut heel wat blackmetalelementen en dan vooral Dark Funeral-invloeden herbergde, neigt Helfró op “Tálgröf” heel wat meer naar death metal, zo hard zelfs dat de blackmetalinvloeden in meerdere nummers quasi volledig ondergesneeuwd worden door een veel zwaarder, clean en loepzuiver geluid met woeste breaks, technische hoogstandjes, diepere gromvocalen en heel wat dubbelebasbombardementen. Er duiken links en rechts dan wel weer heel wat symfonische keyboardlagen op, een gegeven dat je eerder aan black metal zou toeschrijven. Nummers als “Fangelsaður í tilvist að eilífu“, het korte “Sindur” en “Guðlegt réttlæti” krijgen op die manier, en gecombineerd met enkele tremolopartijen, dan toch nog een zwartgeblakerd randje mee.

“Jarteikn” opent “Tálgröf” nog enigszins gematigd en met heel wat gevoel voor melodie, terwijl in opvolger “Fláráð fræði” volluit voor groovende death metal gegaan wordt. Dubbelebasdrumpatronen testen de nekwervels en het is pas verderop in het nummer dat het tempo gevoelig opgedreven wordt. Sverisson staat gekend om zijn extreme drumstijl en is bijgevolg een veelgevraagd live- (o.a. Abyssal, Valkyrja en Carach Angren) en studiodrummer om technische blastbeatplaten in te trommelen, maar ik vind dat het nog vrij lang duurt alvorens hij al zijn kunnen laat horen. “Þögnin ytra, kyrrðin innra“, de vierde track, is pas de eerste compositie die zich voluit en tot aan het gaatje over een woeste maalstroom aan blastbeats voltrekt.

“Ildi óhreins anda” pakt met een melodieuze, chugging groove uit, maar schakelt vrij onverwacht over in “Tálgröf“’s meest destructieve drumpatronen en supersonische tremolowervelwinden. Ook “Traðkandi blómin í eigin hjartagarði slaat de luisteraar met alles vernietigende blast beats, chugging deathmetalriffs en tremolo-picked melodieën om de oren. Deze sinistere deathmetalaanval explodeert in een verpletterend middenstuk alvorens een glorieus amalgaam aan deathmetalriffing en blackmetalblasting over de luisteraar heen te storten. De helse afsluitende rampestamper “Minning um morðingja” doet bij momenten nog het meest aan het debuut denken.

“Tálgröf” is zeker geen copy/paste van het debuut geworden en een luisterbeurt alvorens blind tot aanschaf over te gaan is zeker aangewezen. Ik kan me namelijk inbeelden dat sommigen onder jullie deze tweede Helfró-langspeler – net als ik – wat te steriel en clean vinden overkomen. Componeer- en speelvaardigheden hebben deze jongens zeker en deze keer werd er meer over de dynamiek gewaakt, maar de riffs en melodieën doen me gewoon een heel pak minder. Wat Helfró aan dynamiek en brutaliteit injecteerde, doet inboeten aan atmosfeer en beklijvende composities en dat is best jammer.

JOKKE: 73/100

Helfró – Tálgröf (Season Of Mist 2023)
1. Jarteikn
2. Fláráð fræði
3. Fangelsaður í tilvist að eilífu
4. Þögnin ytra, kyrrðin innra
5. Guðlegt réttlæti
6. Sindur
7. Ildi óhreins anda
8. Traðkandi blómin í eigin hjartagarði
9. Minning um morðingja