Waarschijnlijk één van de langst verwachte en meest naar uitgekeken albums in het zwartmetalen wereldje is eindelijk gearriveerd en luistert naar de naam “The deepening“. De voorganger, het machtige en magistrale “Venter på stormene“, verscheen reeds twaalf jaar geleden en hoewel Addergebroed toen al bezig was, kwam Vemod nog nooit aan bod op dit portaal, maar dat maken we binnenkort ruimschoots goed met een interessante deep dive in de wereld van deze Vemodianen.

Nu is er het afgelopen decennium best wel wat veranderd in het Vemod-universum, dat maakten de reeds geloste nummers en sporadische live shows (hoewel we op dat vlak dankzij Unholy Congregation in België hard verwend werden) reeds duidelijk. Het zwartmetalen randje dat Vemod bezat is er nu immers grotendeels afgeschuurd. En hoewel bezieler J.E. Åsli (voorheen ook actief met One Tail One Head en als live lid van o.a. Whoredom Rife) Vemod zelf nooit als black metal in die mate bestempelde, worden invloeden van het door ons zo geliefde genre zeker niet ontkend door de Noor. Maar Vemod’s muziek heeft toch een veel minder negatieve stemming dan wat algemeen gangbaar is in het blackmetalwereldje en ook de tegendraadse riffs en bijhorende satanische, misantropische, nihilistische of whatever ideologie blijven achterwege. Vemod staat voor het oproepen van een mystieke, dromerige atmosfeer die een diepgaand effect op de luisteraar beoogt en bereikt dat doel middels lange, hypnotiserende composities waarin heel wat dromerige en shoegazerige stijlelementen vervat zitten. Een beetje een vergelijkbare evolutie met wat het Franse Alcest heeft doorgemaakt. Misschien is de term ‘darkgaze metal’ die nieuwe broodheer Prophecy Productions op de band kleeft nog niet zo gek in dat opzicht.

De vier epische composities, de sfeervolle intro en het helder a capella gezongen intermezzo “Fra drømmenes bok I” maken van “The deepening” een luistervaring die overkomt als één groot cinematografisch geheel, viueel ook perfect gecapteerd in de winterse sfeerbeelden van de videoclips van de dertien minuten durende opener “Der guder dør“, die al meteen een erg beklijvende en naar de keel grijpende Agallochiaanse melodie in de strijd gooit, en het wat meer afwijkende “Inn i lysende natt“. Vocaal gezien is er een mooi en gevarieerd wisselspel hoorbaar tussen de harde vocalen van drummer Eskil Blix (o.a. Mare, Djevel, Dark Sonority en Black Majesty) die de woestheid en grootsheid van de natuurfenomenen mooi illustreren en de meer dromerige en etherische heldere zang van gitarist/songwriter J.E. Åsli. Het basspel van E. Kalstad zorgt voor extra diepte en textuur, vooral dan in de meer gematigde passages van de glooiende composities.

Binnenkomer “Der guder dør“, en het navolgende “True north beckons” des te meer, bevatten zeker nog de nodige zwartgeblakerde passages, maar telkens laat het trio de songs op een bepaald moment ook openbreken waarbij heftige riffs en de raspende vocalen plaats maken voor weidse en brede akkoorden die vaak lange tijd instrumentaal hun zegje doen, een modus operandi die Vemod niet vreemd is daar de tweede helft van het debuut eveneens instrumentaal van opzet was. Ook “Inn i lysende natt“, met zijn zeven minuten de meest compacte song op “The deepening“, is op een streepje sfeervolle heldere zang na volledig van vocalen gestript. Vemod omarmt hier een gitaarsound en klankenpallet dat eerder geïnspireerd lijkt door new wave. Het basloopje dat de basis vormt, draagt daar nog verder toe bij, maar ook de nodige aan postrock ontleende stijlelementen draven op in de gitaarmelodieën. Titelsong en afsluiter “The deepening” spant met zijn zestien minuten de kroon qua epiek zonder in nietszeggende of overbodige wateren te belanden. Het vocale duel tussen Jan Even en Eskil grijpt regelrecht naar de keel, meermaals met een verpletterende weemoed en emotionele diepgang als nawee.

Zijn er ook mindere puntjes aan “The deepening” hoor ik u denken? Wel ja, het intro en intermezzo hadden wat mij betreft achterwege gelaten kunnen worden omdat ze nu ook weer niet zo gek veel toevoegen aan de vier hoofdcomposities en hoewel we de organische sound zeker toejuichen, hadden de drums misschien wat extra punch kunnen gebruiken. Bovendien kan ik me zeker inbeelden dat Vemod voor sommige liefhebbers wat te toegankelijk is geworden en zij het ruwere debuut of de eerste helft van “The deepening” prefereren boven de meer postrockerige insteek. Dat is een kwestie van smaak natuurlijk. Wat mij betreft is het eerste hoogtepunt van 2024 in de vorm van het in melancholie gedrenkte “The deepening” reeds een feit. We hadden niets anders verwacht, en hoewel de verwachtingen ondertussen torenhoog waren, worden die met gemak ingelost.

JOKKE: 92/100

Vemod – The deepening (Prophecy Productions 2024)
1. Mot oss, en ild
2. Der guder dør
3. True north beckons
4. Fra drømmenes bok I
5. Inn i lysende natt
6. The deepening