Het is weeral een tijdje geleden dat we hier een plaat recenseerden waarop geen blastbeats, helse tremolo’s en duivelse screams te horen waren. We luisteren nu eenmaal niet van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat louter naar black metal en aangezien “The shape of fluidity“, de derde langspeler van het Nederlandse Dool, een schot in de roos is, gunnen we de plaat en band ook hier graag de welverdiende aandacht.

Daar waar voorgangers “Here now, there ten” (2017) en “Summerland” (2020) me niet over de ganse lijn konden bekoren is dat op deze derde telg wel het geval. “The shape of fluidity” klinkt namelijk heel wat pittiger en steviger dan zijn meer dromerige voorganger. Er was nu eenmaal heel wat opgekropte woede en frustratie die in de nasleep van de covidpandemie uit het systeem moest geraken. Dat maakt opener “Venus in flames” na diens intro al meteen duidelijk. Dool, aangevoerd door Raven Van Dorst, koos een heavy, stuwende en dreigende song als opener, maar heel opmerkelijk dat het einde een compleet andere atmosfeer uitdraagt door meer de dromerige uitgesponnen toer op te gaan.

Naast dit spelen met dynamiek en contrasten integreert Dool ook heel wat melancholie in diens songs waarbij ik meer dan eens aan bands als een Paradise Lost (het wat compactere “Evil in you“, dat heel wat commerciële potten zou moeten kunnen breken, en het doomy “Hymn for a memory lost“) of Katatonia (o.a. het pakkende titelnummer en het vette “Hermagorgon“) moet denken. Het korte, instrumentale “Currents” is dan weer ondergedompeld in beklijvende postmetalepiek. Ook afsluiter “The hand of creation” heeft in diens staart een grootse postmetalapotheose in petto.

“The shape of fluidity” werd in de Belgische DAFT Studios in Malmedy opgenomen met JB van der Wal en Magnus Lindberg (Cult Of Luna) achter de knoppen. Vooral die laatste heeft hoorbaar zijn stempel doorgedrukt want het valt op dat de ritmesectie, bestaande uit nieuwbakken drummer Vincent Kreyder en bassist JB van der Wal, net als bij het Zweedse postmetalinstituut erg zwaar en stuwend uit de hoek komt en van onschatbare waarde is voor Dool. “Self-dissect” bevat heel wat ruige drumroffels en uitdagende drumpatronen en ook “Hermagorgon” laat zich positief opvallen op drumgebied. De sound is tevens erg krachtig en organisch en de drie gitaristen (naast Raven zijn er ook nog Nick Polak en Omar Iskandr) creëren een ferme geluidsmuur maar vullen elkaar mooi aan met ontelbare beklijvende riffs en meeslepende leads in plaats van elkaar in de weg te lopen.

“Summerland” was eerder een esoterische plaat waarbij Raven nadacht over het hiernamaals, dromen, hallucinaties, orgasmes en andere geestestoestanden terwijl de teksten op “The shape of fluidity” persoonlijker dan ooit zijn. Ze weerspiegelen de heftige psychologische reis en dolende zoektocht van Raven die als hermafrodiet geboren werd en alle moeilijkheden die dat met zich mee bracht. De karakteristieke en bevlogen stem van Raven die heel wat verschillende dynamieken aan kan en afwisselende timbres laat horen, maakt het plaatje dan ook helemaal af. In “House of a thousand dreams” krijgt Raven gezelschap van Kim Larsen van :Of The Wand & The Moon: wiens diepe, warme en fluisterende stem als een fleece-dekentje tijden een koude winternacht aanvoelt alvorens een dreigende winterstorm de nachtrust weer komt verstoren.

De voorbije weken is deze plaat tientallen keren mijn ideale compagnon in ellendige files gebleken en dat waarschijnlijk tot groot jolijt van menig autobestuurder rondom mij die zat te gniffelen bij het aanschouwen van mijn enthousiaste air drumming. “The shape of fluidity” klinkt over alle linies erg overtuigend en gaat Dool ongetwijfeld naar een volgend niveau richting stardom in de internationale rock- en metalscene stuwen.

JOKKE: 95/100

Dool – The shape of fluidity (Prophecy Productions 2024)
1. Venus in flames
2. Self-dissect
3. The shape of fluidity
4. Currents
5. Evil in you
6. House of a thousand dreams
7. Hermagorgon
8. Hymn for a memory lost
9. The hand of creation