Nieuw plaatwerk van Trelldom begot, daar hadden we in onze stoutste dromen niet meer op durven hopen. Juich echter niet te vroeg want – de meesten onder jullie zullen het ondertussen wel weten – van de gure black metal die de Noorse band onder leiding van Kristian Eivind Espedal ofte Gaahl in de jaren ’90 en ’00 ten berde bracht op de platen “Til evighet…” (1995), “Till et annet…” (1997) en “Til minne…” (2007) blijft zo goed als niets meer over. Het bleef na die laatste plaat heel wat jaren stil rond Trelldom hoewel de frontman met Gaahls Wyrd live ook wel enkele Trelldom-nummers speelde. En nu is er dus een vierde langspeler “…By the shadows“; de drie puntjes zijn in elk geval gebleven als aanknopingspunt bij de eerste trilogie, maar voor de rest spreken we bijna over een totaal nieuw muzikaal gegeven.

Gaahl voelde zich in zijn Gorgoroth-jaren altijd wat gelimiteerd en bewees later in Wardruna en Gaahls Wyrd een veelzijdig muzikant te zijn en gaat op deze nieuwe Trelldom-plaat nog een heuse stap verder. Stian Kårstad aka Sir is nog steeds verantwoordelijk voor het merendeel van de muziek. De grootste verandering in de line-up zit ‘em in de toetreding van Kenneth Kapstad (o.a. Motorpsycho, Spidergawd, Møster en Thorns). Kapstad bracht ook de internationaal geprezen jazzmuzikant en saxofonist Kjetil Møster (Møster, Röyksopp, The End) mee. Hoewel Gaahl altijd de spiritus rector van Trelldom zal blijven, zijn de door hem uitgekozen medewerkers essentieel om zijn visie vorm te geven en ideeën om te zetten in geluid.

En dat Trelldom-geluid anno 2024 klinkt als een uitdagende hybride van de onnavolgbare psychedelische kronkels van een band als Oranssi Pazuzu (vooral hoorbaar in de opener “The voice of what whispers“), de latere progressieve toetsen van een Enslaved (de keyboardsound in “Exit existence“) en de theatrale avantgardistische capriolen van een Ved Buens Ende. Het saxofoonspel voegt in ondermeer “Return the distance” en “I drink out of my head” nog een fikse scheut jazz toe, terwijl songs als “Between the world” en “Hiding invisible” dan weer eerder in een rustgevende en zwoele atmosfeer baden. Het meer dan acht minuten durende titelnummer speelt met repetitiviteit als psychedelische katalysator die naar een climax toewerkt waarover krols saxofoonspel zijn eigen ding lijkt te doen. Gaahl laat horen over een stel ferme stembanden te beschikken: diepe zang, warme zanglijnen, breekbaar gezongen passages, theatrale vocalen, horrorachtige geluiden, rituele gezangen, … het passeert allemaal de revue. Losse nummers beluisteren heeft in dit geval geen zin. Je moet “…By the shadows” als een volwaardige trip ondergaan.

Je zou je wel kunnen afvragen waarom Gaahl besloot deze muziek onder de noemer Trelldom in plaats van Gaahls Wyrd uit te brengen daar de muzikale banden met het Trelldom-verleden quasi volledig doorgeknipt worden. Maar daar zal de excentrieke Noor waarschijnlijk wel degelijk een verklaring voor hebben. Er is trouwens een nieuw album van Gaahls Wyrd op komst en ook aan een nieuwe Trelldom-release wordt reeds naarstig gewerkt.

“…By the shadows” laat geen comfortabele trip down memory lane horen, maar vaart een experimentele koers waarbij heel wat dissonanten en uitdagende drumpatronen opgezocht worden. Het donkere en woeste aspect van black metal sluimert echter nog wel doorheen de zeven composities. Tijdens hun set op Beyond The Gates ontstond er blijkbaar een deelse leegloop van de zaal daar dit Trelldom 2.0 voor velen als te arty farty werd bevonden. Maak voor jezelf maar uit of je al dan niet tot die groep behoort.

JOKKE: 82/100

Trelldom – …By the shadows (Prophecy productions 2024)
1. The voice of what whispers
2. Exit existence
3. Return the distance
4. Between the world
5. I drink out of my head
6. Hiding invisible
7. By the shadows