Hadden we al gezegd dat Lord Valtgryftåke een bezig bazeke is? Sla er het interview in ons nieuwe boek maar eens op na. Nadat we recent al nieuw werk onder eigen naam onder de loep namen, buigen we ons nu over Mánþiel, een project waarmee maar liefst drie langspelers op korte tijd uitgebracht werden en die we voor de gemakkelijkheid in één review bundelen. Nu was de kwaliteit in het verleden niet altijd even consistent. “Obskurité” (2022) wist ons te overtuigen, opvolger “Vestiges engraved in frozen mysticism” (2023) stelde lichtjes teleur, maar op de “Ensomhet (Shattered memories from a distant past)” split met Wampyric Rites werd de draad gelukkig weer opgepikt. Benieuwd wat dit nieuwe werk zoal zal brengen nu Lord Pzallnichtheim en Lord Wällenrunen niet langer van de partij zijn!

De eerste langspeler “From lycanthropic realms of sorrow” brengt stoffige en krassige black metal die verder borduurt op de oorspronkelijke pijlers van het eerste en tweede tijdperk van Mánþiel waaraan na drie langspelers in 2020 een einde kwam en valt chronologisch gezien na “Vestiges engraved in frozen mysticism” te plaatsen. Het rauwe zwartmetaal op deze full-length hanteert de minimalistische wetten van een donker en verrot tijdperk en werd met verschillende analoge en digitale methodes vastgelegd in de zomer van 2023. Het album laat eerst vier nieuwe nummers horen die specifiek voor deze plaat geschreven werden en een traditioneel en ongecompliceerd Scandinavisch geluid uit de jaren ’90 laten horen. Vervolgens wordt in het verleden gedoken met nooit eerder uitgebrachte versies van songs die op de eerste drie releases te vinden zijn en bijgevolg nóg ruwer klinken. Het doek valt met een cover van Dimmu Borgir’s “Over bleknede blåner till dommedag” dat op debuut “For all tid” terug te vinden is. Daar de nieuwe composities links en rechts ook een streepje toetsen bevatten, past deze erg geslaagde herwerking van het origineel wonderwel tussen het eigen materiaal, hoewel het qua tempo iets gematigder klinkt ten opzichte van het woestere karakter van Mánþiel’s eigen werk. De vijf rauwe oude tracks hadden wat ons betreft achterwege gelaten mogen worden, dan was de score als meer samenhangende EP hoger uitgevallen dan nu het geval is als full-length.

De tweede langspeler “A thousand ornaments of the cosmos” bevat een heidense en esoterische thematiek en werd in 2023 gecomponeerd rond de tijd van “From lycanthropic realms of sorrow“. De songs worden gekenmerkt door een langere speelduur van gemiddeld zo’n acht à negen minuten en vertonen daardoor een iets andere muzikale aanpak. Nummers als “For the wrath of the twilight gods“, “Open to the eternity from the dark journey” en “Black sun of the eternal vastland” hebben een up-tempo riff- en drumstructuur die eerder op herhaling leunt dan op de schwung die er in sommige songs van “From lycanthropic realms of sorrow” zat. Dat geldt dan weer niet voor “Strength & pride“, een mid-tempo compositie die gevarieerder in mekaar steekt. Tussen de songs zitten enkele dromerige interludes verwerkt die net als “Ashes and cosmos” op cleane gitaar vertolkt worden en in een heidens aura ondergedompeld zijn. “A thousand ornaments of the cosmos” bevat meer samenhang dan “From lycanthropic realms of sorrow” en lijkt een soort van majestueuze hypnose te beogen met diens repetitieve aanpak, waar Mánþiel ook wel in slaagt.

“Odes past & mysticism from the southern lands“, tenslotte, is een werk vol verheven composities die direct gerelateerd zijn aan de oude en duistere wijsheden van de Valdivia-cultuur, een van de oudste beschavingen in Zuid-Amerika. De Valdivia-mensen woonden op het huidige Santa Elena-schiereiland in Ecuador en leefden er tussen circa 3500 en 1800 v.Chr. Elk van de vijf nummers bestaat voornamelijk uit de treurige verhalen die zijn geërfd uit de zwartgeblakerde mythologie en mystiek achter het eeuwige verdriet van deze oude cultuur.
Ook hier zijn de eerste vier songs met een gemiddelde speelduur van zo’n tien minuten relatief lang uitgevallen. De melancholische, serene en dromerige sfeer die de nummers uitdragen, doen ons soms denken aan een song als “Seven tears are flowing to the river” van het Duitse Nargaroth. “Nocturnal palace of the funeral circle” sleept zich grotendeels traag voort en gooit ook keyboards in de strijd, zij het op een eerder subtiele manier dan de symfonische en bombastische kaart te trekken. Afsluiter “Emissaries of the past (Ancient ruins 1675)” is wat compacter en symboliseert middels clean gitaargetokkel en samples van hinnikende paarden een droomverhaal over de mystieke pelgrimstocht en de herinneringen van een eenzame reiziger die zijn toevlucht en tegelijkertijd zijn graf vond in het fort van San Pedro de Alcántara nadat hij de poorten van de vergetelheid was binnengegaan.

Als je het graag wat rauwer lust, raden we “From lycanthropic realms of sorrow” aan. “A thousand ornaments of the cosmos” en “Odes past & mysticism from the southern lands” liggen meer in mekaars verlengde en stoelen vooral op een dromerig en weemoedig effect dat verkregen wordt door lang uitgesponnen passages met een repetitieve aanpak te presenteren waarbij het gemiddelde tempo op eerstgenoemde wel iets hoger ligt dan op de laatstgenoemde.

Mánþiel – From lycanthropic realms of sorrow (Forbidden Files Records/Ars Maligne 2024)
1. From lycanthropic winter
2. Vastland realms of sorrow
3. Die Kalte Dunkelheit
4. Storm of blasphemies
5. Unholy storms of crucifixion
6. Altars of the moon
7. Altars of the thousand moons
8. Cold wall through the cenotaph
9. The portifield tower
10. Over bleknede blåner till dommedag (Dimmu Borgir cover)

JOKKE: 72/100

Mánþiel – A thousand ornaments of the cosmos (Forbidden Files Records/Ars Maligne 2024)
1. For the wrath of the twilight gods
2. Strength and pride
3. Open to the eternity from the dark journey
4. Ashes and cosmos
5. Black sun of the eternal vastland

JOKKE: 77/100

Mánþiel – Odes past & mysticism from the southern lands (Forbidden Files Records/Inferna Profundus Records 2024)
1. Old sacred monasteries (Monument of dead in the grave)
2. Nocturnal palace of the funeral circle
3. Remained a ghost forever
4. Ravens of perpetual hymns
5. Emissaries of the past (Ancient ruins 1675)

JOKKE: 79/100