Het is u mogelijks opgevallen dat meneer Lord Valtgryftåke hier recent nogal veel gepasseerd is. De man heeft namelijk geen zittend gat en componeert dat het een lieve lust is. Niet alles is even sterk, zo waren we bijvoorbeeld niet zo gecharmeerd door Mánþiel’s recente vierde full-length “Vestiges engraved in frozen mysticism history” daar waar we voorganger “Obskurité” dan weer wel dik OK vonden. Het Chileens/Duitse trio Lord Valtgryftåke, Lord Pzallnichtheim en Lord Wällenrunen ging voor de gelegenheid een bloedpact aan met het Ecuadoriaanse Wampyric Rites. Het split-gebeuren is geen nieuw gegeven voor deze Ecuadorianen daar ze er al meer dan een dozijn hebben uitgebracht.

Eigenlijk wordt al vrij snel duidelijk dat Mánþiel het er terug beter vanaf brengt vergeleken met hun recent verschenen vierde langspeler. Lord Valtgryftåke’s kikkerstrot raspt volgens oud Immortal/Inquisition-receptuur en de op traditionele leest geschoeide black metal verraadt heel wat invloeden van Judas Iscariot en oude Nargaroth. “Die Rabenfestung” gooit het over een totaal andere boeg. Het psychedelische cleane gitaargejengel van dit nummer doet me hard aan de warmbloedige klanken van een release als “Bestowment of the seraphic key” van Empyrean Grace denken. Niet dat hetzelfde magistrale niveau gehaald wordt, maar het heeft er wel wat van weg.

Wampyric Rites wist ons on het verleden al te bekoren en dan vooral met diens twee laatste full-lengths “The wolves howl to the moon” (2022) en “The eternal melancholy of the wampyre“. Wat het Ecuadoriaanse gezelschap op deze split voorschotelt, smaakt echter net iets minder af. Na een overbodig dungeonsynthintro (en outro) – het nut van zo’n zaken ontgaan me op een split ook een beetje – volgt ouderwetse (niet negatief bedoeld) black metal met een sappige krijsstem. Wampyric Rites is geen band die snelheidsrecords wilt verbreken en neigt op het slepende en getormenteerde “III agonizante trance lunar” wel heel hard naar DSBM, een subgenre dat ik nu niet meteen aan deze band zou linken. DSBM done right zou in staat moeten zijn mezelf onder een trein te doen smijten, maar ik blijf er allemaal een beetje onbewogen bij zitten eerlijk gezegd.

Geen wereldschokkende release dit “Ensomhet (Shattered memories from a distant past)“. Als ik ‘em fysiek zou aanschaffen, zou het vooral voor de nummers van Mánþiel zijn, daar ik Wampyric Rites’ bijdrage minder sterk vind dan diens full-lengths.

JOKKE: 74/100 (Mánþiel: 78/100; Wampyric Rites: 70/100)

Mánþiel/Wampyric Rites – Ensomhet (Shattered memories from a distant past) (Inferna Profundus Records 2023)
1. Mánþiel – Under the black hearts of majestic lands
2. Mánþiel – Die Rabenfestung
3. Mánþiel – Crossing the ancient dusk
4. Wampyric Rites – Ingreso
5. Wampyric Rites – II sombrias dimenciones nocturnas
6. Wampyric Rites – III agonizante trance lunar
7. Wampyric Rites – Salida