Cross Atlantic blackmetalbands…ze bestaan! Neem nu Mantiel waarbij muzikanten uit de Chileense en Duitse underground een pact sloten om sinds 2018 oerconservatief zwartmetaal op ons af te vuren. Het nieuwe wapenfeit werd “Obskurité” getiteld en is de derde langspeler van het trio. Niet alleen de song “Under the black hymns of Vrolok” maar de ganse plaat blijkt een eerbetoon te zijn aan de gevallen strijder Vrolok van de band Wampyric Rites die in april 2021 aan een hartaanval bezweek.
Wat opvalt is dat “Obskurité“, in tegenstelling tot “Under the mirrors of forgotten kingdom” uit 2019 en “Pagan winter battles” uit 2020, met een totale speelduur van zo’n vijfenveertig minuten toch een dik kwartier langer is uitgevallen dan de twee voorgangers. Voornaamste reden daarvoor is het reeds vermelde tribute nummer dat op een dikke elf minuten speeltijd afklokt. De andere songs zijn met drie à vijf minuten compacter qua speelduur.
De acht composities op deze langspeler klinken volgens de biografie als een kruisbestuiving tussen traditionele Duitse en Chileense black metal. Ik hoor er voornamelijk wel wat oude Nargaroth- (Duits dus) en Judas Iscariot-vibes in terug. Het tempo ligt in songs als “Eroded monoliths in the twilight“, “Beyond the stars – Depths awakens” en het emotionele “Under the black hymns of Vrolok” grotendeels aan de trage kant en bouwt langzaam op tot sombere zwartgeblakerde onweerswolken waarin atmosferische duisternis en brouwende intensiteit in de kolkende mist een magische energie ontketenen. Elders ligt het tempo hoger waarbij bv. in een song als “Eternal veils of tragedy” voor een repetitieve muzikale aanpak gegaan wordt. “Crossing through the quintessence” en “Unholy stors of crucifixion” laten ook de nodige old-schoolinvloeden in het gitaarwerk horen.
De sound is eerder aan de doffe kant van het geluidsspectrum waardoor je de volumeknop wel wat moet opendraaien om voldoende decibels uit je boxen te krijgen. Maar deze organische dichte productie past wel bij het type zwartmetaal dat Mantiel voor ogen heeft en waarbij gevoelens als eenzaamheid, hopeloosheid, somberheid, depressiviteit en onheiligheid centraal staan, zonder in het DSBM-hoekje gesitueerd te moeten worden. In de screams horen we soms wat raspende tonaliteiten die naar een Abbath neigen, lekker grim and frostbitten.
“Obskurité” klinkt als een oud en geërodeerd altaar van black metal dat enkel fans die oud van geest zijn zal kunnen aanspreken, we hadden niet anders verwacht van Lord Valtgryftåke (o.a. 13th Temple, Gryftigæn, Pyreficativm, Ründgard en Winterstorm) en zijn twee Duitse kompanen Lord Pzallnichtheim en Lord Wällenrunen. Mantiel staat in zijn aanpak immers haaks op al wat hip en trendy is. Goei poeier dat ze daar in Chili (met behulp van enkele Duitsers) weten te produceren.
JOKKE: 80/100
Mantiel – Obskurité (Inferna Profundis Records/Mahamvantara Arts 2022)
1. Ancient remains embodied in mysticism
2. Crossing through the quintessence
3. Eternal veils of tragedy
4. Eroded monoliths in the twilight
5. Under the black hymns of Vrolok
6. Unholy storms of crucifixion
7. Ein Königreich das in der Weisheit Bleibt
8. Beyond the stars – Depths awakens
Addergebroed 