Met “And in our hearts the Devil sings” levert het Zweedse Malakhim zijn tweede full-length af, opnieuw via Iron Bonehead Productions. Gelukkig is dit geen band die holle woorden verkoopt: Malakhim koppelt zijn zwartmetalen furie steevast aan een thematische diepgang. Deze keer buigt de groep zich over het concept “Yetzer Hara”, een begrip uit de Joodse theologie dat verwijst naar de menselijke neiging tot het kwade en de impuls om egoïstisch of destructief te handelen, in tegenstelling tot de “Yetzer Hatov”, de goede drijfveer. Een fascinerende invalshoek, waarover frontman E binnenkort zelf meer vertelt in ons interview.

Malakhim heeft zijn muzikale roots die diep in eigen bodem geworteld zitten nooit onder stoelen of banken gestoken. Op voorganger “Theion” was links en rechts een vleugje Watain hoorbaar en deze keer horen we al eens echo’s van Naglfar, wat niet verwonderlijk is aangezien diens gitarist Andreas Nilsson tot de helft van Malakhim’s gitaartandem behoort. Van klakkeloos kopiëren kunnen we de Zweden echter niet beschuldigen. De muziek balanceert tussen old‐school black metal, waarin tremoloriffs en blastbeats tot de modus operandi behoren, en iets meer melodieuze en atmosferische lagen. Zanger E screamt onverbiddelijk, maar er is in de titeltrack ook ruimte voor gefluister en gesproken woord wat de nodige variatie en diepgang brengt, net als het inzetten van cleane gitaarlijnen trouwens. In “A new temple” experimenteert de frontman ook met goedgesmaakte diepere deathmetalgetinte vocalen, terwijl het furieuze en opzwepende “Angel of the bottomless pit” bulkt van de opruiende vocalen. De flitsende gitaarsolo krijg je er, net als in de waardige afsluiter “The firmament submits“, gratis en voor niks bij.

“Theion” was een duidelijk groeiplaat, terwijl “And in our hearts the Devil sings” van meet af aan beter in het oor ligt en wat gemakkelijker verteert. Wie op zoek is naar extreem complexe structuren of veel experimentele elementen, zal dit album misschien wat rechtlijnig vinden, al past die directheid perfect bij het karakter van deze band. Soms blijft de lijn tussen melodie en klassieke blackmetalsnelheid wat strak, waardoor de rustigere momenten iets minder memorabel zijn vergeleken met de furieuze passages. In “Hearts ablaze” laat drummer VT, die er samen met E ook nog Death Pulsation op nahoudt, het tempo regelmatig al eens zakken, maar voorts is het rammen en beuken geblazen. De productie is behoorlijk sterk: alle instrumenten en details zijn goed hoorbaar, zonder de rauwe sfeer te verliezen.

“And in our hearts the devil sings” is een krachtige plaat die de noeste geest van black metal alle eer aandoet zonder vast te lopen in clichés en die het deathmetalrandje van de voorganger achterwege laat. Malakhim toont dat ze voldoende ervaring en visie hebben om in dat geweld klinkende melodieën en sfeer te verwerken zonder het gevaarlijke randje kwijt te raken én zonder concessies te doen. Voor wie zwartmetaal zoekt met zowel pit als gevoel, is dit een absolute aanrader. En wie dat live wil ervaren: binnenkort trekt Malakhim samen met Whoredom Rife en Halphas door Europa, met haltes op onder meer Unholy Congregation in Oudenaarde en Arnhem. Gaat dat zien!

JOKKE: 86/100

Malakhim – And in our hearts the Devil sings (Iron Bonehead Productions 2025)
1. And in our hearts the Devil sings
2. Solar crucifixion
3. A new temple
4. Into darkness we depart
5. Angel of the bottomless pit
6. Hearts ablaze
7. The firmament submits