Zodra het Canadese Nächtlich in 2017 het startschot gaf met diens self-titled EP volgden in sneltempo een heleboel releases waaronder een groot aantal splits en twee langspelers. Drie jaar na de release van hun laatste full-length “Satanas solum initium est” blijf ik van mening dat dat een zeer geslaagd plaatje vol beschimmelde vuiligheid, perversiteiten en ranzige black metal van de oubollige soort was. In de vorm van “Exaltation of evil” is er nu een derde langspeler die de afgelopen twee jaar in de schaduw werd gecreëerd. Wie goed kijkt zal trouwens op de achtergrond drie nieuwe, doch schimmige figuren ontdekken die U.E. en Gamzhurm voortaan zullen bijstaan in hun misantropische queeste om alles wat onheilig is te verkennen en de glorie van de zonde te vieren.

Of het aan het toetreden van de live-leden ligt weet ik niet, maar feit is dat Nächtlich als vijfkoppig monster iets gevarieerder voor de dag komt dan voorheen en dat de songwriting meer uitgewerkt is. De fond bestaat nog steeds uit jaren ’90 Duitse en Oost-Europese black metal waarin eveneens stukken rottend vlees vol maden van een Mysteries, Vlad Tepes of Belkètre liggen te trekken. Deze wansmakelijke bouillon wordt op smaak gebracht met een fikse scheut heavy metal, vooral in een nummer als het opzwepende “Pagan victory” waarin een glansrol voor de ronkende basgitaar en een melodieuze gitaarsolo is weggelegd en de als een wolf huilende vocalen positief opvallen.

Ook “Starsight of the outer regions“, dat origineel op hun “Third ritual” EP uit 2018 te vinden was, omarmt – zij het wat subtieler – heavymetalelementen. Deze heropgenomen versie klinkt wat helderder en minder rauw dan het origineel en doordat de keyboards prominenter in de mix staan, komt het ook wat bombastischer over. De afsluiter start in doomy modus, maar als er iets is dat we inmiddels hebben geleerd, is het dat Nächtlich de neiging heeft om het roer plotsklaps om te gooien. Met een aanstekelijk basritme en punky gitaar, de nodige dungeonsynths en onmiskenbaar rauwe screams krijgt “Exaltation of evil” een geslaagd einde.

Verder wordt nog een snuifje punk en zelfs een mespuntje krautrock aan het receptuur toegevoegd. Tussen de verschillende gangen serveert Nächtlich ook de nodige ambient en dungeon synth om de atmosfeer verder te verzieken, maar de aankleding van de tracks bevat deze keer sowieso al meer synthwerk waardoor we in een song als “Eyes towards the idol” ook aan het meest rauwe werk van Emperor moeten denken. Ongebruikelijke synths voeren ons halfweg naar een climax waarna wanhopig gehuil en melancholische heldere gezangen een lycantropisch trance-ritueel inluiden. “Autosarcophagic descension” is een angstaanjagend instrumentaal intermezzo waarin echter ook een soort van duistere melancholie gecapteerd zit dat doet denken aan de romantische insteek van een plaat als “Pale swordsman” van Këkht Aräkh.

Nächtlich opereert nog steeds overduidelijk in het rauwe deel van de blackmetalscene maar de sound op “Exaltation of evil” is wat scherper en er is meer nuance en contrast hoorbaar. Het siert de band uit Toronto dat ze niet steeds in dezelfde poel der verderf blijven vissen en op zoek gaan naar andere elementen en invloeden om hun sound mee te verbreden zonder hun verrotte en vorte attitude daarbij te verliezen. Dat is op “Exaltation of evil” alleszins goed uitgepakt want we smullen van deze zwartgallige black metal vol glorieuze synths.

JOKKE: 86/100

Nächtlich – Exaltation of evil (Deathful Lust Productions 2024)
1. Reviling human flesh
2. Exaltation of evil
3. Pagan victory
4. Within my desolate empire
5. Eyes towards the idol
6. Autosarcophagic descension
7. Starsight of the outer regions