Enkele weken geleden schreeuwde collega Flp dat het Duitse Sulphur Aeon met “Gateway to the antisphere” wellicht dé beste death metal plaat van 2015 had uitgebracht. Ik trad hem bij in zijn stelling. Maar kijk, we zijn een maandje later en met de release van “Antikatastaseis” pleegt het Engelse Abyssal (opgelet als je ernaar op zoek gaat want er lopen nog een zestal Abyssals rond!) een staatsgreep om het regerende Suplhur Aeon van haar troon in death metal land te duwen. Binnen de scene is Abyssal steeds enorm low profile gebleven. Geen live optredens, geen interviews en de eerste twee releases (“Denouement” en “Novit enim dominus qui sunt eius”) verschenen enkel digitaal en wie geïnteresseerd was, kreeg een kopie op een CDR. Het is op deze manier dat Profound Lore (who else?) Abyssal in de mot kreeg en meteen een goudhaantje rook, hoewel dit in het geval van hun complexe, brute en donkere atmosferische death metal natuurlijk met een serieuze emmer zout genomen dient te worden. De kwaliteit van het gebodene op “Novit enim dominus qui sunt eius” was reeds zodanig hoog, dat het maar een kwestie van tijd was vooraleer dit duo (!) een contract onder de neus geschoven zou krijgen (en gezien de hoeveelheid bagger die via labels verschijnt, zou het ook compleet van de pot gerukt zijn indien dit niet moest gebeurd zijn). Een uur lang is het genieten van zeven songs waarin bulderende vocalen, donkere rifforkanen, onderhuidse melodische spanningsbogen en complexe donderdrums je in staat van extase brengen en een donkere voorbode voor de ondergang van de mensheid lijken te vormen. “Katastaseis“ verwijst naar de climax van drama vlak voor een catastrofe plaats vindt. Abyssal zet hier echter het woordje “Anti” voor en afgaande op de songtitels zal hier dus wel een zekere filosofie of diepere gedachtegang achter schuil gaan. Climaxen vallen er echter genoeg te noteren op deze plaat. Multi-instrumentalist en zanger G.D.C. is een genie en een diepe buiging is hier op zijn plaats, want wat hij uit zijn instrumenten tovert doet mij meermaals naar adem happen. Trouwens de Finse sessie-drummer Timo Häkkinen verdient ook meerdere pluimen in zijn gat voor zijn briljante roffels en drumpatronen. De productie is zeker niet te clean, maar toch zijn alle instrumenten duidelijk hoorbaar in de mix (hoor die bas gaan!). Een hoogtepunt kiezen is een hele opgave. Het overrompelende “I am the alpha and the omega” dat meteen de toon zet voor het album? Het naar Nile riekende “The cornucopian” met tribal/ambient intro? Het epische met een repetitief piano riedeltje doorweven “Veil of transcendence”? Het woest aftrappende “Telomeric erosian” met post-rock achtige finale? Het sacrale “A casual landscape” dat iets meer naar black metal neigt (think Akhlys)? Het complexe en tegendraadse mid-tempo “Chrysalis”? Of de culminerende tongbreker “Delere auctorem rerum ut universum infinitum noscas” die zich op doomtempo voort sleept maar middels beklemmende uitbarstingen een aanval op je systeem uitlokt en naar een kippenvelopwekkende apotheose leidt totdat de out fadende storm gaat liggen en je verweesd achterblijf? Voilà, alle songs zijn hierbij vernoemd, ga het zelf maar uitzoeken. Wie hitsig wordt bij het horen van namen als Portal, Impetuous Ritual of Mitochondrion (niet toevallig drie labelgenoten) zal van dit Abyssal ook wel menig oorgasme krijgen. Lang geleden dat er nog zo veel death metal door mijn boxen knalde.

JOKKE: 93/100

Abyssal – Antikatastaseis (Profound Lore Records 2015)
1. I am the alpha and the omega
2. The cornucopian
3. Veil of transcendence
4. Telomeric erosion
5. A casual landscape
6. Chrysalis
7. Delere auctorem rerum ut universum infinitum noscas

https://profoundlorerecords.bandcamp.com/album/antikatastaseis