Muziek raakt ons, inspireert, ontroert, troost, verbindt, rakelt vervlogen herinneringen op en nog zo veel meer. Ze wordt niet voor niets de taal van het hart genoemd. In Hindoestaanse muziek worden tien verschillende rasa’s of gemoedstoestanden gehanteerd: erotisch, komisch, droevig, woede, glorie, angstig, afkeer, verwondering, rust en vroomheid. Artiesten waarbij muziek niet recht uit hart en ziel komt, vallen bij ondergetekende tamelijk snel door de mand. Ik voel wanneer muziek gemeend “echt” is zoals bij CHVE, die zijn debuut dan ook toepasselijk “Rasa” doopte. Achter deze lettertekens gaat Colin H. Van Eeckhout schuil ofte schreeuwlelijk frontman bij het Belgisch sludge instituut Amenra. Dat er binnen de Church Ov Ra onnoemelijk veel collaboraties zijn is alom geweten en door velen wordt elke scheet die uit het CoR-kamp ontsnapt ook meteen op een piëdestal geplaatst, wat niet altijd terecht is naar mijn bescheiden mening. Naast de samenwerkingsprojecten bewandelen sommige notoire leden ook het pad van de einzelganger. Mathieu Vandekerckhove uit zich via Syndrome als medium; Colin doet het onder zijn initialen. Een tijdje geleden bracht deze enigmatische man reeds een split 7 inch single uit met Nate Hall, waarop het nummer “She never left” prijkte. Deze folky singer/songwriter track lag in het verlengde van de akoestische nummers die we ondertussen ook van hoofdband Amenra gewend zijn. Op debuut “Rasa” bewandelt Colin echter een ander pad, namelijk een donkere afdaling doorheen ’s mans psyche, herinneringen en littekens op zijn ziel, die vorm gegeven wordt middels lange ambient soundscapes waarop pulserende drones een zalvende beat creëren. Veel tools heeft deze geluidskunstenaar niet nodig om de luisteraar compleet in zijn half uur durende transcendentale tocht mee te betrekken: een draailier en zijn typische breekbare stem volstaan ruimschoots. Het repetitieve tranceverwekkende karakter van “Rasa” voelt met momenten als een meditatie aan, vooral wanneer halverwege de drones hun opwachting maken en de vocalen een sjamaanachtig karakter krijgen. Deze muziek kruipt diep onder je vel tot in de kern van je ziel en doet je balanceren op een slappe koord tussen hoop, verdriet en tranen. Wie net als ik recent een relatiebreuk achter de rug heeft, zal tot tranen toe bewogen worden door deze introspectieve brok emoties. Ideaal luistervoer voor eenzame lange koude winteravonden waarbij het aanvoelt alsof Colin een hoopgevende hand op je schouder legt. De productie was in handen van Dehn Sora (Treha Sektori, Sembler Deah). Liefhebbers van deze bands of gelijkgestemde zielen Ashtoreth, Monnik, Wolf Pause of Stratosphere kunnen blind tot aanschaf overgaan. Eigenlijk is er maar één minpunt aan dit debuut en dat is dat ze maar een half uurtje duurt.

JOKKE: 89/100

CHVE – Rasa (Consouling Sounds 2015)
1. Rasa