Niets is wat het lijkt. De black metal band Entartung staat algemeen gekend als zijnde een duo met heimat bij onze Oosterburen, maar wij bij Addergebroed weten wel beter. Voorganger “Peccata mortalia” ging er drie jaar geleden in als zoete koek, benieuwd wat de band op de nieuwe langspeler ten berde brengt. Veteranen Lykormas (gitaar en zang) en Vulfolaic (zang, bass, keyboards) lieten zich voor langspeler nummer drie bijstaan door een drummer van vlees en bloed en hoewel de geprogrammeerde drums op de voorgangers verre van storend waren, draagt Haistulf bij aan het organisch geheel. Dat de heren hun talen kennen, moge duidelijk wezen, want met songtitels in het Latijn, Engels, Zweeds, Hindi en Frans valt er heel wat te vertellen. Bovendien hebben ze tijdens de lessen geschiedenis, literatuur en filosofie ook goed opgelet want op tekstueel vlak verkennen de zeven songs de meer obscure kant van enkele historische gebeurtenissen, de waanvoorstelling die religie is en de schrijfselen van Fyodor Dostoyevsky, Selma Lagerlöf, Charles Baudelaire en Hermann Löns. Het cover artwork neemt bovendien een bizar loopje met orthodoxe iconografie. Over naar de muziek nu! Hoewel ik dus zo mijn twijfels heb over de Duitse achtergrond van het trio, klinkt de black metal die ze ons veertig minuten lang voorschotelen, wel über Germanisch, met in “Der werwolf” een dikke vette knippog naar een act als Farsot. Ook niet-Duitse bands à la Sargeist en Arckanum kunnen als referentiebron dienen. Het klinkt nét allemaal een tikkeltje ruwer en donkerder dan voorgaand werk en met akoestische of piano intermezzi wordt nu zuiniger omgesprongen (op “Agni kravyad” en “Hymne à la beauté” na). Hoewel de sound dus ietwat naar de essentie herleid is, blijven de songs wel goed in het gehoor liggen. Neem nu de melodie van “Vices of the prophet” bijvoorbeeld waar ik vanavond waarschijnlijk mee ga slapen. Echt gevaarlijk klinkt het echter allemaal niet en de ietwat vlakke zang zou wat meer diepgang mogen krijgen. De band opereert regelmatig in midtempo regionen, hoewel naar het einde van de plaat in “Der werwolf” en “Black dog of God” het gaspedaal wel eens langere tijd dieper ingedrukt wordt. Ik hoor Entartung dan ook het liefst met wat peper in hun reet. Al bij al een meer dan degelijke derde plaat hoewel ik toch een ietsiepietsie op mijn honger blijf zitten.

JOKKE: 80/100

Entartung – Baptised into the faith of lust (World Terror Committee 2017)
1. Resurrectio mortuorum  
2. Vices of the prophet
3. De sura frukterna
4. Agni kravyad
5. Der werwolf
6. Black dog of God
7. Hymne à la beauté