Mayhem en controverse gaan reeds 37 jaar hand in hand. Moord, zelfmoord, schokkende albumcovers, controversiële shows en uitspraken van bandleden, het commercieel uitmelken van de fanbase, de Noorse blackmetalpioniers kennen er wat van. Ook met de nagelnieuwe “Atavistic black disorder/Kommando” EP wisten ze weer aardig wat olie op het vuur te gooien, daar Mayhem er op de B-kant voor koos om enkele covers van punkbands als Ramones, Discharge, Dead Kennedys en Rudimentary Peni te brengen. Volgens sommige scenebewakers zou het immers not done zijn dat iemand als Hellhammer drumt op songs met een extreemlinkse inhoud. Attila ziet echter veel overlappingen tussen beide genres zoals artistieke vrijheid, de kritiek op de Kerk en religie, afkeer tegen het Systeem en conformiteit en het anarchistisch gegeven. Whatever!

Zo vreemd lijkt het me immers niet aangezien Mayhem toch reeds sinds 1984 meedraait en de punkscene toen nog levendig was. Bovendien kan je op hun eerste releases als “Pure fucking armageddon” en “Deathcrush” best een – weliswaar extreme – punkinvloed horen. Ook “Holiday in Cambodia” van Dead Kennedys passeerde in een ver verleden wel al eens in hun setlist. Echter, als je de vier covers stilistisch afzet tegenover het geluid van Mayhem anno 2021, kan het verschil niet groter zijn. Luister maar naar de drie nummers die op de “Atavistic black disorder“-kant prijken.

Het betreft hier songs die stammen uit de opnamesessies van “Daemon“, de jongste langspeler die de band in 2019 uitbracht en teruggreep naar het geluid van magnus opus “De mysteriis dom sathanas“, maar natuurlijk niet aan die legendarische plaat kon tippen. “Black glass communion” en “Everlasting dying flame” heb je misschien al in huis als je de limited edition van “Daemon” in huis moest hebben, maar opener “Voces ab alta” verschijnt nu voor het eerst. Zoals gezegd is het verschil op muzikaal vlak tussen de A- en B-kant gigantisch. De drie eigen composities moeten het immers hebben van een uitgekiende dynamische opbouw met – in de eerste plaats voor bassist Necrobutcher – uitdagende ritmewisselingen, de sublieme gevarieerde en verdorven strot van Attila en gelaagd gitaarwerk met oor voor details van de hand van gitaristentandem Ghul en Teloch. Haaks daarop staan de rechttoe rechtaan ritmes, eenvoudige, goed in het gehoor liggende en aanstekelijke gitaarriffs, simpele songstructuren, helder gezongen meebrulrefreinen en melodieuze gitaarsolo’s van de vier korte coversongs.

Het lijkt me dat het coverdeel iets is waar de Mayhem-jongens in de eerste plaats zelf plezier uit wilden halen. Mij boeit het na een paar luisterbeurten immers niet zo hard meer aangezien ik nooit echt veel met deze punkbands heb gehad. Toch is deze EP de aanschaf waard want de drie eigen nummers klinken, op misschien een tikkeltje jatwerk van eigen oud werk na, verre van als overschotjes of minderwaardige B-kantjes van het “Daemon“-materiaal en nemen het dubbel van de speeltijd van de covers voor hun rekening.

JOKKE: 80/100

Mayhem – Atavistic black disorder/Kommando (Season Of Mist 2021)
1. Voces ab alta
2. Black glass communion
3. Everlasting dying flame
4. In defense of our future (Discharge cover)
5. Hellnation (Dead Kennedys cover)
6. Only death (Rudimentary Peni cover)
7. Commando (Ramones cover)