En de prijs voor meest droeftoeterige plaat van de afgelopen zes maanden gaat naar…tromgeroffel…het Canadese Golod. Het betreft hier een éénmansvehikel van de gelijknamige Golod, verder ook actief bij death/doomband Hussar, dat sinds 2019 actief is. “…To be lost and forgotten, in solitude” (tja, de titel gaf natuurlijk al aan dat we hier geen vrolijk dansfeestje te horen zouden krijgen) is de debuut EP en Ván Records brengt het deprimerende plaatje uit.

“The lone spire“, dat zowat de helft van de totale speelduur van een dik half uur voor zijn rekening neemt, start zeer ingetogen met droevige aanslagen op de piano die zich doorheen een wind- en regenbui laten horen. Wanneer de drums, gitaar en zang invallen, moge het duidelijk wezen dat Golod geen snelheidsrecords wilt vestigen. De getergde galmende screams en lo-fi gitaren worden middels een tergend trage drumbeat op het rechte pad gehouden en een slepende leadmelodie eist alle aandacht op. Wat verder in het nummer barst het tempo uiteindelijk toch los en klinkt het geheel plots veeleer triomfantelijk vergeleken met de suïcidale sound van eerder in het nummer. Nadien volgt nog een break waarin keyboards het voor het zeggen krijgen en waarna er terug naar de beginmodus van de song gegrepen wordt. Het tempo zakt opnieuw de dieperik in en de intrigerende leadpartij is wederom van de partij. Samen met de navolgende gitaarleads en een melancholische pianomelodie zorgt ze voor een melodieus element in een compositie die voorts erg rauw klinkt.

In de diepe zelfintrospectie die Golod in zijn muziek aan de dag legt, lijkt niet meteen een lichtpuntje te zijn want ook het instrumentale “The yearning spirit” zet de terneergeslagen atmosfeer van de A-kant, vergezeld door barre natuurelementen, eenzaam verder. Het intermezzo mondt uit in “The boreal winds” dat opnieuw erg rauw en lo-fi klinkt maar toch weten melodieën à la oude Forgotten Tomb en Katatonia doorheen de ondragelijke grimmige black te priemen. Er wordt opnieuw met allerhande snelheden gevarieerd om een dynamisch nummer neer te zetten. Met de akoestisch vertolkte epiloog “The mind’s vessel” komt “…To be lost and forgotten, in solitude” aan zijn eind. En hopelijk maak ook jij er geen einde aan na deze deprimerende rit want onze mondhoeken krulden in elk geval geen seconde omhoog het afgelopen half uur.

“To be lost and forgotten” is niet van toepassing op deze EP hoewel Golod naar mijn smaak wel wat té depressief en suïcidaal klinkt, maar liefhebbers van het genre en bands als oude Forgotten Tomb, Burzum en oude Katatonia kunnen in Golod misschien wel een metgezel vinden om de donkere, droevige en eenzame uren door te komen. De rauwe sound moet je er wel bij nemen.

JOKKE: 72/100

Golod – …To be lost and forgotten, in solitude (Ván Records 2021)
1. The lone spire
2. The yearning spirit
3. The boreal winds
4. The mind’s vessel