Goat Torment, niet bepaald top of mind als het op Belgische black metal aankomt hoewel de band toch al meer dan een decennium actief is waarin, naast enkele kleinere releases in de aanloop van de carrière, reeds twee langspelers verschenen. De afgelopen zes jaar was het zo goed als windstil met af en toe eens een windstoot wanneer de band het podium betrad. Nu is er plots de derde langspeler getiteld “Forked tongues“, die via de Underground Activists van Season Of Mist verschijnt, daar waar de twee voorgangers via Amor Fati Productions wereldkundig gemaakt werden. Een stap omhoog op de commerciële ladder zeg maar.

Op de muziek heeft deze overstap echter geen invloed gehad, au contraire, bandbezieler Kwel en drumbeest Torturer die reeds sinds 2014 op de drumtroon zit, gaan er op “Forked tongues” als vanouds hondsagressief en regelmatig ook met een bestiale rechtlijnigheid tegenaan. Met een ex-Belphegor drummer in de gelederen verwachten we natuurlijk niet minder dan dat de blastsalvo’s als houwitsers op ons afgevuurd worden. Bij opener “Pantheon of devourment” is het al meteen raak met een precisiebombardement dat zijn doel niet mist. Naast het gewelddadige karakter van de muziek is er ook zeker de nodige aandacht voor melodie, zeker naar het einde toe waarin ook een spoken word sample van één of andere satanische misviering opduikt. “Disorder and disruption” rolt als een panzertank over ons heen en vuurt enkele flitsende gitaarsolo’s af, ondersteund door zwaar hakkend drumspel; elementen die het nummer van een heus deathmetalrandje voorzien. Ook “Cursed” zet aanvankelijk volmondig op vernietigend drumspel in maar bevat eveneens heerlijk zwartgeblakerd gitaarwerk en laat het tempo uiteindelijk ook zakken om voluit voor atmosfeer met heerlijke gitaarleads te gaan. Als je denkt dat het niet sneller meer kan, barst het titelnummer als een ziedende stier uit de startblokken los, maar opnieuw maakt de agressie gaandeweg ook plaats voor meer melodieuze elementen. Op deze song is een gastbijdrage op zang van een zekere Thelma Ramon te horen.

Na al dat geweld is de duistere en mystieke ambient van “The road to oblivion” welgekomen zodat we de ademhaling terug kunnen normaliseren. Niet voor lang echter want in “Profanation” gaat het er opnieuw woest aan toe en wederom horen we hier de nodige invloeden uit death metal terug. Ook al zitten razernij en snelheid in het DNA van Goat Torment ingebakken, de regels van de kunst van de dynamiek wordt niet uit het oog verloren, door telkens toch ook even wat gas terug te nemen alvorens de demonen te ontketenen. In “Deceitful faith” komen de bestialiteiten die met het tormenteren van geiten gepaard gaan het meest naar voor, maar het nummer transformeert wat later naar een mid-tempo melodieuze song waarin opnieuw plaats is voor een spoken word-sample en begeesterende gitaarmelodieën. In het helse “Ravenous ghouls” worden de deathmetalinvloeden nog extra onderstreept doordat de vocalen, wanneer het tempo naar het einde toe terug geschroefd wordt, de gruntende tour opgaan. “Charnel houses” vormt tenslotte een mooie bloemlezing van waar Goat Torment anno 2021 voor staat: het perfect laten samenvloeien van ongebreidelde agressie en melodie.

Voor de derde keer op rij werkte Goat Torment voor de mix en mastering samen met de Brusselse Blackout Studio’s alwaar Jeremy Bézier (Emptiness, ex-Enthroned) achter de knoppen zat. Waar dat vooral op het debuut “Dominande tenebrae” een sound opleverde die niet alleen geluidsmatig, maar ook qua speelstijl soms wel héél dicht tegen die van Enthroned’s latere plaatwerk aanschuurde, legt Goat Torment op “Forked tongues” net wat meer eigenheid voor de dag door hun black metal met een fikse scheut death metal op smaak te brengen. De bestiale warmetalinvloeden die op voorganger “Sermons to death” aangeboord werden, zijn nu iets subtieler. Tijdens het schrijfproces werden de heren bijgestaan door Vagus Nox (o.a. Malhkebre en Sektarism) die na de US toer van 2015 bleef plakken om samen muziek te schrijven, maar tegen dat “Forked tongues” op de mensheid losgelaten wordt, heeft de Franse muzikant alweer zijn koffers gepakt. Of zijn invloed op de nieuwe nummers groot is geweest, lezen jullie binnenkort in het gesprek dat ik met Kwel had.

Wie Goat Torment ondertussen afgeschreven had, heeft het bij het foute eind want de heren slaan met “Forked tongues” keihard terug met hun beste plaat tot dusver!

JOKKE: 82/100

Goat Torment – Forked tongues (Season Of Mist Underground Activists 2021)
1. Pantheon of devourment
2. Disorder and disruption
3. Cursed
4. Forked tongues
5. The road to oblivion
6. Profanation
7. Deceitful faith
8. Ravenous ghouls
9. Charnel houses