Vanuit een hardcore-achtergrond evolueerde het uit de Zweedse studentenstad Umeå afkomstige Cult Of Luna richting wat enkele jaren ver in de 21ste eeuw zou exploderen als postmetal. Hun vierde langspeler “Somewhere along the highway” uit 2006 zette het achtkoppige gezelschap daarbij definitief op de postmetalmap. Na opvolger “Eternal kingdom” uit 2008 leek het even over-en-uit te zijn voor de Zweden, maar vijf jaar later maakten ze een statement van jewelste met het machtige dystopische “Vertikal“. Opnieuw zou het bijna zes jaar duren alvorens het kolossale “A dawn to fear” op onze deurmat zou ploffen, hoewel de band in tussentijd in de vorm van meerdere live albums, een EP, compilatie en samenwerking met Julie Christmas nog heel wat andere releases uitbracht. Vorig jaar verscheen de uitstekende “The raging river” EP nog en nu is het alweer tijd voor een nieuwe full-length. Om maar te zeggen dat het bandleider Johannes Persson en co niet echt aan inspiratie ontbreekt de laatste jaren (het was vooral diens terugkeer naar het noordelijk gelegen Umeå na jarenlang in Stockholm te hebben gewoond, dat het schrijfproces aanwakkerde). “The long road” klokt immers ook alweer netjes boven het uur af.

De omineus klinkende opener “Cold burn” tovert al meteen een brede glimlach op onze tronie want die loodzware aardse sludgeriffs, gortdroge screamende zang, beklijvende melodieën, pompende, soms tegendraadse ritmes en dreunende noise die Cult Of Luna zo typeren, tekenen instant present. “The silver arc” voegt aan deze elementen nog een meer atmosferisch en dromerig karakter toe wat regelmatig een clash te weeg brengt met de woeste climaxen. Plots is daar in het compacte “Beyond I” dan de meeslepende zang van Mariam Wallentin (Wildbirds & Peacedrums) wat voor een ingetogen, frêle en breekbaar intermezzo zorgt. We zijn drie nummers ver en alle variaties van het Cult of Luna-spectrum die we kennen van het voorgaande plaatwerk zijn al min of meer de revue gepasseerd. Weinig verrassend hoor ik u denken, maar de kippenvelfactor gaat toch wel weer serieus de hoogte in.

Die rust die “Beyond I” uitstraalt, wordt aanvankelijk doorgetrokken in de meanderende start van “An offering to the wild“, een epos van ruim dertien minuten dat gaandeweg in een woeste, kolkende stroomversnelling komt. Het gebruik van saxofoon, lyricon en fluit, waarvoor Colin Stetson opgetrommeld werd, roept, samen met de rijke geluidstextuur, echo’s op van een plaat als “Eternal kingdom” en lijkt soms wel wat van een jazzy improvisatie weg te hebben. Ondanks de veelvuldige melodieuze slepende leads die het kolossale nummer bevatten, blijf ik hier soms toch wel wat op mijn honger zitten, vooral in de hardere stukken. “Into the night” gooit het met zijn heldere croonende zang over een compleet andere boeg en laat een weelderige tederheid en orchestraal gevoel horen, maar weet opnieuw niet helemaal onder de huid te kruipen zoals het zou moeten.

Het humeurige instrumentale “Full moon” vormt met zijn langzame mantra-achtige percussie en aanzwellende synths een aanloop naar het titelnummer dat explodeert in wervelende atmosferische hardcore waarin als vanouds kenmerkende zachtere momenten ingebouwd zijn. Het is echter pas het meer dan elf minuten durende “Blood upon stone“, waarop de zes muzikanten worden bijgestaan door de Franse gitaristen Christian Mazzalai en Laurent Brancowitz van de band Phoenix, dat ons op de tweede helft van de plaat écht bij ons nekvel weet te grijpen met zijn sluimerende intensiteit. Het is een zinderende monumentale compositie van meer dan elf minuten waarin alle registers naar het einde toe nog eens volop opengetrokken mogen worden. Cult Of Luna op zijn best! De ambienttonen van het uitluidende “Beyond II” zorgen ervoor dat we terug op onze positieven komen na deze drukke rollercoasterrit die ons meer dan een uur lang langs hoogtes en laagtes stuurde.

“The long road north” bevat een mix van nieuw materiaal en onafgewerkte opnames van de vorige EP en langspeler en is weer een prima Cult Of Luna-plaat geworden waarop het oog en oor voor detail niet ontkend kunnen worden. Hun beste is het echter niet, daarvoor zijn er ondanks de erg rijke textuur te weinig vernieuwende elementen en wordt er te veel in de eigen vijver gevist. Ondanks dit herkauwen van de eigen succesformule zitten er wel weer enkele pareltjes tussen die enorm weten te beklijven maar de tweede helft van de plaat kan het niveau en de volle aandacht niet altijd blijven vasthouden.

JOKKE: 84/100

Cult Of Luna – The long road north (Metalblade Records 2022)
1. Cold burn
2. The silver arc
3. Beyond I
4. An offering to the wild
5. Into the night
6. Full moon
7. The long road north
8. Blood upon stone
9. Beyond II