Eén van de meest aangename kennismakingen en muzikale ontdekkingen van 2020 was voor ondergetekende ongetwijfeld “In the faith that looks through death“, de debuut-EP van Vital Spirit waarop het Canadese duo uit Vancouver een geslaagde en spannende mix liet horen tussen black metal, Americana en Spaghettiwesternklanken. In de vorm van “Still as the night, cold as the wind” is de eerste full-length twee jaar later een feit. Acht nummers in plaats van vier; 36 minuten ipv 17: dubbel zo lang genieten dus, des te meer daar er niet veel aan de muzikale formule gesleuteld werd buiten het feit dat alle invloeden nu nóg beter blenden.

De sfeervolle Americana en warmbloedige Spaghettiwesternklanken die ons middels treurige strijkers zoals cello (ingespeeld door Kakophonix van o.a. Osi and the Jupiter en Empyrean Throne), akoestische gitaren en een hele boel percussie-instrumenten bereiken, worden voortdurend in de nummers geïntegreerd en in het geval van “Saccharine sky” werd er zelfs een volledige song met deze neo-folkbouwstenen geknutseld waarin de metalelementen integraal achterwege blijven. Elementen van de “cowboy psychedelia” en “saccharine underground” uit de jaren ’60 van onder meer Lee Hazlewood (de albumtitel verwijst naar Sanford Clark’s “Still as the night” dat door Hazlewood geschreven en geproduceerd werd) worden eveneens in Vital Spirit’s black metal geabsorbeerd, wat resulteert in een geluid dat spannend en gedurfd klinkt, de ene keer acuut gefocust, de andere keer hondsdol. Dat bewijst onder andere opener “Blood and smoke“, want in plaats van de folky elementen aan te wenden om een sfeervolle intro te componeren, verkozen Kyle Tavares (zang, gitaar en bas) en Israel Langlais (drums) om meteen met het equivalent van een kudde op hol geslagen bizons in huis te vallen. De vele drumroffels en rollende basdrums van Langlais klinken dan ook regelmatig alsof we door tienduizend hoeven tegelijk verpletterd worden; leuk dat het drumspel een onontbeerlijk deel van de composities uitmaakt want percussie is op vele momenten bepalend voor de dynamiek en schwung van de nummers. Luister maar eens naar de ritmische afsluiter “Lord of the plains” of “The long walk” dat heel wat up-tempo fills bevat, maar evengoed een groovende doomy sludgepartij in de staart van het nummer.

Daarnaast zijn er de vele melodieuze leadpartijen van songs als “Bad hand” en (wederom) “The long walk” en de meeslepende solo van “Withering fire” die ons bij ons nekvel grijpen. De ene keer sijpelen invloeden van Zweedse black à la Dissection duidelijk door, maar even goed kan de sfeer in de elektrische of akoestische riffs plots omslaan en meer naar werk van een Wovenhand of Ennio Morricone neigen. Een nummer als “Dawn of liberty” is hier een mooi voorbeeld van. In de eerste helft laten de heren er geen twijfel over bestaan dat Vital Spirit een zwartgeblakerde extreme metalband is, want het duo raast en briest hier als een bezetene, maar iets over halfweg vormt een folky intermezzo een welgekomen rustpauze alvorens de riffs en roffels terug pijlsnel afgevuurd worden en een streepje toetsen nog wat extra grandeur lijkt toe te voegen aan deze zinderende finale. Ook “White eyes” is drieënhalve minuut blackmetalvenijn waarin de agressie van een Wiegedood zelfs bij momenten geëvenaard wordt.

Vital Spirit kwam, zag en overwon met deze fantastische langspeler onder de arm. Doe die oogkleppen af en laat je onderdompelen in deze fascinerende muzikale wereld waarin black metal, Americana, Spaghetti Western en neo-folk hand in hand over de prairie galopperen.

JOKKE: 87/100

Vital Spirit – Still as the night, cold as the wind (Vendetta Records/Hidden Tribe 2022)
1. Blood and smoke
2. Bad hand
3. Dawn of liberty
4. The long walk
5. Withering fire
6. Saccharine sky
7. White eyes
8. Lord of the plains