Met een albumtitel als “…Of long forgotten times” wind je er als blackmetalband geen doekjes om dat je je zwartmetaal het liefst hebt zoals dat mid jaren ’90 geserveerd werd: grimmig, ijskoud, mystiek en liefst van al nog met wat middeleeuwse trekjes en een vleugje toetsen links en rechts. Dat is dan ook exact wat alleenheerser A/M ons op zijn debuutlangspeler, die via het Duitse Ván Records verschijnt, laat horen. Positief is alvast dat Nebran als een volwaardige band klinkt met organisch drumspel en veel ruimte voor het spel van de basgitaar en daardoor niet meteen als one-man band kan gedetecteerd worden.

Wat Nebran onderscheidt van de grote horde blackmetalbands die in diezelfde retrovijver zit te vissen is dat de composities van de Duitse multi-instrumentalist heel slepend van tempo zijn en dat er gedurende drie kwartier geen enkel up-tempo stuk, laat staan blastbeatwervelwinden, passeren. Neen, snelheidsrecords breken, lijkt A/M allerminst te interesseren; het voelt eerder aan alsof hij de mosterd voor zijn zwartmetaal is gaan halen bij het oudste mid-tempo werk van een Gehenna (maar dan met minder toetsenoverdaad) of de depressieve klanken van het Noorse Strid. Het promopraatje vermeldt ook nog namen als Emperor en Burzum, maar dat getuigt van grootheidswaanzin van de schrijver ervan. Ook referenties als Isengard en Storm worden meegegeven, maar naar folky elementen moet je toch ook wel met een vergrootglas zitten zoeken. “Against the modern world” bevat wel heel subtiele heldere zang en het intro van het titelnummer bestaat uit akoestische klanken die op een guur winterbriesje aan komen waaien vooraleer zwaardgekletter zich met de slepende riffs en drums mengt, maar veel verder dan dat komen we niet in onze zoektocht om die vergelijkingspunten te staven, of het moet het harpje zijn dat in de finale van het titelnummer nog voor een leuk detail zorgt.

Nu is er op zich niets mis mee om heel je plaat met mid-tempo muziek te vullen, maar dan moet je wel in staat zijn om de luisteraar in vervoering te brengen of het spannend te houden, maar daar lukt Nebran niet echt in. Zijn composities klinken immers zó braafjes (mede door de brave productie), saai en voorspelbaar dat zelfs de bomma dit nog wel leuk zou vinden. Geen enkele gitaarriff doet ons kippenvel krijgen; geen enkele scream doet ijskoude rillingen over onze rug lopen (terwijl de man er met zijn met corpsepaint bekladde tronie en vervaarlijk uitziende met pinnen beklede knots best imposant uitziet) en geen enkel keyboardmotief tovert middeleeuwse taferelen tevoorschijn wanneer we onze ogen sluiten. Neen, ook de fantasierijke dungeonsynth van het eveneens vermelde Mortiis mag je vergeten. “The witch (that never existed)” weet ons na enkele luisterbeurten nog het meest te bekoren net als het openende tweeluik “Fugitive from a fallen empire” met diens glooiende melodielijnen.

De promodienst van Ván Records is er in elk geval in geslaagd om mij, door met grootse referenties in het rond te strooien, te overhalen “…Of long forgotten times” aan enkele luisterbeurten te onderwerpen, maar warm wordt ik niet van deze middelmatige, mid-tempo gespeelde licht symfonische black. Tegenvaller dus, want doorgaans levert Ván Records toch wel kwaliteit af. Wie desalniettemin interesse heeft in Nebran kan zich de vinyl aanschaffen of kiezen voor de digipackversie waarop ook de twee nummers van de “A new path” demo evenals het nummer van de split met labelgenoten Goath te vinden is. Die demo klinkt trouwens een heel pak overtuigender. A/M laat daar dus zien dat hij de blackmetalkunst toch wel in de vingers heeft zitten. Misschien voor een volgende release toch wat meer dynamiek en variatie inbouwen en terug voor een wat scherpere sound kiezen en dan komt het wel goed.

JOKKE: 65/100

Nebran – …Of long forgotten times (Ván Records 2022)
1. Introduction (The recurring)
2. Fugitive from a fallen empire Pt.I
3. Fugitive from a fallen Empire Pt.II
4. Against the modern world
5. Peering into darkness
6. Of long forgotten times
7. Seclusion Pt.I
8. The witch (That never existed)
9. Seclusion Pt.II