De cover van “Destruction ritual” laat enigszins uitschijnen dat we hier met een of andere female gothpopband te maken hebben, maar de openingsseconden van “Broken vows and unspoken truth” slaan dat vermoeden instant aan gruzelementen want wat uit onze boksen knalt, valt het best te omschrijven als beenharde black metal. Kan ook niet anders als je MkM (o.a. Antaeus en ex-Aosoth) in je gelederen hebt. Samen met gitarist Arafel, gitarist/bassist/keyboardspeler TerrorReign (o.a. Impure Ziggurat en Necroblood) en sessiedrummer Blastum (o.a. Merrimack, Aosoth, IV) trekt de Fransman drie nummers en een outro lang gedurende 28 minuten op oorlogspad…en het trio is er niet op uit om gevangenen te nemen. Iedereen, vrouwen en kinderen incluis, moet eraan. De Franse spoken word samples die we tussen de nummers horen, voegen nog wat extra zwartgalligheid toe.

De power waarmee de basdrums in de opener uit de boxen knallen, laat er geen misverstand over bestaan dat BST (wederom gekend van opnamewerk voor ondermeer Antaeus en Aosoth) aan de mix- en masteringknoppen heeft gezeten. De “alles moet kapot”-houding van de start van deze binnenkomer resulteert echter niet in eenzijdig beuk- en ramwerk want verderop verkennen de heren meer psychedelische en minder uptempo wateren met begeesterend gitaarspel. Het daaropvolgende “A blade as pure as God” wordt volledig mid-tempo gebracht en straalt heel wat rockende old-school vibes uit. Geen blastbeats hier, maar het nummer is daarom niet minder intens te noemen en de haast psychedelische gitaarlead die passeert is de kers op de taart te noemen in deze song die heel wat onderhuidse spanning en zelfs enkele meer berustende melodieën bevat.

Ook het met haast satanisch hoongelach startende “Chants of relentless violence” bevat een gitaarsolo, maar dan vrij vooraan in de start van het meer dan negen minuten durende nummer geplaatst, en is er één die klinkt als een vliegtuig dat net uit de lucht geschoten werd en over mijn hoofd scheert richting het aardoppervlak. De lange compositie is van vele markten thuis en laat verscheidene facetten van de band zien gaande van agressief blitzkriegwerk en precisiebombardementen over mid-tempo spanningsopbouwen, intrigerende en meeslepende gitaarmelodieën en enkele ritualistische samples en sacrale/religieuze gezangen. De etherische en melancholische outro vol horroreske geluiden waait als een macaber briesje over een bebloed slagveld waar dood en vernieling een dikke twintig minuten hebben geheerst.

Echo’s van Franse titanen als Antaeus en Aosoth vallen niet te ontkennen op deze eerste self-titled demo van Destruction Ritual, hoewel diens muziek iets properder en minder agressief klinkt dan het panische Antaeus-beukwerk en het forsbollengerol van Aosoth. De woeste vocale prestaties van MkM evenals het sterke gitaarspel, de strakke ritmische omkadering en de veelzijdige composities maken van deze demo een instant voltreffer. Oh ja, achter dat op het eerste zicht misplaatste artwork zou naar ’t schijnt heel wat Order of the Nine Angles satanische symboliek schuil gaan. Ik had het kunnen denken.

JOKKE: 83/100

Destruction Ritual – Destruction ritual (Spikekult Rekords/Obscurity Of Error Records/End All Life Productions/Norma Evangelium Diaboli 2022)
1. Broken vows and unspoken truth
2. A blade as pure as a God
3. Chants of relentless violence
4. Outro