Toen ik 2 jaar geleden aan Hanghedief’s voordeur in het middeleeuwse Brugge stond om een exemplaar van ons boek te overhandigen, vertelde de muzikant, die o.a. actief is bij Pox en Dikasterion, me dat hij aan een soloproject bezig was, maar nog niet goed wist hoe het zou uitdraaien. En kijk, 2 jaar later is “Overduyvelsche boosheit“, de eerste EP van Hanghedief, een feit. Als extra muzikant trok de bezieler/zanger/gitarist de bevriende drummer Pz. Kpfw (eveneens Dikasterion en o.a. Possession) aan. Een bassist vonden de heren niet nodig.

En dat resulteert op “Overduyvelsche boosheit” in een iele, dunne en maniakale gitaarsound die uit ondergrondse catacomben lijkt te komen aangewaaid, voortgestuwd door organisch drumspel en met hese zang die in bakken galm verdrinkt. Liefhebbers van moderne, afgelikte producties zullen ongetwijfeld hun wenkbrauwen fronsen bij het aanhoren van deze EP, maar ik vrees dat dit deel van de metalliefhebbers dan ook aan het verkeerde adres is bij Hanghedief. Zij die echter de sound van bv. een Negative Plane wel kunnen smaken, zullen voor dit plaatje ook wel te vinden zijn.

Ook al zijn de songs – op “1638, D.V.J.” na – niet overdreven lang, toch blinken ze op hun eigen manier uit in epiek. Zo start elk nummer met een heerlijke, omineuze en religieus aanvoelende intro en zijn de gitaarriffs en hun middeleeuwse melodieusheid verdomd catchy te noemen en daardoor steevast moeilijk uit mijn brein te verbannen. Ik betrapte me er de laatste weken dan ook regelmatig op enkele van de riffs en melodieën te lopen neuriën (straf als je weet dat ik thuis momenteel met Bumba en andere gewiekst gecomponeerde kinderliedjes rond de oren geslagen wordt).

In “1611, V.C.” en “1634, K.M.” – de voorliefde voor jaartallen werd duidelijk van Dikasterion overgenomen – gaat de zweep er strak op, terwijl “Meesters van de hooge wercken” het tempo dan weer drastisch laat dalen, maar misschien wel wat beter mocht uitgewerkt worden. Het logge tempo en de orgelklanken schurken hier wat tegen het geluid van het Italiaanse Abhor aan. “1638, D.V.J.” is met zijn zeven minuten speeltijd zoals gezegd wat langer en meteen ook het best uitgewerkte nummer. In de andere composities ligt de tijdsduurverhouding van het intro versus de rest van het nummer misschien nog wat scheefgetrokken, hoewel de introducties wel degelijk bijdragen tot de sfeerschepping en identiteit van Hanghedief. Afsluiten gebeurt met “Longing for the ancient kingdom II“, een cover van Ancient Rites, die perfect blend met het eigen materiaal.

Met zijn speeltijd van 25 minuten was “Overduyvelsche boosheit” de laatste weken een ideaal plaatje om te laten passeren in de playlist van de dagdagelijkse hectiek en ééntje waar ik nog steeds veel plezier aan beleef. Nu snel de fysieke release maar eens scoren bij Iron Bonehead zodat ik ook van het prachtige artwork van CINIS (Seresian Cobra) kan genieten. Aanrader deze Hanghedief en een project waarvan we hopelijk nog meer mogen verwachten!

JOKKE: 82/100

Hanghedief – Overduyvelsche boosheit (Iron Bonehead Productions 2022)
1. 1611, V.C.
2. 1634, K.M.
3. Meesters van de hooge wercken
4. 1638, D.V.J.
5. Longing for the ancient kingdom II (Ancient Rites cover)