“Poison palinopsa”, voorganger van deze nieuwe EP van Qrixkuor, wist wat mij betreft vorig jaar nagenoeg alle concurrentie in het genre achter zich te laten. ‘Concurrentie’ is hier geen evidente woordkeuze, want het bij de basis Londense project weet al enkele platen steeds op een heel erg eigenwijze manier death metal te schrijven. Het eindproduct is weliswaar steeds ontegensprekelijk death metal – maar op zo’n manier gebracht dat het de funderingen van datzelfde genre doet wankelen. Gitaarriffs worden steeds dubbel getrackt en etaleren grenzeloos detail, terwijl orchestrale composities de razende vitriool die Qrixkour voortbrengt op majestueuze wijze verrijken en aandikken – composities die overigens alleen van handgemaakte ambacht zijn en voorts door ervaren gastmuzikanten ingespeeld worden. De baslijnen werden omwille van het ontdekken van de ontegensprekelijk afstotelijke ‘hobbies’ van ex-bassist Phil Kusabs compleet opnieuw geschreven en uitgewerkt door S, de bezieler van en het enige echte brein achter de band. Diezelfde man bewijst met al het bovenstaande nog maar eens hoe gedreven en ambitieus hij is, iets wat de resulterende klanken op de laatste muzikale uiting(en) alleen maar wist bij te staan.

“Zoetrope” is een single track EP geworden van net geen vijfentwintig minuten, waarmee S het stramien van de vorige langspeler voortzet. Meteen tijdens de baldadige en onthutsende intro maakt het indrukwekkende maatwerk van drummer D zijn intrede, de deur openende voor de eb- en weeïge riff waarmee “Zoetrope” van leer trekt. De volmondig beklijvende sound die Qrixkuor hier produceert, zeker van zodra alle kanalen helemaal openstaan, kent zijn gelijke niet. Halverwege het nummer neemt een imposant orchestraal intermezzo de knoppen over, om gedurende enkele intense minuten de weg te plaveien voor een tweede en finale uitbarsting van amper gecontroleerde en uitermate gewelddadige chaos. Op dergelijke momenten doet Qrixkuor denken aan het geniale Australische Convulsing, het overrompelende van Portal of de bittere haat van Dead Congregation, maar de oeverloze gelaagdheid en waanzinnig agressieve gitaren brengen “Zoetrope” tot zeldzame hoogtes. 

De titel van deze EP vindt zijn duiding in een soort cirkelachtig voorwerp voorzien van afbeeldingen aan de binnenkant die, door een samenspel van licht en beweging voor de toeschouwer langs de buitenkant, tot leven lijken te komen in een eindeloze cycliek. Gezien niet alleen de muziek maar ook de thematiek van Qrixkour, een naar “Against the light” van Kenneth Grant refererende naam, zich steevast in een hallucinogene nachtmerrie lijkt af te spelen, kun je ervan uitgaan dat deze zoötroop diens aanschouwer een blik gunt in een duistere entheogene hel, oneindig zowel wat zijn omvang als zijn levensduur betreft. Eén blik op de albumhoes, ditmaal niet ontworpen door Daniel Corcuera maar meesterlijk tot leven gebracht door de Spaanse illustrator Santiago Caruso, en je waant je meteen in de overduidelijk intentionele hallucinogene staat van perpetuele horror. Absoluut essentieel voor iedereen die de uitersten van het extreme spectrum graag onder de loep neemt. 

JULES: 92/100

Qrixkuor – Zoetrope (Invictus Productions/Dark Descent 2022)
1. Zoetrope (Psychospiritual sparagmos)