Het Braziliaanse Anarkhon leerde ik vorig jaar kennen middels diens vierde langspeler “Phantasmagorical personification of the death temple” daar ik research aan het doen was voor mijn gesprek met Power From Hell naar aanleiding van diens knappe album “Shadows devouring light“, een plaat die ik niet genoeg kan bewieroken. Het is namelijk zo dat de een groot deel van de huidige en oude line-up van Power From Hell ook betrokken is bij Anarkhon. De band werd opgericht in 1999 en was aanvankelijk gewijd aan het brute deathmetalgeluid in het straatje van Cannibal Corpse. Na het uitbrengen van een aantal demo’s, splits en full-lengths in de periode 2002-2013, volgde een onderbreking van zes jaar. Toen Anarkhon terug bijeen kwam, begon het werk voor “Phantasmagorical personification of the death temple” waarop de Brazilianen een ander pad volgden, één waarin de mythos van het werk van H.P. Lovecraft omarmd werd. De bevreemdende en cryptische titel van deze nieuwe, tevens tweede langspeler in opdracht van Debemur Morti Productions, kan je waarschijnlijk enkel in een staat van totale delirium correct uitspreken en lijkt in eerste instantie eveneens aan het Lovecraftiaanse universum ontsproten te zijn. Wrong guess, want de albumtitel blijkt een acroniem te zijn voor één van de songtitels, weliswaar met de bedoeling te klinken als de naam van een wezen dat door Lovecraft gecreëerd had kunnen geweest zijn. De sleutel tot de oplossing hebben jullie reeds meegekregen.

Het trio uit São Paulo neemt de sepulchrale death metal van de voorganger als vertrekpunt, maar het mooie aan de zaak is dat ze niet voor een flauw afkooksel van die plaat gingen. De heren geven immers een nieuwe twist aan hun muziek door geheimzinnige melodielijnen in hun verrotte old school death metal te injecteren die dikwijls een hallucinogeen effect op de luisteraar hebben. Op het vorige album werd de voorzet hiervoor reeds in een song als “Asymmetrical chaos spitting stellar graves” gegeven, maar nu horen we deze bedwelmende melodieën in vele composities opduiken. De leadpartij aan het einde van “Levitating among unspeakable cosmic anomalies” en die in “The colossal deformed hallucination distort and violates the state of entropy” zijn vrij episch terwijl de melodische leads in “Dissolution of the firmament through the wrath of spectral emanations” dan weer eerder uit een psychedelisch vaatje tappen.

Er werd ook wat meer aandacht besteed aan de atmosferische elementen in het sepulchrale deathmetalgeluid (zoals galmende cleane gitaarlijntjes) wat maakt dat Anarkhon op deze vijfde full-length soms ook al eens naar blackmetalatmosferen durft te neigen. De minder gutturale maar nog steeds woeste en diepe, in reverb gedrenkte vocale aanpak van zanger/gitarist Aron Romero voorziet Anarkhon echter nog steeds overduidelijk van het sepulchrale deathmetallabel. Er wordt doorgaans bruut doorgebeukt, maar in het acht en een halve minuut durende “The devourer of eons manipulates the inanimate called named man” en het repetitieve “The aura of extinction” worden er ook mid-tempo regionen opgezocht die even goed in staat zijn tectonische platen in beweging te zetten.

De heren beheersen hun instrumenten naar behoren want de brutale riffs en dynamische ritmes worden met een psychopathische precisie op ons afgevuurd en vormen in een nummer als “Whispering the mantra of death in horrendous ecstasy” een kolkende onderstroom waarbij de translucide repetitieve melodielijnen in de bovenstroom meanderen. Gelukkig kozen de heren voor een organische productie waardoor de verdorven atmosfeer en instrumentale helderheid (zo hoor je de bulderende basgitaar bijvoorbeeld duidelijk haar ding doen) intact blijven. Verwacht dus geen zompige moerassound maar ook geen afgelikte productie. Veel negatieve punten kan ik niet opsommen, behalve dan het feit dat Anarkhon zichzelf soms voorbij loopt in het bedenken van songtitels, want die komen door het gebrekkige Engels nogal knullig over.

Anarkhon heeft reeds 23 jaar op de teller staan, maar is als een goede wijn die met de jaren beter en beter wordt. De muzikale output die het trio op “Obiasot dwybat ptnotun” in de vorm van kosmische horroreske death metal neerzet overklast al het voorgaande werk dan ook in termen van duisternis en atmosfeer zonder aan agressie in te boeten.

JOKKE: 85/100

Anarkhon – Obiasot dwybat ptnotun (Debemur Morti Productions 2023)
1. Deliberate chaos caused by violations of the laws of nature
2. Levitating among unspeakable cosmic anomalies
3. The devourer of eons manipulates the inanimate called named man
4. Whispering the mantra of death in horrendous ecstasy
5. The colossal deformed hallucination distort and violates the state of entropy
6. The aura of extinction
7. Dissolution of the firmament through the wrath of spectral emanations
8. Only being in a state of total delirium will you be able to pronounce the name of the unfathomable nightmare