In feite zou ik mijn jaarlijst moeten aanpassen: het “Cagghenvinna” dat daar op nummer drie staat te pronken, hoort bij nadere inspectie eigenlijk in het rijtje demo’s thuis. Niet dat het veel uitmaakt, maar juist is juist. Toen we H., de bezieler van soloproject Oerheks en onder andere actief in Silver Knife en Hypothermia, in een dubbelinterview met CVB van Aerdryk – de twee debuutplaten kwamen afgelopen zomer op dezelfde dag bij Amor Fati uit – aan de tand voelden, lieten beide muzikanten weten dat er reeds nieuw materiaal in de steigers stond. Rond Aerdryk blijft het momenteel nog even stil, maar H. presenteert ons in tussentijd “Landschapsanachronismen”, dat met twee quasi even lange nummers toch een kleine vijfentwintig minuten vult.

Thematisch is de insteek van Oerheks identiek dezelfde gebleven als op het debuut: de mystiek, mythes en geschiedenis van de Demervallei spelen nog steeds de hoofdrol, en op “Landschapsanachronismen” staat dit keer de Oude Eik van Kaggevinne centraal, naar verluidt het laatste restant van het oerbos dat ooit de vallei vulde, als eeuwenoude stille getuige van een drastisch verander(en)de topografie – van een zelfverklarende titel en albumhoes gesproken.

Net zoals op “Cagghenvinna” reeds het geval was heeft einzelgänger H. er precies een voorkeur voor om meteen met de deur in huis te vallen: “Een eenzaat in het landschap” laat er met een triomfantelijke riff geen gras over groeien en pikt de draad van het debuut naadloos op: ijl – iel? – klinkende en tot op het bot melodieuze black metal waarbij H. dankzij de lange duur en verhalende structuur van de nummers een heus narratief rond de Oude Eik ten berde brengt. “Een eenzaat in het landschap” schippert tussen tragische epiek en melancholische overpeinzing, die tot uiting komen in de Nederlandstalige kronieken van het Prinsenbos die door getergde krijsen worden verhaald, met halfweg een spoken wordpassage die over roffelende basdrums wordt gedrapeerd. “Een oude wijsheid werd hier geveld”, begint dan weer ingetogen om enkele keren stevig van leer te trekken – ondanks het feit dat de black metal die H. ons voorschotelt volledig op sfeer is gebouwd durft het tempo meermaals de hoogte in te gaan, en doorheen het nummer is er zelfs ruimte voor wat punky kantjes in het drumwerk en een waarachtige oügh – altijd een pluspunt waard.

Oerheks gaat met “Landschapsanachronismen” voort op “Cagghenvinna”, en dat niet enkel op muzikaal en thematisch vlak. Ook het geluid ligt sterk in het verlengde van demo nummer één, met teksten die ons als het ware vanuit de verte worden toegeschreeuwd en een dragende bassound – net zoals op het debuut een wat dunne sound, waar echter heel wat details in verstopt zitten voor de aandachtige luisteraar. Oerheks klinkt hedendaags, zonder de steriele weg op te gaan en komt met het logisch vervolg van een debuutplaat die sowieso al hoge toppen scheerde. Demo’s nummer drie en vier zouden reeds klaarliggen, en wat mij betreft hoeft dat niet lang meer te duren!

CAS: 85/100

Oerheks – Landschapsanachronismen (Amor Fati Productions 2023)
1. Een eenzaat in het landschap
2. Een oude wijsheid werd hier geveld