“O Lórien! The winter comes, the bare and leafless day; The leaves are falling in the stream, the river flows away.” (J.R.R. Tolkien). Dit citaat somt de thematiek van “Elessar“, debuut-EP van het Zweedse Morcaint mooi samen. Ook al is dit de eerste release van het duo Ulvtyr en Heruhim, toch gaan de roots van Morcaint een heel pak terug in de tijd, naar 2008 om precies te zijn. Beide heren begonnen met Morcaint toen samen hun eerste blackmetalband en er werd een debuutalbum geschreven, maar dat werd echter in de diepvries gestoken waarna de wegen scheidden om met andere bands aan de slag te gaan. Zo startte Heruhim ondermeer Blodtår op, waarvan we hier binnenkort de eerste full-length onder de loep zullen nemen. Recent kwamen ze terug in contact en Morcaint werd nieuw leven ingeblazen met “Elessar” dus als eerste wapenfeit.

Het universum van Tolkien is natuurlijk bijlange na niet bijster origineel meer om als (black)metalband te bezingen en ook muzikaal gezien heeft Morcaint allesbehalve als doelstelling om met vernieuwende muziek op de proppen te komen. Summoning, Dissection en Emperor zijn enkele van de namen waar het promotekstje mee in het rond strooit en dat zijn natuurlijk niet de minste referenties, waardoor je eigenlijk al op voorhand weet dat de verwachtingen die daaraan gekoppeld zijn niet ingelost zullen worden. Maar kom, we luisteren met open vizier naar de twee songs die op “Elessar” prijken.

Wanneer de winterruige riffs voorzien van een grofkorrelige organische sound na enkele inluidende aanzwengelende synths uit de boxen schallen, weten we instant dat het wel snor zit met dit Morcaint. Als je namen als Emperor en Summoning als invloed dropt, dan weet je dat toetsen belangrijk zijn in de totaalsound en dat is bij Morcaint dus niet anders. Waar nodig versterken ze subtiel bepaalde grauwe gitaarriffs, maar meer dan eens nemen ze ook het voortouw en durven daarbij in “O Lórien!“al eens de dromerige of kosmische toer opgaan, eerder dan de puur symfonische kaart te trekken. Ook verhalende passages maken deel uit van Morcaint’s sound, maar zo ver als bij de fantasy-sound van een Summoning gaat het niet. De vaak supersonische snelheden van een Emperor worden evenmin gehaald, ook al gaat de zweep er in het titelnummer soms behoorlijk hard op. Het tempo van “O Lórien!” is grotendeels veeleer slepend tot mid-tempo te noemen, hoewel het einde wel heel wat vuriger en snediger is. Een gitaarlead vormt de kers op de taart in dit meer dan acht minuten durende epos.

Ook al zijn de referenties Emperor en Summoning nog wat te hoog gegrepen (en Dissection hoor ik eigenlijk totaal niet terug), toch slaagt Morcaint er in 13 minuten met onderscheiding in me over de streep te trekken. Benieuwd naar meer moois van dit duo!

JOKKE: 82/100

Morcaint – Elessar (Nordvis Produktion 2023)
1. Elessar
2. O Lórien!