Veel landgenoten vertoeven deze zomer onwaarschijnlijk in het zonovergoten Spanje alwaar ze zich te goed doen aan albondigas, patatas brava, paella en gazpacho. Het is hier echter geen Addergebraad kookblog, maar Addergebroed, dus over naar muziek. Eén van de lekkerste blackmetallekkernijen uit Spanje luistert naar de naam Balmog. De band werd opgericht in 2003 in Soutomaior in de provincie Pontevedra (Galicië) en injecteerde gaandeweg de nodige elementen uit post-punk, heavy metal en psychedelica in diens mix van black en death metal. Brutaliteit, atmosfeer en conceptuele diepgang zijn daarbij steevast in balans.

“Laio” is de vijfde langspeler van het kwartet met ondermeer de Belgische gitarist Dorl Mathos (o.a. Heinous, ex-Slaughter Messiah) in de gelederen. “Laio” betekent klaagzang in het Galicisch, wat de intentie achter deze nieuwe plaat meteen duidelijk maakt. Vanuit een conceptueel oogpunt is “Laio” een schreeuw om onafhankelijkheid en rebellie tegen het goddelijke. Black metal blijft het hoofdingrediënt van Balmog’s muzikale recept maar daar worden tal van invloeden uit de verschillende keukens die rock- en metalmuziek rijk zijn aan toegevoegd. Hierdoor komen referenties als Pink Floyd, Ved Buens Ende, Watain, Bathory en Sisters Of Mercy mooi samen in het onmiskenbare geluid dat Balmog al enkele platen lang etaleert. Volwassenheid en onstuimigheid gaan hand in hand in de zeven composities die de Spanjaarden na intro “Falling” op ons loslaten.

Opener “Mud to gold” kennen we reeds van de gelijknamige single die dit album enkele maanden geleden voorafging en combineert opzwepende black metal met heel wat psychedelische en gothrockgetinte melodielijnen. Een duivels lekker receptuur dat nog meermaals zal terugkomen. Ook composities als “Mashalam“, het felle aan Watain schatplichtige “Tongue in pieces” en “The silence of the trumpets” klinken als een kruisbestuiving tussen de maagdelijkheid en het geweld van de eerste albums en de persoonlijkheid en het eclecticisme van een plaat als “Eve“. Balmog verliest de agressieve kant van black metal niet uit het oog door de voet regelmatig op het gaspedaal te plaatsen en de meute met opruiende vocalen op te hitsen. Maar daar tegenover staan eveneens heel wat glinsterende melodieuze leads die steevast de gevoelige snaar weten te raken. De bijne negen minuten durende afsluiter “Getsemani” concentreert zich zowel muzikaal als vocaal hoofdzakelijk op bezwerende post-punk en gothrock, met een groots en omineus klinkend nummer als resultaat. Dit is de pakkende en innemende darkrocksound die een band als Secrets Of The Moon op diens laatste plaat “Black house” beoogde, maar waar het niet in slaagde.

Als je geïnteresseerd bent in een duistere, intelligente aanpak van black metal met een diepgaande thematiek is het beslist de moeite waard om dieper in de discografie van Balmog te duiken. Beginnen doe je maar met deze geweldige nieuwste full-length “Laio“.

JOKKE: 86/100

Balmog – Laio (War Anthem Records 2025)
1. Falling
2. Mud to gold
3. Tongue in pieces
4. Like God who knows
5. Ortus umbra
6. Mashalam
7. The silence of the trumpets
8. Getsemaní