Theurgie is een rituele of magische praktijk die draait om het contact maken met – of zelfs opgaan in – het goddelijke. Het woord stamt uit het Grieks theourgia, letterlijk “goddelijke handeling” (theos = god, ergon = werk). In tegenstelling tot toverij of goëtie, waarbij vaak wereldse doelen vooropstaan, richt theurgie zich op spirituele zuivering en de verheffing van de ziel. Het is een zoektocht naar transcendente kennis, diep geworteld in mystiek, hermetisme en rituele magie. Met die achtergrond in gedachten is meteen duidelijk waar de Amerikanen van Theurgion de inspiratie voor hun naam vonden.

Achter deze nieuwe band schuilen drie namen die in de ondergrondse metalwereld geen onbekenden zijn. Ook op dit portaal zijn A.P., R.F. en L.C., muzikanten die hun sporen al verdienden bij onder andere Chaos Moon, Krieg, Häxanu, Collier d’Ombre en Kveldstimer, graag geziene gasten. Echter deze keer geen black metal, maar een meeslepende mix van melancholische death metal en klassieke doom. Opmerkelijk is dat drummer L.C. hier de vocalen voor zijn rekening neemt, en dat doet de vellenmepper met verve: zijn diepe, rochelende growls gaan hand in hand met een krachtige, emotioneel geladen cleane zangstem.

Vanaf het moment dat de instrumentale opener “Mourning Tide” met een weemoedige gitaarsolo inzet, gaan alle lichaamshaartjes overeind – en pas bij het wegsterven van afsluiter “Amaya” zakt de spanning weer. Tussen die twee uitersten ontvouwt zich 42 minuten lang een meeslepend geheel van pakkende gitaarleads, donderende grunts, melodramatische cleane zanglijnen en monolithische drumslagen. Het tempo blijft grotendeels in het mid-tempo, al schuiven nummers als het bijna tien minuten durende “Lavender and silver” en het nóg langere titelnummer ook richting trage, slepende doom zonder echter in funeraldoomterrein te belanden.

Tracks als “Thrice named” en het door rollende basdrums gedreven “The storm” laten een meer ritmische, stuwende aanpak horen die doet denken aan Katatonia ten tijde van “Brave murder day“, een invloed die met een brede grijns op onze tronie omarmd wordt. De productie van “All under heaven” klinkt warm en massief, waarbij de gitaren – ingespeeld door zowel A.P. als R.F. – een heerlijk Zweeds aandoende kettingzaagklank hebben. Door de massieve wall of sound breken voortdurend meeslepende melodielijnen die hun emotionele impact niet missen.

Met “All under heaven” levert Theurgion een debuut af dat meteen een plaats verdient tussen de beste melancholische death/doom van de laatste jaren. Hopelijk krijgt deze plaat nog een opvolger, want de muziek is simpelweg veel te goed om bij een eenmalig gebeuren te blijven. Mijn oude liefde voor melodieuze death/doom werd door Theurgion in elk geval terug afgestoft. Fans van oude Katatonia, Daylight Dies, het eerste album van October Tide, vroege Anathema, Paradise Lost en Solitude Aeternus kunnen hier blind op intekenen. Laten we hopen dat ook Anders Nyström weer muziek in deze stijl gaat maken nu hij officieel uit Katatonia is gestapt.

JOKKE: 90/100

Theurgion – All under heaven (profound Lore 2025)
1. Mourning tide
2. Lavender and silver
3. Thrice-named
4. The storm
5. Seven sparrows
6. All under heaven
7. Amaya