IJslandse black metal is nog steeds hot en bijna elke maand worden we wel getrakteerd op nieuwe muziek uit het land van vuur en ijs. Äkth Gánahëth is een van deze nieuwe bands, al heeft A., de man achter dit rauwe black metal éénmansproject, zijn roots in Duitsland. Äkth Gánahëth bracht onlangs zijn eerste langspeler “Crowned in shadows” uit waarop een niet-alledaags IJslands geluid te horen valt. De rauwe zwartmetalen klanken refereren eerder aan de Franse LLN en bands als Moonblood en Akitsa. We spraken met A. over de invloed op het leven in het subarctisch gebied, het vaderschap en zijn interesse in het werk van Yukio Mishima. (JOKKE)

The English version of this interview can be found here.

Äkth Gánahëth is een vrij nieuw project naast je andere muzikale activiteiten zoals Níðstöng, Bálför, Fimbulþul, Spectral Full Moon, Úlfhéðinn en Vresëbeth. Was er een specifieke drang of wens die je ertoe bracht dit nieuwe muzikale project te creëren?
Äkth Gánahëth is in feite het resultaat van het experimenteren met mijn ambient-projecten Fimbulþul en Spectral Full Moon, die beide aan Äkth Gánahëth voorafgingen. De reden dat Äkth Gánahëth bestaat in de vorm die het nu is, is min of meer toeval en was op geen enkele manier gepland.

De bandnaam klinkt erg intrigerend. Wat betekent het? Het lijkt erop dat je sterk geïnspireerd bent door de Franse Black Legions (Les Légions Noires) met acts als Belkètre, Vzaéurvbtre, Brenoritvrezorkre, Dvnaèbkre, Bvrolarimnambde, enzovoort. Heb je daar inspiratie opgedaan voor deze vreemd klinkende en moeilijk uit te spreken naam?
De naam vertaalt zich niet naar een taal, maar is eerder een symbolische weergave van de entiteit zelf. De enige betekenis is de muziek zelf en de complexe emoties die ik er mee breng. Zoals je al aangaf, is de naam geïnspireerd op de namen van de LLN-bands. Ik heb altijd een grote fascinatie gehad voor hun vreemde en buitenaardse taal.

Wat onderscheidt LLN van de talloze andere black metal bands en kringen?
Hun rauwe en ongepolijste emotie. Vanuit een muzikaal perspectief zou de meeste muziek als vreselijk en amateuristisch beschouwd kunnen worden, maar ik denk dat dit het nu net zo rauw en verstikkend maakt als het is.

Je lijkt een verleden te hebben in metalcore en hardcore. Wat zorgde ervoor dat je meer naar black metal ging neigen en hoe zou je de waarden en scènes met elkaar vergelijken?
Metalcore is tegenwoordig zo’n vies woord, haha. Ik noem het liever metallic hardcore, maar ik word sterk beïnvloed door bands als Integrity, Cro-Mags, Poison Idea, GISM en talloze anderen. Ik denk dat de ongetemde weergave van negatieve emoties is wat beide verbindt. Als het op waarden en zo aankomt, zijn de twee scènes duidelijk heel verschillend en heb ik geen emotionele band met de moderne hardcorescene en haar interne concurrentie om de heiligste, meest politiek correcte en meest gemarginaliseerde persoon ter wereld te zijn.

Je hebt de Duitse nationaliteit maar verblijft momenteel in IJsland. Een paar maanden geleden had ik een gesprek met Josh Rood, de Amerikaanse frontman van de IJslandse black metal band Nexus, die vanwege zijn academische carrière ook enkele jaren in IJsland woonde. Wat bracht je ertoe om naar dit magische eiland te verhuizen en er te wonen?
Afgezien van mijn liefde voor dit land en zijn geschiedenis en natuur, ben ik getrouwd met een geweldige IJslandse vrouw en heb ik een even geweldige zoon met haar, dus mijn verblijf hier is permanent.

Hoewel ik IJsland en haar natuurlijke schoonheid erg overweldigend vond toen ik het land een paar jaar geleden bezocht, denk ik niet dat ik er ooit zou kunnen wonen, vooral niet buiten Reykjavik. Hoe is het leven in IJsland vergeleken met Duitsland en heeft je nieuwe omgeving invloed op je algemene gemoedstoestand en muziek?
Het leven hier is heel anders, maar vooral prettig. De natuur van dit land is inspirerend en ik geniet ervan om af en toe in de bergen te zijn. Het heeft echter ook zijn negatieve aspecten, zoals gescheiden zijn van belangrijke personen in mijn leven, vooral tijdens deze vreemde dagen, hoewel ik over het algemeen een vriend ben van eenzaamheid en stilte. Soms wordt het gewoon een beetje overweldigend. Wat je hier kan raken, zijn de winters, vooral degene die we eerder dit jaar hebben meegemaakt. Ik zat eigenlijk drie maanden opgesloten vanwege de zware stormen en de komst van de pandemie op dit eiland. Het was behoorlijk zwaar voor mijn ziel en Äkth Gánahëth zou hier een uitlaatklep voor worden.

Zowel Äkth Gánahëth als je black metal/punk-project Níðstöng zijn éénmansbands. Werk je ook in je andere bands alleen? Zijn er meer voor- dan nadelen verbonden aan het werken als solo-muzikant?
Alles wat ik momenteel heb uitgebracht, zijn éénmansprojecten die ik volledig zelf heb gemaakt, maar Bálför, waaraan momenteel wordt gewerkt, is een echte band. Ik denk zeker dat er meer voordelen zijn, omdat je op je eigen tempo kunt werken en je ideeën kunt realiseren op een manier die jij goed vindt. Er zijn geen deadlines, geen stress en geen limieten. Ideeën van meerdere personen kunnen echter natuurlijk meer diverse resultaten opleveren, maar ik denk dat je in je eentje geweldige dingen kunt bereiken als je het de tijd geeft die het nodig heeft.

Welke muziekstijlen kunnen we verwachten van je andere bands en projecten zoals Bálför, Fimbulþul, Spectral Full Moon, Úlfhéðinn en Vresëbeth?
Bálför speelt een nogal experimentele stijl van black metal die waarschijnlijk meer in lijn ligt van wat je van een IJslandse band zou verwachten. Fimbulþul en SFM zijn beide dark ambient projecten met een iets andere benadering van het genre. Er staat ook één Vresëbeth-nummer op Bandcamp. Onder die naam creëer ik écht rauwe LLN-aanbidding zonder enige experimenten. Ik zal eraan blijven werken zodra ik de inspiratie heb gevonden om dat te doen.

Na in eigen beheer de Äkth Gánahëth debuut-EP “From the cursed glades” digitaal te hebben uitgebracht, ziet je langspeler”Crowned in shadows” het levenslicht via Death Kvlt Productions. Zullen ze de EP ook in fysieke vorm opnieuw uitgeven?
De EP is op tape uitgebracht door Church of Eradication uit Zweden / Duitsland. De kans is groot dat er ooit een vinylrelease komt.

“Crowned in shadows” was – net als veel andere titels die door DKP werden uitgebracht – in minder dan 30 minuten uitverkocht. Had je zo’n interesse in je muziek verwacht, gezien het feit dat je een gloednieuwe black metal act bent?
Ik had dat helemaal niet verwacht, maar ik ben ontzettend blij en trots dat de plaat zo snel uitverkocht was. De reacties voor de verkoop waren erg positief, maar ik had absoluut niet verwacht dat het zo zou ontploffen.

Aan de andere kant, tegen de tijd dat ik bericht kreeg van de release, was ie al uitverkocht. Ik denk dat 200 exemplaren veel te weinig is voor de releases van DKP. Door dit kleine aantal exemplaren trek je ook mensen aan die niet geïnteresseerd zijn in de muziek, maar alleen in het feit dat de oplage gelimiteerd is, zodat ze de plaat nadien aan belachelijke prijzen op Discogs kunnen zetten. Limited editions zijn een commerciële truc die tegenwoordig vaak in metal wordt gebruikt, maar ik haat het om het te zien gebeuren in de rauwe underground black metal scene, omdat het naar mijn mening in strijd is met de waarden ervan. Hoe denk jij hierover?
Ik heb twee gedachten over deze kwestie. Aan de ene kant is een beperkt aantal platen altijd een onderdeel geweest van black metal en daar heb ik niet echt een probleem mee, maar het uitschot op Discogs stoort me echt als verzamelaar en muzikant. Ik vind het laaghartig om de plaat te stelen van iemand die hem graag zou willen bezitten omdat hij of zij van de muziek houdt en nog meer om te profiteren van het werk van iemand die hard heeft gewerkt om deze muziek te schrijven. Maar zoals je al zei, gelimiteerde oplages nodigen die idioten in feite uit om dat te doen, vandaar dat de enige oplossing is om meer platen te drukken of te herdrukken wanneer er vraag is, maar dat is aan de labels om te beslissen.

“Crowned in shadows” is opgedragen aan Ōstara, de Duitse godin van de lente en nieuw leven waar Pasen naar is vernoemd. Ōstara is ook een neo-heidens en Wicca-festival dat wordt gevierd rond de lente-equinox. Practiseer je deze moderne heidense religie?
Ik beoefen het niet echt, maar ik zie de Germaanse mythologie als een belangrijk onderdeel van het culturele erfgoed dat Duitsers, Scandinaviërs, Nederlanders, Engelsen enzovoort gemeen hebben. Het is een prachtig deel van de Europese geschiedenis en helaas vergeten in de goot van de moderne wereld.

Er komt een nieuwe release aan in de vorm van een split met Grógaldr. Je hebt de track “Shadows dance under the crimson moon” al op Bandcamp gezet, maar het lijkt erop dat dit niet de definitieve versie zal zijn. Wat zal er anders zijn?
Ik nam de vocalen opnieuw op en mixte het geheel een beetje anders.

Je liet me van tevoren de aankomende muziek horen en ik merkte een kleine verschuiving naar meer gitaarriff gebaseerde composities op, terwijl de keyboards en heroïsche cleane koorzangen dominanter waren in je vorig werk. Was dat een bewuste beslissing of eerder een organische evolutie?
Dat was een organische evolutie! Ik gebruik synths op de plaatsen waar ik denk dat ze passen en thuishoren en dat was toevallig nu iets minder dan op “Crowned in shadows” en de demo.

Ik heb Äkth Gánahëth leren kennen via een vriend die me je muziek aanraadde. De band werd bestempeld als IJslands, dus ik verwachtte meteen wat Deathspell Omega-invloeden te horen, wat helemaal niet het geval is. Het grappige is echter dat je bijnaam op Instagram Dadspell Omega is, haha! Dus je moet op de een of andere manier van de band houden, niet?
Ik ben absoluut dol op hun werk. Het is muzikaal vakmanschap dat alles overtreft wat ik ooit zal kunnen doen en een concept dat zo geavanceerd is dat de meeste muzikanten, waaronder ikzelf natuurlijk, er niet eens van kunnen dromen. De Instagram-naam was meer een grap die ik moest maken nadat ik 9 maanden op die kans had gewacht haha.

Deze nickname is natuurlijk ook een link naar jouw vadeschap. Kun je het eens zijn met de visie van sommige (satanische) black metal muzikanten die zeggen dat het genre niet kan rijmen met kinderen krijgen of van iemand houden, omdat het gebaseerd is op haat, misantropie en nihilisme?
Nee. Ik vind het belachelijk om dat te zeggen. Ik zou zelfs durven zeggen dat het niet eens in tegenspraak is met de idee van misantropie, aangezien ik misantropie zie als iets dat gericht is op de mensheid als geheel. De mensheid is in veel opzichten een hoop onzin, maar dat betekent niet dat elk individu dat als een deel ervan kan worden beschouwd, dat ook is. Ik hoop dat dat logisch of begrijpelijk is. Ik zou mezelf echter niet als een misantroop beschouwen en ik zou er nooit aan denken om te moeten pleiten voor het hebben van een zoon, alleen maar omdat een of andere dwaas zegt dat ik geen black metal mag maken omdat ik er één heb haha.

Je lijkt erg geïnteresseerd te zijn in de Japanse schrijver en politiek activist Yukio Mishima. Ideologisch was Mishima een rechtse nationalist die zich verzette tegen de verwestering van Japan en de Tatenokai vormde, een ongewapende burgermilitie, met het uitgesproken doel de macht aan de Japanse keizer te herstellen. In 2019 droeg de Australische rauwe black metalband Kommodus hun “An imperial sun rises” EP op aan Mishima. Wat trekt je aan in deze controversiële figuur en welke boeken kun je aanbevelen om mee te beginnen als je Mishima niet kent?
Ik denk dat “rechtse nationalist” Mishima vaak doet klinken als iemand die hij niet was. Mishima was een man die van zijn land hield en van de tradities en cultuur die hij bedreigd zag door de invloed van het Westen. Hij was tenslotte een man die met zoveel passie probeerde te verdedigen waar hij van houdt, dat hij er uiteindelijk zijn leven voor gaf. Voor mij was Mishima als een heroïsch personage uit een roman. Je vindt tegenwoordig zelden mensen met zo’n indrukwekkend gevoel van toewijding. Ook is zijn schrijfstijl fenomenaal en in veel opzichten ongeëvenaard. In feite was het Mishima-artwork datgene wat me aantrok in Kommodus, wat tegenwoordig één van mijn favoriete projecten is. Als je je in Mishima’s werk wil verdiepen, denk ik dat de “Sea of ​​fertility“-tetralogie een goede manier is om te beginnen. Ik en vele anderen beschouwen de tetralogie als zijn meesterwerk.