Wie wil zien hoe Vikingen Christelijke Engelse legers in de pan hakken of onderling een robbertje vechten, kan zijn of haar hartje ophalen bij tv-serie “Vikings”. Wie meer wil weten over het dagelijkse leven, de landbouwbezigheden van de Noormannen en het feit dat hun vrouwen eigenlijk de broek droegen, kon de afgelopen weken terecht op de Viking expositie in Tongeren. Wie echter geïnteresseerd is in de symboliek en mystiek van het Noorse godendom, zit bij Enslaved aan het juiste adres. Gedurende hun bijna vijfentwintigjarige carrière hebben spilfiguren Ivar Bjørnson en Grutle Kjellson de nodige watertjes doorzwommen. Begin jaren negentig stonden ze aan de wieg van het viking subgenre binnen de opkomende black metal tsunami. Rond de eeuwwisseling geraakte de woeste viking/black op de achtergrond en gingen beide heren op zoek naar een nieuwe invalshoek voor hun extreme metal. Gedreven door hun voorliefde voor Rush, Pink Floyd en Tool sloeg de band een meer progressieve richting in. Sinds “Isa” uit 2004 vonden ze opnieuw een stabiele bezetting en hebben ze hun eigen niche sound album na album verder ontwikkeld, met enkel “Vertebrae” als schoonheidsfoutje in hun discografie. “In times” is alweer het dertiende full album van het kwintet en laat wederom horen waarom de band tot de ab-so-lu-te top van het progressieve extreme genre behoort. Elk van de zes songs heeft zijn eigen karakter en put toch uit de stijlelementen van hun gepatenteerde muziekstijl. Opener “Thurisaz dreaming” gooit meteen de zweep erop en laat horen dat Enslaved haar extreme oorsprong en blast beats nog niet verleerd is of verloochent. In plaats van echter heel de song door te razen, duiken de bezwerende cleane vocalen van toetsenist Herbrand Larsen halverwege op om te contrasteren met de felle en uit de duizenden herkenbare rochelkrijsen van Grutle en subtiele achtergrondkoorzang. Het contrast met het daaropvolgende rockende “Building with fire” kon niet groter zijn. De drums van Cato Bekkevold zorgen voor een pulserende beat, ondersteund door de solide bass van Grutle. In deze song treedt Herbrand nog meer in de spotlights en zijn hemelse keelklanken produceren hier een wel héél catchy oorworm, zonder ook maar één moment cheesy te klinken. Het contrast met de raspende vocalen wordt hierdoor nog meer in de verf gezet. De dag dat Herbrand de deur achter zich dicht trekt bij Enslaved, hebben ze een groot probleem. Hopelijk komt het nooit zo ver! Het moet volgens mij vanaf de song “Sigmundskvadet” van “Monumension” geleden zijn, dat er nog eens een authentiek vikingkoor in een Enslaved song opdook. Met het experimentele en progressieve “One thousand years of rain” is het nogmaals zo ver en wordt de samenwerking aangegaan met Einar Kvitrafn Selvik van Wardruna. Benieuwd wat hun collaboratie op Roadburn gaat geven! “Nauthir bleeding” is de meest vintage Enslaved song en leunt dicht aan bij het materiaal op voorganger “RIITIIR”. Ik noteer hier nog de mooie solo aan het einde van het nummer in mijn notitieboekje en hoor dat Ivar hier volledig uit zijn dak kan gaan. De titelsong is het levende bewijs van hun voorliefde voor Pink Floyd en is met zijn tempo- en maatwisselingen en dromerige space rock vibes de meest progressieve song van het album. De tonaliteit van het riffwerk in het afsluitende “Daylight” roept meer dan eens vergelijkingen op met Deftones. Nooit gedacht ik deze vergelijking nog eens zou maken. Een mens vraagt zich soms af hoe het in godsnaam mogelijk is om na zoveel jaren dienst nog steeds zo’n relevante albums uit te brengen. Een diepe respectvolle buiging voor Enslaved is hier op zijn plaats.

JOKKE: 91/100

Enslaved – In times (Nuclear Blast 2015)
1. Thurisaz dreaming
2. Building with fire
3. One thousand years of rain
4. Nauthir bleeding
5. In times
6. Daylight