Sinds haar conceptie in 1999 is Sargeist één van de vaandeldragers van de Finse black metal-scene. Oprichter Shatraug heeft zijn aandeel in zowat de helft van de bands die actief zijn in het land van de duizend meren, maar tezamen met Horna is Sargeist toch één van de meest consistente qua uitbrengen van plaatwerk, hoewel voorganger “Feeding the crawling shadows” toch ook weeral vier jaar achter ons ligt. In tussentijd heeft Sargeist echter grote kuis in haar line-up gehouden en heeft spilfiguur Shatraug in de Amerikaanse gitarist VJS (o.a. Adaestuo en Nightbringer), bassist Abysmal (o.a. Saturnian Mist), gitarist Gruft (o.a. Desolate Shrine, Perdition Winds) en zanger Profundus (o.a. Desolate Shrine) nieuwe strijdmakkers gevonden. Ondanks de nieuwe line-up doet Sargeist op haar vijfde langspeler wat van haar verwacht wordt: ongecompliceerde, van alle tierlantijntjes ontdane black metal op de luisteraar afvuren. De productie houdt hierbij het midden tussen grimmig en krachtig zodat de melodieën toch goed te volgen zijn. “Psychosis incarnate” is meteen een fijne binnenkomer die de toon zet voor de overige vijfenveertig minuten. Ook “To wander the night’s eternal path” is Finse black volgens het boekje. Voor sommigen zal daar het schoentje wringen omdat je voor verrassingen of experiment bij Sargeist écht wel aan het verkeerde adres bent. Op zich is er niets verkeerd aan de traditionele aanpak van het vijftal, maar van enige afwisseling is er bijgevolg dan ook weinig sprake hoewel “The bosom of wisdom and madness” door haar gevarieerde vocale aanpak positief opvalt. “Death’s empath” springt er eveneens bovenuit door haar semi-rockende semi-blastende opzet en pakkende riffs (waar Shatraug, na meer dan honderd nummers geschreven te hebben, de inspiratie vandaan blijft halen, is me dan ook een groot vraagteken). In “Hunting eyes” daalt het tempo aanvankelijk en weten de riffs opnieuw een heupwiegje in gang te zetten. De titeltrack is goed gekozen want deze perfectioneert de vintage-Sargeist sound tot in de perfectie. Daar waar ik tegen het einde van zowat elke Sargeist-plaat mijn focus verlies, is dat bij “Unbound” niet het geval. “Grail of the pilgrim” sluit deze viering van old-school Finse zwartgalligheid dan ook perfect af. Sargeist is geen rocket science, maar bewijst opnieuw dat het goed is in wat het doet en levert met “Unbound” met stip haar beste werk af.

JOKKE: 83/100

Sargeist – Unbound (World Terror Committee 2018)
1. Psychosis incarnate
2. To wander the night’s eternal path
3. The bosom of wisdom and madness
4. Death’s empath
5. Hunting eyes
6. Her mouth is an open grave
7. Unbound
8. Blessing of the fire-bearer
9. Wake of the compassionate
10. Grail of the pilgrim