We hebben een zwak voor het Deense Múspellzheimr, een band die nog steeds in een mystieke waas gehuld is en er een naarstig werktempo op nahoudt. Sinds 2018 verschijnen er jaarlijks dan ook steevast meerdere releases. Hun nieuwste telg is een volwaardige split-release met het Russische Cage Of Creation. Label van dienst is Amor Fati Productions.

De Denen trappen af met het zeventien minuten durende “Njóla eldr“. Hun vorige release, de self-titled vierde langspeler, was zo wat hun toppunt qua bedwelmende en chaotische dissonantie. Ook deze nieuwe epische creatie is niet voor tere zieltjes weggelegd, hoewel de luisteraar af en toe ook wel wat rust gegund wordt. Kan ook niet anders want zo niet houden enkel diegenen die over de sterkste stalen zenuwen beschikken het tot het einde vol. De vikingelementen vanop het debuut “Hyldest til trolddommens flamme” mogen dan wel verdwenen zijn, de oeroude Enslaved-invloeden blijven toch nog op één of andere manier doorschemeren in het waanzinnige geluid dat Múspellzheimr neerpoot, maar dan nog een pak extremer aangepakt dan wat de Noren destijds lieten horen. Psychedelische leadpartijen en melodieuze leads injecteren een welgekomen dosis melodie in de maalstroom aan beklemmende riffs, overdonderende drumpartijen en woeste screams. Geen spek voor ieders bek, en dit rijkelijk belegde smørrebrød zal bij sommigen ongetwijfeld zwaar op de maag vallen, maar wij smullen ervan.

Het voor ondergetekende ongekende Cage Of Creation daarentegen. Als je mensen om een mening over iets vraagt en ze antwoorden met “speciaal”, dan weet je eigenlijk al dat het een soort van verbloeming is voor iets dat toch niet écht goed in de smaak valt. “Speciaal” was het eerste dat in mij opkwam bij de muzikale output van dit trio dat al twee langspelers en een hele resem splits op zijn conto heeft staan. “By the tree of the dead” is een soort van psychedelisch intro dat er goed ingaat, maar bij “Withering of the swamp flowers” worden de wenkbrauwen een eerste keer gefronst. Psychedelische black rock spelen de heren naar eigen zeggen. Daar is wel iets van aan. De muziek bevat immers niet echt metalelementen, maar de hysterische vocalen vallen ongetwijfeld in het blackmetalspecturm te situeren. De primaire ritmes bevatten een hoog huppelgehalte en het lijkt soms alsof we naar een soort van duivelse versie van één of andere Russische folkloristische dansmuziek aan het luisteren zijn. Wanneer die vrolijke dansritmes achterwege blijven, horen we op zijn best beklijvende hallucinogene cleane gitaarmelodieën die een zekere new wave, post punk of gothrock feel in zich hebben. Het meer dan tien minuten durende “Dust hovering in the tongues of pyres” ligt wat in het verlengde maar voegt nog theatrale heldere zang en psychedelische orgelpartijen aan het geheel toe alvorens een lange uitwaaierende psychedelische uitloop zich aandient. Als je een band als Brånd kunt smaken, is dit misschien ook wel iets voor jou.

Hoewel de Múspellzheimr-kant van het verhaal een heel pak extremer is, is het de Cage Of Creation inbreng die heel wat luisterbeurten vraagt want dit is muziek waarbij het kwartje onmogelijk vanaf de eerste luisterbeurt kan vallen. Er zijn aspecten van diens muziek die ik zeker kan waarderen (de psychedelica) en er zitten heel wat hooks in de nummers, maar de huppelende ritmes blijven een afknapper. Maar oordeel vooral zelf of je hiermee weg kunt. Gewaagde combo op deze split!

JOKKE: 79/100 (Múspellzheimr: 83/100; Cage Of Creation: 75/100)

Múspellzheimr/Cage of Creation – Split (Amor Fati Productions 2021)
1. Múspellzheimr – Njóla eldr
2. Cage of Creation – У дерева мёртвых / By the tree of the dead
3. Cage of Creation – Отрождение болотных цветов / Withering of the swamp flowers
4. Cage of Creation – Витает пыль во языках костров / Dust hovering in the tongues of pyres