De doorsnee Finse blackmetalmuzikant heeft het doorgaans moeilijk zich op één band of project te focussen. Het lijkt wel alsof er buiten in de sauna zitten puffen en zweten echt geen hol te beleven valt daarboven en daardoor alle vrije tijd in muziek gestoken wordt. Dat gevoel krijg ik ook bij Hoath Daemnator, de alleenheersende visionair achter Riivaus die onder een verscheidenheid aan pseudoniemen nog actief is bij tal van andere bands zoals Abbashaitan, Foedus, Herr der Qual, Nôidva, Rodent Epoch, Sacrificium Carmen, The Watcher, Wömit Angel. Niet meteen de grootste namen in het Finse blackmetalgebeuren. Met Riivaus is de multi-instrumentalist aan zijn tweede langspeler “Hekhumaton” (“Gloeilamp“?) toegekomen.

Nu was voorganger “Lyöden taudein ja kirouksin” uit 2017 best een aardige subtopper qua Fins zwartmetaal, dus werd “Hekhumaton” tijdens het wekelijkse platen shoppen blindelings aan het boodschappenmandje toegevoegd. Een impulsieve beslissing die ik me toch een beetje beklaag. De voornaamste reden hiervoor is dat Hoath Daemnator in de vier jaar die verstreken zijn, zijn stem haast kapot geschreeuwd lijkt te hebben. Bij momenten klinkt het haast alsof hij een haan met keelpijn probeert te imiteren. Nu laste de Fin op de voorgaande langspeler af en toe ook wel al eens zo’n overslaande depri krijs in het strijdgewoel om variatie in het screamwerk te brengen, maar nu wordt bijna volcontinu op dit stemtimbre ingezet dat ongetwijfeld love it or hate it-reacties zal uitlokken.

Nu, qua gitaarspel valt er nog wel wat leuks te beleven. Zo is er de thrashy openingsriff van het inleidende “Alkukaaos” en de daaropvolgende melodieuze tremolo’s en dat typisch Finse melancholische gitaarspel van “Evokaatio” waarbij het oude werk van landgenoten Sargeist, Horna en in mindere mate Behexen niet veraf is. “Noitakohtu” rockt dan weer lekker weg en vloeit spontaan over in het mid-tempo slepende titelnummer waar ook ruimte is voor melodieuze gitaarsolo’s. Het trage tussendoortje “Vala perkeleelle” vormt met zijn eerder gesproken vocalen een welgekomen verademing tussen het doorgaans overstuurd krijswerk. “Häpäisijä ja itseviha” klinkt zo Fins als maar kan zijn, maar ja, de vocalen gooien toch steeds wat roet in het eten en al zeker helemaal in afsluiter “Katarsis” waar ik me mateloos aan de zang erger.

Best moeilijk om een oordeel over “Hehkumaton” te vellen daar het muzikaal gezien allemaal nog wel in orde is, maar zeker ook niet wereldschokkend. De vocalen drukken de pret echter, hoewel er ongetwijfeld ook wel liefhebbers uit DSBM zullen zijn die voor deze vocale aanpak te vinden zullen zijn.

JOKKE: 69/100

Riivaus – Hehkumaton (Purity Through Fire 2021)
1. Alkukaaos
2. Evokaatio
3. Noitakohtu
4. Hehkumaton
5. Vala perkeleelle
6. Häpäisijä ja itseviha
7. Katarsis