Net nu de Bekëth Nexëhmü-langspelers, na een lange periode van focus op voornamelijk het releasen van demomateriaal, mekaar in sneltempo opvolgden, besluit Swartadauþuz doodleuk de stekker uit één van zijn meest actieve projecten te trekken. De dag dat Bekëth Nexëhmü effectief naar het graf gedragen wordt, zal ik persoonlijk als een gitzwarte dag in blackmetalland beschouwen. Maar deze laatste tocht richting de grote nietigheid gaat zo maar niet zonder slag of stoot want het ten grave dragen van Bekëth Nexëhmü zal gebeuren op de tonen van vier full-lengths die nog op stapel staan: “De evigas gravrit“, “De dunklas sorgeakt“, “De fornas likgaldrar” en “De fördolda klangorna II“. “De fornas likgaldrar” verscheen reeds op de valreep van 2021 en bevatte meer dan twee uur aan heropnames van oude demo’s. De tweede full-length van Bëketh Nexëhmü’s grafrede verschijnt nu in de vorm van “De evigas gravrit“, en hoewel de albumcover perfect in het rijtje van alle voorgangers past (de albums benoemen op basis van de cover zou trouwens een aartsmoeilijke opgave zijn in een blackmetalquiz), is de muziek toch behoorlijk anders.

De tien composities (intro en outro incluis) die gezamenlijk één uur omspannen, klinken immers opvallend schaarser en trager, wat van “De dunklas gravrit” misschien wel de meest melancholische Bekëth Nexëhmü-release ooit maakt. Het zou een afspiegeling kunnen zijn van Swartadauþuz’ moedige beslissing om er na een decennium een eind aan te maken, ware het niet dat de muziek reeds in 2011 geschreven werd en de gitaaropnames toen ook plaatsvonden. De teksten werden in 2019 door zanger Lik gepend, behalve die voor “Vision af hels prakt” waarvoor Swartadauþuz zelf instond, maar de rest van de zang-, drum- en keyboardopnames vond pas in 2020 plaats.

Deze nieuwe invalshoek die zich vertaalt in een depressiever en meer zwartgallig aura van zowel muziek als zang onthult nieuwe en duistere waarheden voor de liefhebber van de band. De muziek bevat meer open ruimtes vergeleken met het soms verstikkende karakter van de helse sneeuwstormen die het voorgaande materiaal kenmerkten en er is veel aandacht voor mistroostige akoestische passages, daar waar er vroeger misschien eerder de ambientkaart getrokken werd voor de rust- en adempauzes. De typerende korrel van het Bekëth Nexëhmü-gitaargeluid blijft nog steeds herkenbaar, alleen ligt het tempo dus vele malen lager. De pijnlijke schoonheid en majestueuze droefheid die in “De dunklas gravrit” gecapteerd zitten zijn absoluut voel- en hoorbaar en vormen de soundtrack voor de bitterzoete en berustende mars naar het graf van de band. Edoch blijf ik meer fan van de sneeuwblizzards die de Zweedse band op ouder materiaal ontketende. In de tweede helft van de plaat verzwakt de aandacht immers bij momenten. De beste composities vinden we dan ook op het eerste deel in de vorm van opener “Vid dödens rike” en “I frostend kyla“, twee songs met prachtige opliftende gitaar- en keyboardmelodieën en minder DSBM-stuiptrekjes dan de rest van het materiaal.

Benieuwd wat Swartadauþuz op de twee andere geplande Bekëth Nexëhmü-releases nog voor ons in petto heeft. Ook al doet de band de temperatuur onder het vriespunt zakken, laat die verwarming maar uit staan als je nog genoeg geld wilt hebben om aan de muziek van deze getalenteerde blackmetalduizendpoot te spenderen want in navolging van het recent verschenen Greve album, komt er nog een shitload releases aan van ondermeer Azelisassath, Mystik, Gnipahålan, Muvitium, Daudadagr, Urkaos, Secrets, Nattfärd, Det Vita Trädet en Ars Hmu.

JOKKE: 81/100

Bekëth Nexëhmü – De evigas gravrit (Purity Through Fire 2022)
1. Köldens storm (Intro)
2. Vid dödens rike
3. Blodskammets guld
4. Nordlandets tron
5. I frostens kyla
6. Vargens stig evigt vandra
7. Furstens evighet
8. Under ondskans tecken
9. Vision af hels prakt
10. Vinternattens dunkel (Outro)