Amor Fati Productions houdt er met releases van onder andere Nocturnal Triumph, Det Eviga Leendet, Ars Hmu en de recente nieuwe Silver Knife EP reeds een mooi palmares in 2022 op na. Een release die echter misschien aan enkele oren is ontsnapt is “Urgrund”, alweer het tweede album van het Duitse Häxenzijrkell. Niet dat dit pas de tweede release van het heerschap is, want aan debuut “Die Nachtseite”, een album dat hier toch wel de nodige rondjes heeft gedraaid, ging nog een hele resem demo’s, EP’s en twee splits (met Brånd en met LVTHN) vooraf die mijn oren helaas nog niet bereikten. Nochtans ziet het er naar uit dat ik, na het dik halfuur dat “Urgrund” is, dringend de back catalogue in moet duiken.

Afgaande op zowel “Urgrund” als de voorganger is Häxenzijrkell geen entiteit die het van raggen en beuken moet hebben – een enkele uitbarsting daargelaten – maar waar een bezwerende, ritualistische sfeer de boventoon voert. Net zoals op “Die Nachtseite” krijgen we drie composities, maar ditmaal blijven de laatste twee onder de tienminutengrens hangen. Geen probleem, want opener “Part 1: Die Entschleierung” klokt op een massieve achttien minuten af en houdt er een meeslepende, repetitieve midtempo-aanpak op na die na verloop van tijd meditatief aandoet – wat ongetwijfeld de bedoeling van het duo P. en MK is. Na de obligatoire onheilspellende spoken word samples, in het Duits vertolkt, gaat “Part 2: Von Zeit und Form” op hetzelfde élan verder, maar de uitgesponnen compositie voelt opgejaagder dan wat eraan voorafging: niet enkel het traag opbouwende maar onmiskenbaar versnellende tempo dragen hieraan bij, ook de half geroepen incantaties krijgen een nerveus karakter – vol dreigende verwachting. “Part 3: Der Pfad der Finsternis” lost die verwachting meteen in: voor het eerst krijgen we razende blastbeats en een opzwepender tempo, dat Häxenzijrkell aanhoudt tot de plaat uiteindelijk naar zijn einde kabbelt.

Häxenzijrkells nieuwe telg gaat duidelijk verder in de lijn waar het debuut ophield: bezwerende black metal die het niet van agressie, dissonantie of techniciteit moet hebben, maar vooral berust op sfeer en langzame, bedreigende opbouwen en waarbij de doominvloeden duidelijker dan ooit hun plaats opeisen. Dit blijkt ook uit de vocale verdiensten, die niet enkel maniakaal krijsen maar ook die typische ritual chants uit de kast halen. Dat Déhà’s studiokunsten er steeds op vooruitgaan valt ook te noteren, want die doominvloeden komen ditmaal ook meer in de productie naar voor. Waar “Die Nachtseite” nog een in feedback gedrenkte blackmetalsound werd aangemeten, klinkt “Urgrund” voller en gebalanceerder, en maakt de ruisende feedbacklaag plaats voor een heldere gitaarsound. Ikzelf kan deze productie wel smaken, maar de rauwere sound op “Die Nachtseite” spreekt dan weer meer tot mijn verbeelding en doet meer horrortaferelen voor mijn geestesoog verschijnen. Al bij al weet het Duitse duo een voortreffelijke opvolger van hun debuut neer te poten, al wordt de repetitiviteit met momenten wat te ver gerokken en mocht er voor mij wat meer dynamiek en afwisseling in de nummers gezeten hebben. Wat echter buiten kijf staat is dat het heerschap een trance-opwekkende sfeer van jewelste kunnen oproepen, en indien je je in de juiste gemoedstoestand bevindt zal deze plaat je zonder twijfel mee de dieperik in sleuren.

CAS: 82/100

Häxenzijrkel – Urgrund (Amor Fati Productions 2022)
1. Part 1: Die Entschleierung
2. Part 2: Von Zeit und Form
3. Part 3: Der Pfad der Finsternis