Sinds 2018 gaat er geen jaar voorbij of Finian Patraic brengt met zijn Ifernach een nieuwe langspeler uit, wat maakt dat “Neo-tribal manimal” reeds full-length nummer zes is. Als je weet dat de Canadese multi-instrumentalist, die verder nog actief is bij Oldfir en Sverdsveit, tussendoor nog de nodige kleinere releases uitbrengt, mogen we gerust stellen dat de bron voor inspiratie nog lang niet droog staat. Hierbij valt tevens mede te delen dat geen twee Ifernach-releases hetzelfde klinken en het steevast giswerk is met welke invalshoek de muzikant deze keer weer op de proppen komt voor zijn Gespegewagi black metal (lees meer in de review van de vorige langspeler “Capitulation of all life“).

Deze keer koos Finian Patraic voor een koude en epische aanpak die een klein half uur teruggrijpt naar de black metal van de jaren ’90. Het begeleidend schrijven heeft het meer specifiek over symfonische blackmetalacts genre Dimmu Borgir, Emperor en Obtained Enslavement, maar dat is promotionele grootspraak. Hoewel er op de achtergrond wel synths waarneembaar zijn, blijven de theatrale en klassieke uitspattingen van de Noorse referenties toch écht wel achterwege. De muzikale basis is ook veel primitiever en rechtlijniger dan het soms toch best wel progressief te noemen gitaar- en drumspel van een Emperor bijvoorbeeld. Het promopraatje vermeldde verder ook nog het (mij onbekende) Poolse Nakahed, wat ik na wat opspeuringswerk kan bevestigen hoewel Ifernach productioneel gezien beter voor de dag komt dan op diens beide demo’s uit midden jaren ’90. Zelf hoor ik er eigenlijk best wel wat Hate Forest in terug, vooral dan qua drumstijl.

Ondanks deze bemerking slaagt Ifernach er wel degelijk in om de ijskoude Canadese nachten perfect in muzikale vorm te vertalen: grimmige riffs met subtiele folky invalshoek, gestript, maar gewelddadig hakkend drumspel, frostbitten bezeten en haatvol krijswerk en een streep diepgevroren synthesizers maken het totaalplaatje hier. The native invloeden komen eigenlijk enkel even in “Snowshoeing the Northeastern woodlands” vanachter een boom piepen in de vorm van een helder zangstuk met een lokale folky melodielijn. Maar laat je niet misleiden: “No lyrics, no sing along, no fun” staat er op de inlay van de plaat te lezen, een veelzeggend statement me dunkt.

“Neo-tribal manimal” is een plaat die met de nodige aandacht beluisterd dient te worden want anders dreigt ze nogal snel het ene oor in en het andere oor uit te gaan. Best een genietbaar album hoor, niet zijn beste werk, maar ook niet zijn slechtste.

JOKKE: 75/100

Ifernach – Neo-tribal manimal (Åon Records/Asrar 2022)
1. Wind, earth & fire
2. Entering shadow land
3. The winds of Straumfjörðr
4. Dark arising war
5. Forbidden magic
6. Rather be hated
7. Snowshoeing the Northeastern woodlands
8. Xtasy of death