Op een Behexen, Vordr en Horna na is Finse black niet zo sterk vertegenwoordigd in het rooster van Debemur Morti Productions. Met “The ashen abhorrence“, het debuut van Pestilent Hex, wilt het Franse label daar verandering in brengen. Zoals het de aloude traditie betaamt klussen muzikanten van Finse blackmetalbands gretig bij andere orkestje bij en dat is ook het geval bij Pestilent Hex, hoewel het duo meer bekend is van de deathmetal- en doomscene. Zo kennen we multi-instrumentalist L.L. van ondermeer Desolate Shrine, Convocation en Ordinance terwijl zanger/tekstschrijver M.M. ook actief is bij Corpsessed, Tyranny en Profetus.

Met Pestilent Hex eert het duo de black metal van de jaren ’90 en daar mag al eens een streep toetsen bij komen kijken. Hoewel, zeg maar gerust de volle lading keyboards want ze maken een groot deel uit van het geluidsuniversum van Pestilent Hex. Aan een sfeervolle intro en outro doet het duo dan weer niet mee want het titelnummer schiet meteen uit de startblokken en trekt alle registers open. De eerste naam die qua referentie instant te binnen schiet, is het dikwijls over het hoofd geziene Obtained Enslavement en dat door enerzijds de continue aanwezigheid van allerhande synthetisch gecreëerde toetsen en klassieke elementen en anderzijds door de sappige strot van M.M. die dicht tegen de scream van Pest aanleunt. Hoewel het bij Obtained Enslavement wel al eens een heel drukke bedoening of kakofonie kan zijn, is het totaalgeluid bij Pestilent Hex doorgaans heel wat beter gebalanceerd. De vijf nostalgische symfonische blackmetalhymnen en het totaal overbodige intermezzo “Mists of Oneiros” knallen voorzien van een krachtige en moderne productie uit de boxen.

De vijf reguliere songs hebben alle een speeltijd van zo’n zeven à acht minuten en zitten bij momenten gelaagd en complex in mekaar. In de meest uitdagende stukken, kunnen we er ook bands als Emperor, Abigor en Arcturus bijhalen. “Mephistophelean liaison” of het afsluitende “Banishment” zouden dan weer probleemloos op Dimmu’s “Spiritual black dimensions“-plaat kunnen staan. Daar er zo veel gebeurt, vraagt “The ashen abhorrence” de nodige luisterbeurten om zich volledig bloot te geven. Zo blijkt plots dat “Nature of the spirit” toch ook de nodige rustpunten kent tussen de weelderige gitaar-, synth-, drum- en zangpartijen. Maar al bij al mankeren er die broodnodige riffs en meeslepende melodieën die voldoende blijven hangen om zelfs na meerdere draaimomenten een gevoel van herkenning te krijgen. Hier schort de songwriting mijns inziens toch een beetje ook al valt er op de sterke en strakke uitvoering niets aan te merken.

Kortom: “The ashen abhorrence” is een aardige eerste langspeler die liefhebbers van symfonische black metal gerust eens mogen checken. Wat mij betreft soms toch nog wat aan de te drukke kant, maar less is more is een aanpak die meestal niet strookt met dit type black metal dat zich op grandeur en majestueuze bombast richt. Als de songwriting nog wat meer op punt staat, zou dit echter wel eens magistraal en kosmisch vuurwerk kunnen geven op navolgende platen.

JOKKE: 75/100

Pestilent Hex – The ashen abhorrence (Debemur Morti Productions 2022)
1. Chapter I: ”The ashen abhorrence”
2. Chapter II: ”Nature of the spirit”
3. Chapter III: ”Mephistophelean liaison”
4. Chapter IV: Interlude – ”Mists of Oneiros”
5. Chapter V: ”Old hag”
6. Chapter VI: ”Banishment”