De individuen achter Nahtrunar middels een interview aan de tand voelen lijkt uitgesloten daar ze het duidelijk statement maken dat kunst nooit door een artiest zou moeten worden uitgelegd. In het begeleidend schrijven bij “Wolfsstunde” (“Het uur van de wolf”), de vierde langspeler van deze Oostenrijkse blackmetalband, en in het licht van het verschijnsel waarbij meerdere bands de laatste jaren al snel misbegrepen werden en aan de schandpaal genageld werden, wordt trouwens ook duidelijk gemaakt waar het in hun teksten (die voor de eerste keer ook in het Engels zullen meegeleverd worden) en artwork om draait: “Runes are ancient symbols of which we know very little. Still, an irrational fascination of the unkown is not an uncommon trait. The runes and other symbols displayed in the context of this release are referred to in their most archaic, and therefore enigmatic, “meaning”, reflected through my personal symbolist poetry. If you look for any other contemporary or non-archaic interpretation from recent centuries, please look elsewhere. It is not be found here, it could not be further away from this work.“

Over naar de muziek op “Wolfsstunde“. De tracklist bestaat uit vier nummers van gemiddeld zo’n tien minuten, aangevuld met twee kortere interludes die deze keer eerder uit donkere ambient samengesteld zijn en niet zo zeer akoestische intermezzi zoals in het verleden zijn. Wie het voorgaande werk van Nahtrunar kent weet dat de black metal van deze band, waarvan de line-up nog steeds in een dikke nevel gehuld is, met heel wat folkloristische invloeden (vooral akoestisch gitaarwerk dus dat deze keer deel uitmaakt van de epische nummers an sich) en een paganistische thematiek doorspekt is. Dat maakt van de band wat mij betreft een ietwat vreemde eend in de bijt van Altare Productions, daar ik Nahtrunar eerder vind thuishoren op een label als Eisenwald of Nordvis. Nahtrunar’s muziek bevat ook heel wat dromerige vibes, zonder dat ik er echter een ‘post’-etiket op wil kleven, melodieuze gitaarleads en neo-klassieke elementen zoals opener “Fund” al meteen laat horen. De kippenvelfactor schiet in dit nummer meermaals de hoogte in en het zal niet bij die ene keer blijven. Er zit trouwens ook nog heel wat pakkende black metal in de navolgende composities vervat, luister bijvoorbeeld maar eens naar “Neun Weihenächte” of die heerlijk duistere melodieën in “Alte Heiligkeit“, maar de muziek op “Wolfsstunde” is productiematig wel wat van zijn scherpte verloren vergeleken met diens voorgangers en omhelst een toegankelijker geluid.

Liefhebbers van namen als Helrunar, Dauþuz, Lunar Aurora of Árstíðir lífsins moeten Nahtrunar zeker eens een kans geven als dat nog niet gebeurd is. Erg beklijvende en pakkende plaat dit “Wolfsstunde“! Het zou me niet verbazen als Nahtrunar voor een volgende laat naar een groter (minder underground) label verkast is.

JOKKE: 86/100

Nahtrunar – Wolfsstunde (Altare Productions 2022)
1. Fund
2. Odal I (Interludium)
3. Wolfsstunde
4. Neun Weihenächte
5. Odal II (Interludium)
6. Alte Heiligkeit