Black metal bezit de onnoemelijk gave kracht om de luisteraar terug te transporteren naar mythologische en middeleeuwse werelden van weleer, maar toch stappen we vandaag in onze teletijdmachine om niet naar het verleden, maar naar de toekomst te reizen. Naar 13 januari 2023 meer bepaald, want op die dag zal “Van de mare bereen“, het debuut van Nachtmaer op de mensheid ontketend worden. Nachtmaer is het nieuwe project van Kludde-gitarist Snoodaert en kreeg vorm in de herfst en winter van 2020-2021. Hoewel alle muziek, het concept en de drumprogrammatie aan Snoodaert’s brein ontsproten, is Nachtmaer veel meer dan zijn soloproject, hoewel het ook geen volwaardige band is. Bezie Nachtmaer eerder als een collaboratie tussen enkele bevriende muzikanten en gelijkgestemde zielen. Zo werd de basgitaar ingespeeld door Kludde-bassist Basstaerd en voor elk van de vier songs die op “Van de mare bereen” prijken, werd een andere zanger aangetrokken, een concept dat we ook reeds zagen bij ondermeer Duivel, Abrahamic Liars en Dudsekop. Conceptueel gezien draait dit debuut ronde de mare of nachtspoken, creaturen zoals incubus en succubus en slaapverlamming, maar daarover later meer wanneer we Snoodaert dieper aan de tand voelen over Nachtmaer.

Wanneer opener “Marevlechten” zich langzaam op gang trekt, moeten we instant aan een band als Altar Of Plagues en hun ‘doorbraakplaat’ “White tomb” denken. We horen immers een gelijkaardige atmosfeer terug als degene die door de Ieren in openingssong “Earth: As a womb” wordt neergezet en dat zowel in de aanzwellende introfase van het meer dan tien minuten durende nummers als wanneer de song op volle toeren draait. Als zanger werd Kludde-vocalist Cerulean aangetrokken en zijn krachtige ietwat diepe scream is een perfect fit met deze dynamische opener die enkele kippenvelopwekkende melodielijnen laat horen en bij momenten ook al eens naar een Wolves In The Throne Room durft te neigen. Daar waar “White tomb” de sterke lijn van diens magistrale opener niet de ganse plaat kan doortrekken, lukt dat op “Van de mare bereen” wel. “Mijn vlucht door de nacht” is dan ook geen goedkoop doorslagje van het ferme openingsnummer, maar laat zich van een meer melodieuze, soms ietwat doomy kant zien en horen en sleept zich regelmatig op een cadans van rollende basdrums voort. Goede zet dan ook van Snoodaert om voor deze compositie Acharantis, frontman van Soul Dissolution en L’Hiver En Deuil, en zijn doorleefde screams in te schakelen.

“I am the nightmare” – waarvan we u hieronder de exclusieve première aanbieden – laat wederom een iets ander gezicht van Nachtmaer aan bod komen en is met zijn hakkende blastbeats het meest straightforward nummer op dit debuut. Voor deze krachtige compositie werd beroep gedaan op het gevarieerde vocale klankenpallet van Ronarg, ondermeer bekend van Antzaat en Ars Veneficium. Ondanks het felle tempo wordt ook in deze compositie het melodieuze aspect niet uit het oor verloren en passeren er enkele catchy leadpartijen en zelfs subtiele koorgezangen die een religieuze ondertoon aan het nummer toevoegen. Afsluiter “De drievoudschart” is met zijn dikke dertien minuten speeltijd het meest epische nummer dat zich aanvankelijk mid-tempogewijs voortsleept, maar verderop in de song ook enkele uitbarstingen niet schuwt. Hier horen we de strot van oud-Kludde-zanger Uglúk, momenteel muzikaal actief met het avantgardistische postblackgezelschap Dissolve Patterns, aan het werk. De man krijst niet alleen op een overtuigende manier over zijn ervaringen met slaapverlamming maar brengt ook een stuk tekst op een verhalende manier.

De strategie om met meerdere vocalisten te werken is een absolute meerwaarde voor “Van de mare bereen” want het levert een dynamisch hoorspel op. Dat ligt natuurlijk ook aan de goede songwriting van Snoodaert want hij laat verschillende facetten aan bod komen van het zwartmetaal waar hij zich door liet inspireren: black metal van de tweede golf, maar evengoed een fikse scheut postblack en een vleugje kosmische ambient in het outro van “De drievoudschart“. “Van de mare bereen” werd bovendien een erg goede productie en mastering aangemeten dankzij respectievelijk Jim Callebaut van de Skjeft Studio en Jérémie Bézier van de Blackout Studio. Dat maakt ook dat de geprogrameerde drums verre van storen, hoewel een drummer van vlees en bloed meestal wel een meerwaarde vormt natuurlijk. Wie de hoofdtelefoon erbij haalt, zal op de achtergrond ook regelmatig synths waarnemen die het geluidsuniversum van Nachtmaer op een subtiele manier verrijken. De manier waarop sommige meer kosmisch klinkende keyboardklanken doorheen de afsluiter – op het outro na – aangewend worden, doet ook al eens aan de aanpak van een Rituals Of The Dead Hand denken.

Eindoordeel: “Van de mare bereen” is een overtuigend en sterk debuutalbum van een veelbelovende nieuwe act in onze vaderlande blackmetalscene.

JOKKE: 83/100

Nachtmaer – Van de mare bereen (Thenra Collectivum 2023)
1. Marevlechten
2. Mijn vlucht door de nacht
3. I am the nightmare
4. De drievoudschart